English    Türkçe    فارسی   

2
80-104

  • The Beautiful attracts the beautiful (to itself): know this (for sure). Recite thereon (the text) the good women for the good men. 80
  • خوب خوبی را کند جذب این بدان ** طیبات و طیبین بر وی بخوان‏

  • In this world everything attracts something: the hot draws the hot (to itself) and the cold the cold.
  • در جهان هر چیز چیزی جذب کرد ** گرم گرمی را کشید و سرد سرد

  • The worthless sort attract the worthless; the lasting (those of lasting worth) are rejoiced by the lasting.
  • قسم باطل باطلان را می‏کشند ** باقیان از باقیان هم سر خوشند

  • Those of the Fire attract those of the Fire, those of the Light seek those of the Light.
  • ناریان مر ناریان را جاذب‏اند ** نوریان مر نوریان را طالب‏اند

  • When you shut your eye, you have a feeling of anguish: the eye cannot do without the light of the window.
  • چشم چون بستی ترا تاسه گرفت ** نور چشم از نور روزن کی شکفت‏

  • Your discomfort was (caused by) the light in your eye straining to be joined speedily with the daylight. 85
  • تاسه‏ی تو جذب نور چشم بود ** تا بپیوندد به نور روز زود

  • If you feel distress (within) while your eyes are unclosed, know that you have shut the eye of your heart, (and) open it.
  • چشم باز ار تاسه گیرد مر ترا ** دان که چشم دل ببستی بر گشا

  • Recognise that that (distress) is the craving of the eyes of your heart which is seeking the immeasurable Light.
  • آن تقاضای دو چشم دل شناس ** کاو همی‏جوید ضیای بی‏قیاس‏

  • Inasmuch as separation from those two impermanent lights brought you discomfort, (so that) you opened your eyes,
  • چون فراق آن دو نور بی‏ثبات ** تاسه آوردت گشادی چشمهات‏

  • Separation, then, from those two steadfast (everlasting) lights will bring you discomfort: guard them (well)!
  • پس فراق آن دو نور پایدار ** تاسه می‏آرد مر آن را پاس دار

  • Since He is calling me, I will look to see whether I am worthy to be drawn (to Him) or whether I am ill-favoured. 90
  • او چو می‏خواند مرا من بنگرم ** لایق جذب‏ام و یا بد پیکرم‏

  • If a charming person makes an ugly one (follow) at his heels, ’tis (but) a mockery that he makes of him.
  • گر لطیفی زشت را در پی کند ** تسخری باشد که او بر وی کند

  • How, I wonder, shall I behold my own face, so as to see what complexion I have and whether I am like day or like night?
  • کی ببینم روی خود را ای عجب ** تا چه رنگم همچو روزم یا چو شب‏

  • For a long while I was seeking the image of my soul, (but) my image was not displayed (reflected) by any one.
  • نقش جان خویش می‏جستم بسی ** هیچ می‏ننمود نقشم از کسی‏

  • “After all,” I said, “what is a mirror for? (The use of it is this), that every one may know what and who he is.”
  • گفتم آخر آینه از بهر چیست ** تا بداند هر کسی کاو چیست و کیست‏

  • The mirror of iron is (only) for husks (external forms); the mirror that shows the aspect of the heart is of great price. 95
  • آینه‏ی آهن برای پوستهاست ** آینه‏ی سیمای جان سنگین بهاست‏

  • The soul's mirror is naught but the face of the friend, the face of that friend who is of yonder country (the spiritual land).
  • آینه‏ی جان نیست الا روی یار ** روی آن یاری که باشد ز آن دیار

  • I said, “O heart, seek the Universal Mirror, go to the Sea: the business will not succeed (be successfully accomplished) by means of the river.”
  • گفتم ای دل آینه‏ی کلی بجو ** رو به دریا کار برناید به جو

  • In this quest thy slave (at last) arrived at thy dwelling-place, (as) the pains (of childbirth) drew Mary to the palm-tree.
  • زین طلب بنده به کوی تو رسید ** درد مریم را به خرما بن کشید

  • When thine eye became an eye for my heart, my blind heart went and became drowned in vision.
  • دیده‏ی تو چون دلم را دیده شد ** این دل نادیده غرق دیده شد

  • I saw that thou art the Universal Mirror unto everlasting: I saw my own image in thine eye. 100
  • آینه‏ی کلی ترا دیدم ابد ** دیدم اندر چشم تو من نقش خود

  • I said, “At last I have found myself: in his eyes I have found the shining Way.”
  • گفتم آخر خویش را من یافتم ** در دو چشمش راه روشن یافتم‏

  • My false instinct said, “Beware! That (image) is (only) thy phantom: distinguish thy essence from thy phantom”;
  • گفت وهمم کان خیال تست هان ** ذات خود را از خیال خود بدان‏

  • (But) my image gave voice (spoke) from thine eye (and said), “I am thou and thou art I in (perfect) oneness;
  • نقش من از چشم تو آواز داد ** که منم تو تو منی در اتحاد

  • For how should a phantom find the way into this illumined eye which never ceases from (contemplating) the (Divine) realities?”
  • کاندر این چشم منیر بی‏زوال ** از حقایق راه کی یابد خیال‏