English    Türkçe    فارسی   

1
384-408

  • Many a star (spark) of fire shot forth from the iron (of good works), and that burning heart received (it) and drew (it) in;
  • بس ستاره‌‌ی آتش از آهن جهید ** و ان دل سوزیده پذرفت و کشید

  • But in the darkness a hidden thief is laying his finger upon the stars, 385
  • لیک در ظلمت یکی دزدی نهان ** می‌‌نهد انگشت بر استارگان‌‌

  • Extinguishing the stars one by one, that no lamp may shine from the (spiritual) sky.
  • می‌‌کشد استارگان را یک به یک ** تا که نفروزد چراغی از فلک‌‌

  • Though there be thousands of snares at our feet, when Thou art with us there is not any trouble.
  • گر هزاران دام باشد در قدم ** چون تو با مایی نباشد هیچ غم‌‌

  • Every night Thou freest the spirits from the body's snare, and dost erase (the impressions on) the tablets (of the mind).
  • هر شبی از دام تن ارواح را ** می‌‌رهانی می‌‌کنی الواح را

  • The spirits are set free every night from this cage, independent, neither ruling nor ruled by anyone.
  • می‌‌رهند ارواح هر شب زین قفس ** فارغان، نه حاکم و محکوم کس‌‌

  • At night prisoners are unconscious of their prison, at night governors are unconscious of their power. 390
  • شب ز زندان بی‌‌خبر زندانیان ** شب ز دولت بی‌‌خبر سلطانیان‌‌

  • There is no sorrow, no thought of gain or loss, no fancy of this person or that person.
  • نه غم و اندیشه‌‌ی سود و زیان ** نه خیال این فلان و آن فلان‌‌

  • This is the state of the ‘árif (gnostic), even without sleep: God said, (Thou wouldst deem them awake) whilst they slept. Shy not at this.
  • حال عارف این بود بی‌‌خواب هم ** گفت ایزد هم رقود زین مرم‌‌

  • He is asleep, day and night, to the affairs of the world, like a pen in the hand of the Lord's control.
  • خفته از احوال دنیا روز و شب ** چون قلم در پنجه‌‌ی تقلیب رب‌‌

  • One who sees not the hand in the writing thinks (that) the act (of writing proceeds) from the pen by means of movement.
  • آن که او پنجه نبیند در رقم ** فعل پندارد به جنبش از قلم‌‌

  • He (God) hath shown forth some part of this state of the ‘árif, (inasmuch as) the intellect too is carried off (overtaken) by sleep of the senses. 395
  • شمه‌‌ای زین حال عارف وانمود ** خلق را هم خواب حسی در ربود

  • Their souls are gone into the desert that is without description: their spirits and bodies are at rest;
  • رفته در صحرای بی‌‌چون جانشان ** روحشان آسوده و ابدانشان‌‌

  • And with a whistle thou leadest them back to the snare, leadest them all (back) to justice and to the judge.
  • وز صفیری باز دام اندر کشی ** جمله را در داد و در داور کشی‌‌

  • Like Isráfíl (Seraphiel), He (God) who causes the dawn to break brings them all from those lands (of spirit) into (the world of) form.
  • فالق الإصباح اسرافیل‌‌وار ** جمله را در صورت آرد ز ان دیار

  • He embodies the spirits divested (of body), He makes each body pregnant (laden) again (with actions and works).
  • روحهای منبسط را تن کند ** هر تنی را باز آبستن کند

  • He makes the steed of the souls bare of saddle: this is the inner meaning of “Sleep is the brother of Death”; 400
  • اسب جانها را کند عاری ز زین ** سر النوم اخ الموت است این‌‌

  • But in order that they may return in the daytime, He puts a long tether on their leg,
  • لیک بهر آن که روز آیند باز ** بر نهد بر پایشان بند دراز

  • So that in the daytime He may lead it back from that meadow and bring it from the pasture (to go) under the load.
  • تا که روزش واکشد ز ان مرغزار ** وز چراگاه آردش در زیر بار

  • Would that He had guarded this spirit as the Men of the Cave or as the Ark of Noah,
  • کاش چون اصحاب کهف این روح را ** حفظ کردی یا چو کشتی نوح را

  • That this mind and eye and ear might be delivered from the Flood of wakefulness and consciousness!
  • تا از این طوفان بیداری و هوش ** وارهیدی این ضمیر چشم و گوش‌‌

  • Oh, in the world there is many a Man of the Cave beside you, before you, at this time: 405
  • ای بسی اصحاب کهف اندر جهان ** پهلوی تو پیش تو هست این زمان‌‌

  • The Friend is with him, the Cave is in converse with him; but your eyes and ears are sealed, (so) what does it avail?
  • غار با او یار با او در سرود ** مهر بر چشم است و بر گوشت چه سود

  • Story of the Caliph's seeing Laylá.
  • قصه‌‌ی دیدن خلیفه لیلی را

  • The Caliph said to Laylá: “Art thou she by whom Majnún was distracted and led astray?
  • گفت لیلی را خلیفه کان توی ** کز تو مجنون شد پریشان و غوی‌‌

  • Thou art not superior to other fair ones.” “Be silent,” she replied, “since thou art not Majnún.”
  • از دگر خوبان تو افزون نیستی ** گفت خامش چون تو مجنون نیستی‌‌