English    Türkçe    فارسی   

1
3253-3277

  • Saying, “Forgive us, O Thou who lovest to forgive, O Thou who hast a medicine for the old gangrenous disease!”
  • کای محب عفو از ما عفو کن ** ای طبیب رنج ناسور کهن‌‌

  • The reflexion of Wisdom led astray that miserable one (the Prophet's scribe): be not self-conceited, lest it (your self-conceit) raise up the dust from you (utterly destroy you).
  • عکس حکمت آن شقی را یاوه کرد ** خود مبین تا بر نیارد از تو گرد

  • O brother, Wisdom is flowing in upon you: it comes from the Abdál, and in you it is (only) a borrowed thing. 3255
  • ای برادر بر تو حکمت جاریه ست ** آن ز ابدال است و بر تو عاریه ست‌‌

  • Although the house (your heart) has found a light within it, that (light) has shone forth from an illumined neighbour.
  • گر چه در خود خانه نوری یافته ست ** آن ز همسایه‌‌ی منور تافته ست‌‌

  • Render thanks, be not beguiled by vanity, do not turn up your nose (in disdain), hearken attentively, and do not show any self-conceit.
  • شکر کن غره مشو بینی مکن ** گوش دار و هیچ خود بینی مکن‌‌

  • ’Tis a hundred pities and griefs that this borrowed (unreal) state (of self-assertion) has put the religious communities far from religious communion.
  • صد دریغ و درد کاین عاریتی ** امتان را دور کرد از امتی‌‌

  • I am the (devoted) slave of him who does not regard himself in every caravanseray (at every stage in his spiritual progress) as having attained to (the privilege of sitting at) the table (of union with God).
  • من غلام آن که او در هر رباط ** خویش را واصل نداند بر سماط

  • Many is the caravanseray that must be quitted, in order that one day the man may reach home. 3260
  • بس رباطی که بباید ترک کرد ** تا به مسکن در رسد یک روز مرد

  • Though the iron has become red, it is not red (by nature): it (the redness) is a ray borrowed from something that strikes fire.
  • گر چه آهن سرخ شد او سرخ نیست ** پرتو عاریت آتش زنی است‌‌

  • If the window or the house is full of light, do not deem aught luminous except the sun.
  • گر شود پر نور روزن یا سرا ** تو مدان روشن مگر خورشید را

  • Every door and wall says, “I am luminous: I do not hold the rays of another, I (myself) am this (light).”
  • هر در و دیوار گوید روشنم ** پرتو غیری ندارم این منم‌‌

  • Then the sun says, “O thou who art not right (in thy belief), when I set ’twill become evident (thou wilt see what the truth is).”
  • پس بگوید آفتاب ای نارشید ** چون که من غارب شوم آید پدید

  • The plants say, “We are green of ourselves, we are gay and smiling (blooming) and we have very beauteous cheeks.” 3265
  • سبزه‌‌ها گویند ما سبز از خودیم ** شاد و خندانیم و بس زیبا خدیم‌‌

  • The season of summer says (to them), “O peoples, behold yourselves when I depart!”
  • فصل تابستان بگوید ای امم ** خویش را بینید چون من بگذرم‌‌

  • The body is boasting of its beauty and comeliness, (while) the spirit, having concealed its glory and pinions and plumes,
  • تن همی‌‌نازد به خوبی و جمال ** روح پنهان کرده فر و پر و بال‌‌

  • Says to it, “O dunghill, who art thou? Through my beams thou hast come to life for a day or two.
  • گویدش ای مزبله تو کیستی ** یک دو روز از پرتو من زیستی‌‌

  • Thy coquetry and prideful airs are not contained in the world (go beyond all bounds), (but) wait till I spring up (and escape) from thee!
  • غنج و نازت می‌‌نگنجد در جهان ** باش تا که من شوم از تو جهان‌‌

  • They whose love warmed thee will dig a grave for thee, they will make thee a morsel for ants and reptiles. 3270
  • گرم‌‌دارانت ترا گوری کنند ** طعمه‌‌ی موران و مارانت کنند

  • That one who many a time in thy presence was dying (with desire for thee) will hold his nose at thy stench.”
  • بینی از گند تو گیرد آن کسی ** کاو به پیش تو همی‌‌مردی بسی‌‌

  • The beams of the spirit are speech and eye and ear: the beam (effect) of fire is the bubbling in the water.
  • پرتو روح است نطق و چشم و گوش ** پرتو آتش بود در آب جوش‌‌

  • As the beam of the spirit falls on the body, so fall the beams of the Abdál on my soul.
  • آن چنان که پرتو جان بر تن است ** پرتو ابدال بر جان من است‌‌

  • When the Soul of the soul withdraws from the soul, the soul becomes even as the soulless (lifeless) body. Know (this for sure)!
  • جان جان چون واکشد پا را ز جان ** جان چنان گردد که بی‌‌جان تن بدان‌‌

  • For that reason I am laying my head (humbly) on the earth, so that she (the earth) may be my witness on the Day of Judgement. 3275
  • سر از آن رو می‌‌نهم من بر زمین ** تا گواه من بود در روز دین‌‌

  • On the Day of Judgement, when she shall be made to quake mightily, this earth will bear witness to all that passed (in and from us);
  • یوم دین که زلزلت زلزالها ** این زمین باشد گواه حالها

  • For she will plainly declare what she knows: earth and rocks will begin to speak.
  • کاو تحدث جهرة أخبارها ** در سخن آید زمین و خاره‌‌ها