English    Türkçe    فارسی   

4
114-138

  • He replied, “O (my dear) soul, the hardest is God's anger, on account of which Hell is trembling as we (are).”
  • گفتش ای جان صعب‌تر خشم خدا ** که از آن دوزخ همی لرزد چو ما

  • He said, “What is the security against this anger of God?” Jesus said, “To abandon thine own anger at once.” 115
  • گفت ازین خشم خدا چه بود امان ** گفت ترک خشم خویش اندر زمان

  • Therefore, as the policeman became this anger's mine (source), his ugly anger surpassed even (that of) a wild beast.
  • پس عوان که معدن این خشم گشت ** خشم زشتش از سبع هم در گذشت

  • What hope is there for him of (Divine) mercy, unless perchance that graceless man should turn back from that (vile) quality?
  • چه امیدستش به رحمت جز مگر ** باز گردد زان صفت آن بی‌هنر

  • Although the world cannot do without them, this statement is a (means of) casting (those who hear it) into error.
  • گرچه عالم را ازیشان چاره نیست ** این سخن اندر ضلال افکندنیست

  • The world cannot do without urine either, but that urine is not clear running water.
  • چاره نبود هم جهان را از چمین ** لیک نبود آن چمین ماء معین

  • The lover’s attempted perfidy, and how the beloved scolded him.
  • قصد خیانت کردن عاشق و بانگ بر زدن معشوق بر وی

  • When that simpleton found her alone, at once he attempted to embrace and kiss her. 120
  • چونک تنهااش بدید آن ساده مرد ** زود او قصد کنار و بوسه کرد

  • The beauty with awesome mien raised her voice against him, saying, “Do not behave impudently, be mindful of good manners!”
  • بانگ بر وی زد به هیبت آن نگار ** که مرو گستاخ ادب را هوش دار

  • He said, “Why, there is privacy, and no people (present): the water at hand, and a thirsty man like me!
  • گفت آخر خلوتست و خلق نی ** آب حاضر تشنه‌ی هم‌چون منی

  • None is moving here but the wind. Who is present? Who will hinder (me) from this conquest?”
  • کس نمی‌جنبد درینجا جز که باد ** کیست حاضر کیست مانع زین گشاد

  • “O madman,” said she, “thou hast been a fool: a fool thou art and hast not hearkened to the wise.
  • گفت ای شیدا تو ابله بوده‌ای ** ابلهی وز عاقلان نشنوده‌ای

  • Thou sawest the wind moving: know that a Mover of the wind is here, who drives the wind along.” 125
  • باد را دیدی که می‌جنبد بدان ** بادجنبانیست اینجا بادران

  • The fan, namely, the direction of its course by God’s action, smote upon this wind and is always keeping it in movement.
  • مروحهى تصريف صنع ايزدش ** زد بر اين باد و همىجنباندش

  • The portion of wind (air) that is in our control does not stir till you move the fan.
  • جزو بادی که به حکم ما درست ** بادبیزن تا نجنبانی نجست

  • Without you and without the fan the movement of this portion of wind (air) does not arise, O simpleton.
  • جنبش این جزو باد ای ساده مرد ** بی‌تو و بی‌بادبیزن سر نکرد

  • The movement of the wind of the breath, which is on the lips, follows the course directed by the spirit and the body.
  • جنبش باد نفس کاندر لبست ** تابع تصریف جان و قالبست

  • At one time you make the breath to be a eulogy and a (pleasing) message; at another time you make the breath to be a satire and a foul speech. 130
  • گاه دم را مدح و پیغامی کنی ** گاه دم را هجو و دشنامی کنی

  • Understand, then, (from this case) the cases of other winds; for from a part the intellect perceives the whole.
  • پس بدان احوال دیگر بادها ** که ز جز وی کل می‌بیند نهی

  • God sometimes makes the wind vernal: in December He divests it of this kindliness.
  • باد را حق گه بهاری می‌کند ** در دیش زین لطف عاری می‌کند

  • He makes it a sarsar (intensely cold and violent) for the people of ‘Ád; again, He makes it perfumed (balmy) for Húd.
  • بر گروه عاد صرصر می‌کند ** باز بر هودش معطر می‌کند

  • One wind He makes (deadly as) the poison of the simoom; He (also) makes the advent of the east-wind to be delightful.
  • می‌کند یک باد را زهر سموم ** مر صبا را می‌کند خرم‌قدوم

  • He hath founded (stablished) the wind of the breath in you, in order that thereby you may judge analogically of every (other) wind. 135
  • باد دم را بر تو بنهاد او اساس ** تا کنی هر باد را بر وی قیاس

  • The breath does not become speech without (assuming the quality of) gentleness or harshness: it is honey for one set of people and poison for another class.
  • دم نمی‌گردد سخن بی‌لطف و قهر ** بر گروهی شهد و بر قومیست زهر

  • The fan is moving for the benefit of the (favoured) person, and for the subjugation of every fly and gnat.
  • مروحه جنبان پی انعام کس ** وز برای قهر هر پشه و مگس

  • Why (then) should not the fan of Divine fore-ordainment be fraught with trial and probation (by means of good and evil)?
  • مروحه‌ی تقدیر ربانی چرا ** پر نباشد ز امتحان و ابتلا