English    Türkçe    فارسی   

4
2319-2343

  • He (Pharaoh) said, “Thou hast a name other than this lineage: truly that name is more proper for thee—
  • گفت غیر این نسب نامیت هست ** مر ترا آن نام خود اولیترست

  • ‘Slave of Pharaoh and slave of his slaves,’ (a slave) whose body and soul were first nurtured by him (Pharaoh), 2320
  • بنده‌ی فرعون و بنده‌ی بندگانش ** که ازو پرورد اول جسم و جانش

  • A hostile, insolent and unrighteous slave, who fled from this country on account of an ill-omened deed.
  • بنده‌ی یاغی طاغی ظلوم ** زین وطن بگریخته از فعل شوم

  • Thou art a murderer and treacherous and ungrateful: from just these qualities, forsooth, form a judgement (as to the rest).
  • خونی و غداری و حق‌ناشناس ** هم برین اوصاف خود می‌کن قیاس

  • (Thou art) in exile, despised and poor and threadbare, since thou didst not acknowledge gratitude and obligation to me.”
  • در غریبی خوار و درویش و خلق ** که ندانستی سپاس ما و حق

  • He (Moses) said, “Far be it that any other person should be a partner in Lordship with that King.
  • گفت حاشا که بود با آن ملیک ** در خداوندی کسی دیگر شریک

  • (He is) One: He hath no associate in Kingship; His slaves have no master but Him. 2325
  • واحد اندر ملک او را یار نی ** بندگانش را جز او سالار نی

  • His creatures have no other owner: does any one claim partnership with Him except one that is doomed to perish?
  • نیست خلقش را دگر کس مالکی ** شرکتش دعوی کند جز هالکی

  • He hath made the design, He is my Designer; if another lay claim (to it), he is a seeker of iniquity.
  • نقش او کردست و نقاش من اوست ** غیر اگر دعوی کند او ظلم‌جوست

  • Thou canst not fashion my eyebrow: how canst thou know my soul?
  • تو نتوانی ابروی من ساختن ** چون توانی جان من بشناختن

  • Nay, ’tis thou who art the traitor and the insolent one, for thou claimest duality with God.
  • بلک آن غدار و آن طاغی توی ** که کنی با حق دعوی دوی

  • If I inadvertently killed a ruffian, I killed (him) neither for self's sake nor in sport. 2330
  • گر بکشتم من عوانی را به سهو ** نه برای نفس کشتم نه به لهو

  • I struck (him) a blow with my fist, and he suddenly fell: one who really had no soul gave up a soul.
  • من زدم مشتی و ناگاه اوفتاد ** آنک جانش خود نبد جانی بداد

  • I killed a cur: thou the children of him who was sent (by God)—hundreds of thousands of innocent and harmless babes—
  • من سگی کشتم تو مرسل‌زادگان ** صدهزاران طفل بی‌جرم و زیان

  • Hast killed, and their blood is on thy neck: consider what shall come upon thee because of this blood-drinking of thine.
  • کشته‌ای و خونشان در گردنت ** تا چه آید بر تو زین خون خوردنت

  • Thou hast killed the progeny of Jacob—those sought after in hope of slaying me.
  • کشته‌ای ذریت یعقوب را ** بر امید قتل من مطلوب را

  • In despite of thee God Himself chose me out: that (plot) which thy soul was concocting was overthrown.” 2335
  • کوری تو حق مرا خود برگزید ** سرنگون شد آنچ نفست می‌پزید

  • He (Pharaoh) said, “Let these things be without any doubt (grant that all this is true): is it (the gratitude) due to me and to the bread and salt (which thou hast eaten)
  • گفت اینها را بهل بی‌هیچ شک ** این بود حق من و نان و نمک

  • That thou shouldst treat me with contumely in the presence of the assembled people and make the bright day dark to my heart?”
  • که مرا پیش حشر خواری کنی ** روز روشن بر دلم تاری کنی

  • He (Moses) said, “The contumely of the Resurrection is more grievous, (which thou wilt suffer) if thou do not pay regard to me in good and evil.
  • گفت خواری قیامت صعب‌تر ** گر نداری پاس من در خیر و شر

  • Thou canst not bear the bite of a flea: how wilt thou taste (endure) the bite of a snake?
  • زخم کیکی را نمی‌توانی کشید ** زخم ماری را تو چون خواهی چشید

  • In appearance I am ruining thy work, but (in reality) I am making a thorn into a rose-garden. 2340
  • ظاهرا کار تو ویران می‌کنم ** لیک خاری را گلستان می‌کنم

  • Explaining that cultivation consists in devastation and composure in distraction and wholeness in brokenness and success in failure and existence in non-existence; and thus (with) the rest of the contraries and pairs.
  • بیان آنک عمارت در ویرانیست و جمعیت در پراکندگیست و درستی در شکست‌گیست و مراد در بی‌مرادیست و وجود در عدم است و علی هذا بقیة الاضداد والازواج

  • A certain man came and was cleaving the soil: a fool cried out and could not control himself,
  • آن یکی آمد زمین را می‌شکافت ** ابلهی فریاد کرد و بر نتافت

  • Saying, ‘Wherefore are you ruining this soil and cleaving and scattering it?’
  • کین زمین را از چه ویران می‌کنی ** می‌شکافی و پریشان می‌کنی

  • ‘O fool,’ said he, ‘begone, do not interfere with me: recognise (the difference of) cultivation from devastation.
  • گفت ای ابله برو و بر من مران ** تو عمارت از خرابی باز دان