- Thou whom I have made (radiant as) the place of sunrise by (illumining thee with) the Divine Light! I am God, I fell sick, thou camest not.”
- مشرقت کردم ز نور ایزدی ** من حقم رنجور گشتم نامدی
- Moses said, “O Thou transcendent in Thy glory, Thou art clear of loss (defect). What mystery is this? Explain this, O Lord!”
- گفت سبحانا تو پاکی از زیان ** این چه رمز است این بکن یا رب بیان
- God said unto him again, “Wherefore in My sickness didst not thou kindly ask after Me?”
- باز فرمودش که در رنجوریم ** چون نپرسیدی تو از روی کرم
- He answered, “O Lord, Thou hast no imperfection. (My) understanding is lost: unfold (the meaning of) these words.” 2160
- گفت یا رب نیست نقصانی تو را ** عقل گم شد این سخن را بر گشا
- God said, “Yea; a favourite and chosen slave (of Mine) fell sick. I am he. Consider well!
- گفت آری بنده خاص گزین ** گشت رنجور او منم نیکو ببین
- His excusability (infirmity) is My excusability, his sickness is My sickness.”
- هست معذوریش معذوری من ** هست رنجوریش رنجوری من
- Whoever wishes to sit with God, let him sit in the presence of the saints.
- هر که خواهد همنشینی خدا ** تا نشیند در حضور اولیا
- If you are broken off (divided) from the presence of the saints, you are in perdition, because you are a part without the whole.
- از حضور اولیا گر بسکلی ** تو هلاکی ز آن که جزوی بیکلی
- Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head. 2165
- هر که را دیو از کریمان وابرد ** بیکسش یابد سرش را او خورد
- To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.
- یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان
- How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.
- تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
- A gardener, when he looked into the orchard, saw three men in his orchard, as (though they were) thieves:
- باغبانی چون نظر در باغ کرد ** دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
- A jurist and a Sharíf and a Súfí: each one an impudent, knavish and perfidious rogue.
- یک فقیه و یک شریف و صوفیی ** هر یکی شوخی بدی لایوفیی
- He said, “I have a hundred arguments against these fellows, but they are united, and a united party is (a source of) strength.
- گفت با اینها مرا صد حجت است ** لیک جمعاند و جماعت قوت است
- I cannot cope singly with three persons, so first I will sunder them from one another. 2170
- بر نیایم یک تنه با سه نفر ** پس ببرمشان نخست از همدگر
- I will cause each one to set out in a (different) direction, and when each is alone, I will tear out his moustache.”
- هر یکی را من به سویی افکنم ** چون که تنها شد سبیلش بر کنم
- He employed a ruse and got the Súfí away, that he might poison (the minds of) his friends against him.
- حیله کرد و کرد صوفی را به راه ** تا کند یارانش را با او تباه
- He said to the Súfí, “Go to the house and fetch a rug for these companions (of yours).”
- گفت صوفی را برو سوی وثاق ** یک گلیم آور برای این رفاق
- (As soon as) the Súfí departed, he (the gardener) said in private to the two friends, “Thou art a jurist, and this (other) is a renowned Sharíf.
- رفت صوفی گفت خلوت با دو یار ** تو فقیهی وین شریف نامدار
- ’Tis according to thy legal decision that we eat a loaf (of bread): ’tis by the wings of thy knowledge that we fly. 2175
- ما به فتوی تو نانی میخوریم ** ما به پر دانش تو میپریم
- And this other is our prince and sovereign: he is a Sayyid, he is of the House of Mustafá (Mohammed).
- وین دگر شه زاده و سلطان ماست ** سید است از خاندان مصطفاست
- Who is this gluttonous vile Súfí, that he should associate with kings like you?
- کیست آن صوفی شکم خوار خسیس ** تا بود با چون شما شاهان جلیس
- When he comes (back), drive him away and take possession of my orchard and field for a week.
- چون بیاید مر و را پنبه کنید ** هفتهای بر باغ و راغ من زنید
- What is (it to offer you) my orchard? My life is yours, O ye who have (always) been (as dear to me) as my right eye.”
- باغ چه بود جان من آن شماست ** ای شما بوده مرا چون چشم راست
- He made evil suggestions and beguiled them. Ah, one must not patiently suffer the loss of friends. 2180
- وسوسه کرد و مر ایشان را فریفت ** آه کز یاران نمیباید شکیفت
- When they had turned the Súfí away and he was gone, the enemy went after him with a stout cudgel.
- چون به ره کردند صوفی را و رفت ** خصم شد اندر پیش با چوب زفت