- How should I make the good man bad? I am not God. I am (only) a prompter, I am not their creator.
- نیک را چون بد کنم یزدان نیام ** داعیم من خالق ایشان نیام
- (How) should I make the fair foul? I am not the Lord. I am (only) a mirror for the foul and the fair.
- خوب را من زشت سازم رب نهام ** زشت را و خوب را آیینهام
- The Hindoo burnt a mirror in vexation, saying, ‘This (mirror) causes a man to look black-faced.’
- سوخت هندو آینه از درد را ** کاین سیه رو مینماید مرد را
- He (God) hath made me an informer and truth-teller, that I may tell where the ugly one is and where the beautiful.
- او مرا غماز کرد و راست گو ** تا بگویم زشت کو و خوب کو
- I am a witness: how is prison (the right place) for a witness? I do not deserve (to go to) prison, God is the witness (to my innocence). 2690
- من گواهم بر گوا زندان کجاست ** اهل زندان نیستم ایزد گواست
- Wherever I see a fruitful sapling, I foster (it) diligently like a nurse.
- هر کجا بینم نهال میوهدار ** تربیتها میکنم من دایهوار
- Wherever I see a sour and dry tree, I cut it down, in order that the musk may be delivered (separated) from the dung.
- هر کجا بینم درخت تلخ و خشک ** میبرم تا وارهد از پشک مشک
- The dry (tree) says to the gardener, ‘O young man, why do you cut off my head without fault (on my part)?’
- خشک گوید باغبان را کای فتی ** مر مرا چه میبری سر بیخطا
- The gardener says, ‘Be silent, O evil-natured one! Is not thy dryness sin enough in thee?’
- باغبان گوید خمش ای زشت خو ** بس نباشد خشکی تو جرم تو
- The dry (tree) says, ‘I am straight, I am not crooked: why are you houghing me (who am) without guilt?’ 2695
- خشک گوید راستم من کژ نیام ** تو چرا بیجرم میبری پیم
- The gardener says, ‘Hadst thou been blest, would that thou wert crooked (if only) thou wert moist (full of sap).
- باغبان گوید اگر مسعودیای ** کاشکی کژ بودیای تر بودیای
- Thou wouldst have drawn (into thyself) the Water of Life: thou wouldst have been steeped in the Water of Life.
- جاذب آب حیاتی گشتهای ** اندر آب زندگی آغشتیای
- Thy seed and thy root were bad, and thou hast not been joined to a good tree.
- تخم تو بد بوده است و اصل تو ** با درخت خوش نبوده وصل تو
- If the sour branch be joined to a sweet one, that sweetness will strike (impress itself) on its nature.’”
- شاخ تلخ ار با خوشی وصلت کند ** آن خوشی اندر نهادش بر زند
- How Mu‘áwiya dealt sternly with Iblís.
- عنف کردن معاویه با ابلیس
- Said the Amír, “O brigand, do not argue: there is no way for you (to penetrate) into me, (so) do not seek the way. 2700
- گفت امیر ای راه زن حجت مگو ** مر ترا ره نیست در من ره مجو
- You are a brigand, and I am a stranger and merchant: how should I purchase any garments that you may bring?
- ره زنی و من غریب و تاجرم ** هر لباساتی که آری کی خرم
- Do not prowl about my property, infidel as you are: you are not one to buy the property of anybody.
- گرد رخت من مگرد از کافری ** تو نه ای رخت کسی را مشتری
- The brigand is not a buyer for (from) any person, and if he seem to be a buyer, ’tis (only his) deceit and artfulness.
- مشتری نبود کسی را راه زن ** ور نماید مشتری مکر است و فن
- I wonder what this envier has in his gourd! O God, help us against this enemy!
- تا چه دارد این حسود اندر کدو ** ای خدا فریاد ما را زین عدو
- If he pronounce one more screed (of his spells) over me, this brigand will rob me of the mantle (of my faith). 2705
- گر یکی فصلی دگر در من دمد ** در رباید از من این ره زن نمد
- How Mu‘áwiya complained of Iblís to the most high God and besought His aid.
- نالیدن معاویه به حضرت حق تعالی از ابلیس و نصرت خواستن
- O God, this talk of his is like smoke: take my hand (and help me), or else my raiment is blackened.
- این حدیثش همچو دود است ای اله ** دست گیر ار نه گلیمم شد سیاه
- I cannot prevail in argument with Iblís, for he leads every one, noble and base (alike), into temptation.
- من به حجت بر نیایم با بلیس ** کاوست فتنهی هر شریف و هر خسیس
- Adam, who is the lord of He taught (him) the Names, is powerless before the lightning-like onset of this cur.
- آدمی که علم الاسما بک است ** در تک چون برق این سگ بیتک است
- He cast him from Paradise upon the face of the earth: he (Adam) fell from Simák into his net, like a fish,
- از بهشت انداختش بر روی خاک ** چون سمک در شست او شد از سماک
- Crying in lamentation, ‘Verily, we have wronged (ourselves).’ There is no bound to his (Satan's) guile and imposture. 2710
- نوحهی إنا ظلمنا میزدی ** نیست دستان و فسونش را حدی