English    Türkçe    فارسی   

1
127-151

  • That earth and heaven may laugh (with joy), that intellect and spirit and eye may increase a hundredfold.”
  • تا زمین و آسمان خندان شود ** عقل و روح و دیده صد چندان شود

  • (I said): “Do not lay tasks on me, for I have passed away from myself (faná); my apprehensions are blunted and I know not how to praise.
  • لا تکلفنی فإنی فی الفنا ** کلت أفهامی فلا أحصی ثنا

  • Everything that is said by one who has not returned to consciousness, if he constrains himself or boastfully exaggerates, is unseemly.
  • کل شی‌‌ء قاله غیر المفیق ** إن تکلف أو تصلف لا یلیق‌‌

  • How should I—not a vein of mine is sensible—describe that Friend who hath no peer? 130
  • من چه گویم یک رگم هشیار نیست ** شرح آن یاری که او را یار نیست‌‌

  • The description of this severance and this heart's blood do thou at present leave over till another time.”
  • شرح این هجران و این خون جگر ** این زمان بگذار تا وقت دگر

  • He said: “Feed me, for I am hungry, and make haste, for Time is a cutting sword.
  • قال أطعمنی فإنی جائع ** و اعتجل فالوقت سیف قاطع‌‌

  • The Súfí is the son of the (present) time, O comrade: it is not the rule of the Way to say ‘To-morrow.’
  • صوفی ابن الوقت باشد ای رفیق ** نیست فردا گفتن از شرط طریق‌‌

  • Art not thou indeed a Súfí, then? That which is (in hand) is reduced to naught by postponing the payment.”
  • تو مگر خود مرد صوفی نیستی ** هست را از نسیه خیزد نیستی‌‌

  • I said to him: “It is better that the secret of the Friend should be disguised: do thou hearken (to it as implied) in the contents of the tale. 135
  • گفتمش پوشیده خوشتر سر یار ** خود تو در ضمن حکایت گوش دار

  • It is better that the lovers' secret should be told in the talk of others.”
  • خوشتر آن باشد که سر دلبران ** گفته آید در حدیث دیگران‌‌

  • He said: “Tell this openly and nakedly: talk of religion is better overt than covert.
  • گفت مکشوف و برهنه گوی این ** آشکارا به که پنهان ذکر دین‌‌

  • Lift the veil and speak nakedly, for I do not wear a shirt when I sleep with the Adored One.”
  • پرده بردار و برهنه گو که من ** می‌‌نخسبم با صنم با پیرهن‌‌

  • I said: “If He should become naked in (thy) vision, neither wilt thou remain nor thy bosom nor thy waist.
  • گفتم ار عریان شود او در عیان ** نی تو مانی نی کنارت نی میان‌‌

  • Ask thy wish, but ask with measure: a blade of straw will not support the mountain. 140
  • آرزو می‌‌خواه لیک اندازه خواه ** بر نتابد کوه را یک برگ کاه‌‌

  • If the Sun, by whom this world is illumined, should approach a little (nearer), all will be burned.
  • آفتابی کز وی این عالم فروخت ** اندکی گر پیش آید جمله سوخت‌‌

  • Do not seek trouble and turmoil and bloodshed: say no more concerning the Sun of Tabriz!”
  • فتنه و آشوب و خون‌‌ریزی مجوی ** بیش از این از شمس تبریزی مگوی‌‌

  • This (mystery) hath no end: tell of the beginning. Go, relate the conclusion of this tale.
  • این ندارد آخر از آغاز گوی ** رو تمام این حکایت باز گوی‌‌

  • How that saint demanded of the king to be alone for the purpose of discovering her malady.
  • خلوت طلبیدن آن ولی از پادشاه جهت دریافتن رنج کنیزک‌‌

  • He said: “O king, make the house empty; send away both kinsfolk and strangers.
  • گفت ای شه خلوتی کن خانه را ** دور کن هم خویش و هم بیگانه را

  • Let no one listen in the entrance-halls, that I may ask certain things of this handmaiden.” 145
  • کس ندارد گوش در دهلیزها ** تا بپرسم زین کنیزک چیزها

  • The house was left empty, and not one inhabitant (remained): nobody save the physician and that sick girl.
  • خانه خالی ماند و یک دیار نی ** جز طبیب و جز همان بیمار نی‌‌

  • Very gently he said (to her), “Where is thy native town? for the treatment suitable to the people of each town is separate.
  • نرم نرمک گفت شهر تو کجاست ** که علاج اهل هر شهری جداست‌‌

  • And in that town who is related to thee? With what hast thou kinship and affinity?”
  • و اندر آن شهر از قرابت کیستت ** خویشی و پیوستگی با چیستت‌‌

  • He laid his hand on her pulse and put questions, one by one, about the injustice of Heaven.
  • دست بر نبضش نهاد و یک به یک ** باز می‌‌پرسید از جور فلک‌‌

  • When a thorn darts into any one's foot, he sets his foot upon his knee, 150
  • چون کسی را خار در پایش جهد ** پای خود را بر سر زانو نهد

  • And keeps searching for its head with the point of a needle, and if he does not find it, he keeps moistening it (the place) with his lip.
  • وز سر سوزن همی‌‌جوید سرش ** ور نیابد می‌‌کند با لب ترش‌‌