I will demand justice for thee from every heedless one: who gives justice but God, the Dealer of justice?”
داد تو وا خواهم از هر بیخبر ** داد کی دهد جز خدای دادگر
It (the heart) says, “ My patience is lost in separation from Thy face, O Lord.405
او همیگوید که صبرم شد فنا ** در فراق روی تو یا ربنا
I am (like) Ahmad ( Mohammad) left forsaken in the hands of the Jews, I am (like) Salih fallen into prison (amongst the people) of Thamud.
احمدم در مانده در دست یهود ** صالحم افتاده در حبس ثمود
O Thou that bestowed felicity on the souls of the prophets, either slay me or call me back (to Thee) or come (Thyself).
ای سعادتبخش جان انبیا ** یا بکش یا باز خوانم یا بیا
(Even) the infidels cannot endure to be separated from Thee: he (every infidel) is saying, ‘O would that I had been dust!’
با فراقت کافران را نیست تاب ** میگود یا لیتنی کنت تراب
This is the state of him (the infidel) who in sooth belongs to that side (is beyond the pale): how (then) should one that belongs to Thee be (patient) without Thee?”
حال او اینست کو خود زان سوست ** چون بود بی تو کسی کان توست
God saith, “Yea, O pure (heart); but hearken (unto Me) and have patience, for patience is better.410
حق همیگوید که آری ای نزه ** لیک بشنو صبر آر و صبر به
The dawn is near. Hush, do not wail! I am striving for thee, do not thou strive.”
صبح نزدیکست خامش کم خروش ** من همیکوشم پی تو تو مکوش
The rest of the Story of the Khwaja’s going to the village on the invitation of the countryman.
بقیهی داستان رفتن خواجه به دعوت روستایی سوی ده
It (this digression) has passed beyond bounds: return, O valiant friend. The countryman, mark you, took the Khwaja to his house.
شد ز حد هین باز گرد ای یار گرد ** روستایی خواجه را بین خانه برد