English    Türkçe    فارسی   

1
1259-1283

  • If the Divine destiny a hundred times attempts thy life, yet the Divine destiny gives thee life and heals thee.
  • گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

  • This Divine destiny, if a hundred times it waylays thee, (nevertheless) pitches thy tent on the top of Heaven. 1260
  • این قضا صد بار اگر راهت زند ** بر فراز چرخ خرگاهت زند

  • Know that this is from the loving kindness (of God), that He terrifies thee in order that He may establish thee in the kingdom of security.
  • از کرم دان این که می‌‌ترساندت ** تا به ملک ایمنی بنشاندت‌‌

  • This subject hath no end. ’Tis late. Hearken (now) to the story of the hare and the lion.
  • این سخن پایان ندارد گشت دیر ** گوش کن تو قصه‌‌ی خرگوش و شیر

  • How the hare drew back from the lion when he approached the well.
  • پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

  • When the lion came near the well, he saw that the hare lagged on the way and stepped back.
  • چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید

  • He said, “Why have you stepped back? Do not step back, come on!”
  • گفت پا واپس کشیدی تو چرا ** پای را واپس مکش پیش اندر آ

  • The hare said, “Where is my (power to move a) foot? for (both) hand and foot are gone. My soul trembles and my heart (courage) has fled. 1265
  • گفت کو پایم که دست و پای رفت ** جان من لرزید و دل از جای رفت‌‌

  • Seest thou not the colour of my face (pale) as gold? My colour indeed is giving knowledge of my inward state.
  • رنگ رویم را نمی‌‌بینی چو زر ** ز اندرون خود می‌‌دهد رنگم خبر

  • Since God has called the (external) sign (aspect) informative, the eye of the gnostic has remained turned towards the sign.
  • حق چو سیما را معرف خوانده است ** چشم عارف سوی سیما مانده است‌‌

  • Colour and scent are significant like a bell: the neigh of a horse makes (one) acquainted with the horse.
  • رنگ و بو غماز آمد چون جرس ** از فرس آگه کند بانگ فرس‌‌

  • The sound made by any thing conveys knowledge of it, so that you may distinguish the bray of an ass from the creak of a door.
  • بانگ هر چیزی رساند زو خبر ** تا بدانی بانگ خر از بانگ در

  • Touching the discrimination of persons (one from another), the Prophet said, ‘A man is hidden when his tongue is folded up.’ 1270
  • گفت پیغمبر به تمییز کسان ** مرء مخفی لدی طی اللسان‌‌

  • The colour of the face indicates the state of the heart: have pity on me, implant love of me in thy heart.
  • رنگ رو از حال دل دارد نشان ** رحمتم کن مهر من در دل نشان‌‌

  • A red complexion has the sound of (declares and expresses) thankfulness (satisfaction); the sound (signification) of a pale complexion has the sound (signification) of patience.
  • رنگ روی سرخ دارد بانگ شکر ** بانگ روی زرد باشد صبر و نکر

  • There has come upon me that which takes away hand and foot, takes away colour of face and strength and (every outward) mark;
  • در من آمد آن که دست و پا برد ** رنگ رو و قوت و سیما برد

  • That which shatters every thing it comes upon, tears up every tree from root and bottom;
  • آن که در هر چه در آید بشکند ** هر درخت از بیخ و بن او بر کند

  • There has come upon me that by which man and animal, mineral and plant have been checkmated. 1275
  • در من آمد آن که از وی گشت مات ** آدمی و جانور جامد نبات‌‌

  • These indeed are (only) parts, (but) wholes (too) are by him (Doom) made yellow in hue and corrupt in odour,
  • این خود اجزایند کلیات از او ** زرد کرده رنگ و فاسد کرده بو

  • So that the world is now patient, now thankful; the garden now puts on a robe (of verdure) and again is bare.
  • تا جهان گه صابر است و گه شکور ** بوستان گه حله پوشد گاه عور

  • The sun, which rises fire-coloured, at another hour sinks headlong.
  • آفتابی کاو بر آید نارگون ** ساعتی دیگر شود او سر نگون‌‌

  • Stars shining in the four quarters (of the sky) are, from time to time, afflicted with (consumed by) burning.
  • اختران تافته بر چار طاق ** لحظه لحظه مبتلای احتراق‌‌

  • The moon, which excels the stars in beauty, becomes like a phantom from the malady of a phthisis. 1280
  • ماه کاو افزود ز اختر در جمال ** شد ز رنج دق او همچون خیال‌‌

  • This earth, quiet and controlled, is thrown by earthquakes into feverish tremors.
  • این زمین با سکون با ادب ** اندر آرد زلزله‌‌ش در لرز تب‌‌

  • Oh, from this inherited woe many a mountain in the world has become tiny fragments and (grains of) sand.
  • ای بسا که زین بلای مرده‌‌ریگ ** گشته است اندر جهان او خرد و ریگ‌‌

  • This air is conjoined with the (vital) spirit, (but) when the Divine destiny comes, it turns pestilential and stinking.
  • این هوا با روح آمد مقترن ** چون قضا آید وبا گشت و عفن‌‌