English    Türkçe    فارسی   

1
3033-3057

  • Was my judgement not enough for you? Is this your opinion of my bounty,
  • مر شما را بس نیامد رای من ** ظنتان این است در اعطای من‌‌

  • O ye whose understanding and judgement are (derived) from my judgement and from my world-adorning gifts?
  • ای عقول و رایتان از رای من ** از عطاهای جهان آرای من‌‌

  • What else (but good) should the picture think of the painter, since he bestowed thought and knowledge upon it? 3035
  • نقش با نقاش چه سگالد دگر ** چون سگالش اوش بخشید و خبر

  • Had ye such a vile opinion of me, O ye who are a scandal to the world?
  • این چنین ظن خسیسانه به من ** مر شما را بود ننگان زمن‌‌

  • If I should not behead them that think ill of God, it would be the essence of wrong.
  • ظانین بالله ظن السوء را ** گر نبرم سر بود عین خطا

  • I will deliver the Sphere (of Time) from your disgrace, so that this tale shall remain in the world (as a warning).”
  • وارهانم چرخ را از ننگتان ** تا بماند بر جهان این داستان‌‌

  • While thus meditating, the lion continued to smile visibly: do not trust the smiles of the lion!
  • شیر با این فکر می‌‌زد خنده فاش ** بر تبسمهای شیر ایمن مباش‌‌

  • Worldly wealth is (like) the smiles of God: it has made us drunken and vainglorious and threadbare (deprived of the means of salvation). 3040
  • مال دنیا شد تبسمهای حق ** کرد ما را مست و مغرور و خلق‌‌

  • Poverty and distress are better for thee, O lord, for (then) that smile will remove its lure.
  • فقر و رنجوری به استت ای سند ** کان تبسم دام خود را بر کند

  • How the lion made trial of the wolf and said, “Come forward, O wolf, and divide the prey amongst us.”
  • امتحان کردن شیر گرگ را و گفتن که پیش آی ای گرگ بخش کن صیدها را میان ما

  • The lion said, “O wolf, divide this (prey): O old wolf, make justice new (give it new life by thy example).
  • گفت شیر ای گرگ این را بخش کن ** معدلت را نو کن ای گرگ کهن‌‌

  • Be my deputy in the office of distributor, that it may be seen of what substance thou art.”
  • نایب من باش در قسمت‌‌گری ** تا پدید آید که تو چه گوهری‌‌

  • “O King,” said he, “the wild ox is thy share: he is big, and thou art big and strong and active.
  • گفت ای شه گاو وحشی بخش تست ** آن بزرگ و تو بزرگ و زفت و چست‌‌

  • The goat is mine, for the goat is middle and intermediate; do thou, O fox, receive the hare, and no mistake!” 3045
  • بز مرا که بز میانه ست و وسط ** روبها خرگوش بستان بی‌‌غلط

  • The lion said, “O wolf, how hast thou spoken? Say! When I am here, dost thou speak of ‘I’ and ‘thou’?
  • شیر گفت ای گرگ چون گفتی بگو ** چون که من باشم تو گویی ما و تو

  • Truly, what a cur the wolf must be, that he regarded himself in the presence of a lion like me who am peerless and unrivalled!”
  • گرگ خود چه سگ بود کاو خویش دید ** پیش چون من شیر بی‌‌مثل و ندید

  • (Then) he said, “Come forward, O thou self-esteeming ass!” He approached him, the lion seized him with his claws and rent him.
  • گفت پیش آ ای خری کاو خود بدید ** پیشش آمد پنجه زد او را درید

  • Inasmuch as he (the lion) did not see in him the kernel (real understanding) and right consideration of right conduct, he tore the skin off his head as a punishment.
  • چون ندیدش مغز و تدبیر رشید ** در سیاست پوستش از سر کشید

  • He said, “Since the sight of me did not transport thee out of thyself, a spirit like this (thine) must needs die miserably. 3050
  • گفت چون دید منت از خود نبرد ** این چنین جان را بباید زار مرد

  • Since thou wert not passing away (from thyself) in my presence, ’twas an act of grace to smite thy neck (behead thee).”
  • چون نبودی فانی اندر پیش من ** فضل آمد مر ترا گردن زدن‌‌

  • Everything is perishing except His face: unless thou art in His face (essence), do not seek to exist.
  • کل شی‌‌ء هالک جز وجه او ** چون نه‌‌ای در وجه او هستی مجو

  • When any one has passed away (from himself) in my face (essence), (the words) everything is perishing are not applicable (to him),
  • هر که اندر وجه ما باشد فنا ** کل شيء هالک نبود جزا

  • Because he is in except, he has transcended not (nonentity): whosoever is in except has not passed away (perished).
  • ز آن که در الاست او از لا گذشت ** هر که در الاست او فانی نگشت‌‌

  • Whosoever is uttering ‘I’ and ‘we’ at the door (of the Divine Court), he is turned back from the door and is continuing in not (nonentity). 3055
  • هر که بر در او من و ما می‌‌زند ** رد باب است او و بر لا می‌‌تند

  • The story of the person who knocked at a friend's door: his friend from within asked who he was: he said, “’Tis I,” and the friend answered, “Since thou art thou, I will not open the door: I know not any friend that is ‘I.’ Begone!”
  • قصه‌‌ی آن کس که در یاری بکوفت از درون گفت کیست گفت منم، گفت چون تو تویی در نمی‌‌گشایم هیچ کس را از یاران نمی‌‌شناسم که او من باشد

  • A certain man came and knocked at a friend's door: his friend asked him, “Who art thou, O trusty one?”
  • آن یکی آمد در یاری بزد ** گفت یارش کیستی ای معتمد

  • He answered, “I.” The friend said, “Begone, ’tis not the time (for thee to come in): at a table like this there is no place for the raw.”
  • گفت من، گفتش برو هنگام نیست ** بر چنین خوانی مقام خام نیست‌‌