English    Türkçe    فارسی   

1
3899-3923

  • O Help of them that call for help, lead us (aright)! There is no (cause for) pride in knowledge or riches.
  • یا غیاث المستغیثین اهدنا ** لا افتخار بالعلوم و الغنی‌‌

  • Do not let a heart stray that Thou hast guided by Thy grace, and avert the evil which the Pen has written. 3900
  • لا تزغ قلبا هدیت بالکرم ** و اصرف السوء الذی خط القلم‌‌

  • Let the evil of Thy ordainment pass from our souls: do not cut us off from those who are sincere.
  • بگذران از جان ما سوء القضا ** وا مبر ما را ز اخوان صفا

  • There is naught more bitter than separation from Thee: without Thy protection there is naught but perplexity.
  • تلخ‌‌تر از فرقت تو هیچ نیست ** بی‌‌پناهت غیر پیچا پیچ نیست‌‌

  • Our (worldly) goods waylay (and plunder) our (spiritual) goods: our bodies tear the garment (of spirituality) from our souls.
  • رخت ما هم رخت ما را راه زن ** جسم ما مر جان ما را جامه کن‌‌

  • Inasmuch as (the evil wrought by) our hand devours (the good towards which we move) our foot, how shall any one save his soul without Thy security?
  • دست ما چون پای ما را می‌‌خورد ** بی‌‌امان تو کسی جان چون برد

  • And (even) if (unaided) he save his soul from these awful dangers, he will (only) have saved a stock of misfortune and fear, 3905
  • ور برد جان زین خطرهای عظیم ** برده باشد مایه‌‌ی ادبار و بیم‌‌

  • Because the soul, when it is not united with the Beloved, is blind and blue (miserable) with itself for ever.
  • ز آن که جان چون واصل جانان نبود ** تا ابد با خویش کور است و کبود

  • When Thou wilt not give him admission (to Thy presence) —even suppose he has saved his soul, regard as dead the soul that would live without Thee.
  • چون تو ندهی راه جان خود برده گیر ** جان که بی‌‌تو زنده باشد مرده گیر

  • If Thou art upbraiding Thy slaves, that is suitable to Thee, O Thou whose every wish is fulfilled.
  • گر تو طعنه می‌‌زنی بر بندگان ** مر ترا آن می‌‌رسد ای کامران‌‌

  • And if Thou utter abuse of the moon and sun, and if Thou say that the (straight) stature of the cypress is (bent) double,
  • ور تو ماه و مهر را گویی جفا ** ور تو قد سرو را گویی دوتا

  • And if Thou call the sky and the empyrean contemptible, and if Thou say that the mine and the sea are poor— 3910
  • ور تو چرخ و عرش را خوانی حقیر ** ور تو کان و بحر را گویی فقیر

  • That is proper in reference to Thy perfection: Thine is the power of perfecting (all) mortalities,
  • آن به نسبت با کمال تو رواست ** ملک اکمال فناها مر تراست‌‌

  • For Thou art holy (and free) from danger and from non-existence: Thou art He that brings the non-existent ones into being and endows (them with existence).
  • که تو پاکی از خطر و ز نیستی ** نیستان را موجد و معنیستی‌‌

  • He that made to grow can burn (destroy), because when He has torn, He can sew (mend).
  • آن که رویانید داند سوختن ** ز آن که چون بدرید داند دوختن‌‌

  • Every autumn He burns (withers) the garden; (then) He makes to grow again the rose that dyes (the garden),
  • می‌‌بسوزد هر خزان مر باغ را ** باز رویاند گل صباغ را

  • Saying, “O thou who wert withered, come forth, be fresh, once more be fair and of fair renown!” 3915
  • کای بسوزیده برون آ تازه شو ** بار دیگر خوب و خوب آوازه شو

  • The eye of the narcissus became blind: He restored it; the throat of the reed was cut: He himself fostered it again (and revived it).
  • چشم نرگس کور شد بازش بساخت ** حلق نی ببرید و بازش خود نواخت‌‌

  • Since we are made (by God) and are not makers, we are not (entitled to be anything) but humble and content.
  • ما چو مصنوعیم و صانع نیستیم ** جز زبون و جز که قانع نیستیم‌‌

  • We all are of the flesh and busy with fleshliness: if Thou call us not (to Thyself), we all are Ahrimans (Devils).
  • ما همه نفسی و نفسی می‌‌زنیم ** گر نخوانی ما همه اهرمنیم‌‌

  • (If) we have been delivered from Ahriman, (it is only) because Thou hast redeemed our souls from blindness.
  • ز آن ز اهرمن رهیدستیم ما ** که خریدی جان ما را از عمی‌‌

  • Thou art the Guide of every one that hath life: what is the blind man without staff and guide? 3920
  • تو عصا کش هر که را که زندگی است ** بی‌‌عصا و بی‌‌عصا کش کور چیست‌‌

  • Excepting Thee (alone), whatsoever is sweet or unsweet is man-destroying and the essence of fire.
  • غیر تو هر چه خوش است و ناخوش است ** آدمی سوز است و عین آتش است‌‌

  • Any one to whom fire is a refuge and support becomes both a Magian and a Zoroaster.
  • هر که را آتش پناه و پشت شد ** هم مجوسی گشت و هم زردشت شد

  • Everything except Allah is vain: verily the grace of Allah is a cloud pouring abundantly and continually.
  • کل شی‌‌ء ما خلا الله باطل ** إن فضل الله غیم هاطل‌‌

  • Returning to the story of ‘Alí—may God honour his person!— and how generously he behaved to his murderer.
  • باز گشتن به حکایت امیر المؤمنین علی کرم الله وجهه و مسامحت کردن او با خونی خویش‌‌