English    Türkçe    فارسی   

1
1333-1357

  • Little by little throw water on the fire, that your fire may become light, O man of sorrow!
  • اندک اندک آب بر آتش بزن ** تا شود نار تو نور ای بو الحزن‌‌

  • Throw Thou, O Lord, the purifying water, that this world-fire may become wholly light.
  • تو بزن یا ربنا آب طهور ** تا شود این نار عالم جمله نور

  • All the water of the sea is under Thy command; water and fire, O Lord, are Thine. 1335
  • آب دریا جمله در فرمان تست ** آب و آتش ای خداوند آن تست‌‌

  • If Thou willest, fire becomes sweet water; and if Thou willest not, even water becomes fire.
  • گر تو خواهی آتش آب خوش شود ** ور نخواهی آب هم آتش شود

  • This search (aspiration) in us is also brought into existence by Thee; deliverance from iniquity is Thy gift, O Lord.
  • این طلب در ما هم از ایجاد تست ** رستن از بی‌‌داد یا رب داد تست‌‌

  • Without (our) seeking Thou hast given us this search, Thou hast opened to all the treasure of (Thy) beneficence.
  • بی‌‌طلب تو این طلب‌‌مان داده‌‌ای ** گنج احسان بر همه بگشاده‌‌ای‌‌

  • How the hare brought to the beasts of chase the news that the lion had fallen into the well.
  • مژده بردن خرگوش سوی نخجیران که شیر در چاه افتاد

  • When the hare was gladdened by deliverance (from the lion), he began to run towards the beasts until (he came to) the desert.
  • چون که خرگوش از رهایی شاد گشت ** سوی نخجیران دوان شد تا به دشت‌‌

  • Having seen the lion miserably slain in the well, he was skipping joyously all the way to the meadow, 1340
  • شیر را چون دید در چه کشته زار ** چرخ می‌‌زد شادمان تا مرغزار

  • Clapping his hands because he had escaped from the hand of Death; fresh and dancing in the air, like bough and leaf.
  • دست می‌‌زد چون رهید از دست مرگ ** سبز و رقصان در هوا چون شاخ و برگ‌‌

  • Bough and leaf were set free from the prison of earth, lifted their heads, and became comrades of the wind;
  • شاخ و برگ از حبس خاک آزاد شد ** سر بر آورد و حریف باد شد

  • The leaves, when they had burst (forth from) the bough, made haste to reach the top of the tree;
  • برگها چون شاخ را بشکافتند ** تا به بالای درخت اشتافتند

  • With the tongue of (seed that put forth) its sprouts each fruit and tree severally is singing thanks to God,
  • با زبان شطاه شکر خدا ** می‌‌سراید هر بر و برگی جدا

  • Saying, “The Bounteous Giver nourished our root until the tree grew big and stood upright.” 1345
  • که بپرورد اصل ما را ذو العطا ** تا درخت استغلظ آمد و استوی‌‌

  • (Even so) the spirits bound in clay, when they escape glad at heart from their (prisons of) clay,
  • جانهای بسته اندر آب و گل ** چون رهند از آب و گلها شاد دل‌‌

  • Begin to dance in the air of Divine Love and become flawless like the full moon's orb,
  • در هوای عشق حق رقصان شوند ** همچو قرص بدر بی‌‌نقصان شوند

  • Their bodies dancing, and their souls—nay, do not ask (how their souls fare); and of that which surrounds the soul—nay, do not ask of those things!
  • جسمشان در رقص و جانها خود مپرس ** و آن که گرد جان از آنها خود مپرس‌‌

  • The hare lodged the lion in prison. Shame on a lion who was discomfited by a hare!
  • شیر را خرگوش در زندان نشاند ** ننگ شیری کاو ز خرگوشی بماند

  • He is in such a disgrace, and still—this is a wonder—he would fain be addressed by the title of Fakhr-i Dín. 1350
  • در چنان ننگی و آن گه این عجب ** فخر دین خواهد که گویندش لقب‌‌

  • O thou lion that liest alone at the bottom of this well, thy fleshly soul, like the hare, has shed and drunk thy blood;
  • ای تو شیری در تک این چاه فرد ** نفس چون خرگوش خونت ریخت و خورد

  • Thy hare-soul is feeding in the desert, (whilst) thou art (lying) at the bottom of this well of “How?” and “Why?”
  • نفس خرگوشت به صحرا در چرا ** تو به قعر این چه چون و چرا

  • That lion-catcher (the hare) ran towards the beasts, crying, “Rejoice, O my people, since the announcer of joy is come.
  • سوی نخجیران دوید آن شیر گیر ** کابشروا یا قوم إذ جاء البشیر

  • Glad news! Glad news, O company of merry-makers! That hell-hound has gone back to Hell.
  • مژده مژده ای گروه عیش‌‌ساز ** کان سگ دوزخ به دوزخ رفت باز

  • Glad news! Glad news! The enemy of your lives—his teeth have been torn out by the vengeance of his Creator. 1355
  • مژده مژده کان عدوی جانها ** کند قهر خالقش دندانها

  • He who smote many heads with his claws—him too the broom of Death has swept away like rubbish.”
  • آن که از پنجه بسی سرها بکوفت ** همچو خس جاروب مرگش هم بروفت‌‌

  • How the beasts gathered round the hare and spoke in praise of him.
  • جمع شدن نخجیران گرد خرگوش و ثنا گفتن او را

  • Then all the wild beasts assembled, joyous and laughing gleefully in rapture and excitement.
  • جمع گشتند آن زمان جمله وحوش ** شاد و خندان از طرب در ذوق و جوش‌‌