He (the camel) said, “Since thou hast made confession in my presence, go (in peace), for thou art saved from the contaminations of Time.3410
گفت چون اقرار کردی پیش من ** رو که رستی تو ز آفات زمن
Thou hast given justice (hast made just amends) and art saved from tribulation: thou wast an enemy, thou hast become one of the leal.
دادی انصاف و رهیدی از بلا ** تو عدو بودی شدی ز اهل ولا
The evil disposition was not original (innate) in thy person; for from original evil comes naught but denial.
خوی بد در ذات تو اصلی نبود ** کز بد اصلی نیاید جز جحود
The borrowed (temporary) evil is such that he (in whom it appears) makes confession and desires to repent;
آن بد عاریتی باشد که او ** آرد اقرار و شود او توبه‌جو
Like Adam, whose lapse was temporary: of necessity he showed penitence at once.
هم‌چو آدم زلتش عاریه بود ** لاجرم اندر زمان توبه نمود
Since the sin of Iblís was original, for him there was no way to precious penitence.3415
چونک اصلی بود جرم آن بلیس ** ره نبودش جانب توبه‌ی نفیس
Go, for thou art delivered from thyself and from the evil disposition and from the (flaming) tongue of the Fire and from the teeth of the wild beasts (of Hell).
رو که رستی از خود و از خوی بد ** واز زبانه‌ی نار و از دندان دد
Go, for now thou hast grasped felicity, thou hast thrown thyself into everlasting fortune.
رو که اکنون دست در دولت زدی ** در فکندی خود به بخت سرمدی
Thou hast gained (that which is signified by the words) Enter in amongst My servants; thou hast annexed (the implication of) Enter into My Paradise.
ادخلی تو فی عبادی یافتی ** ادخلی فی جنتی در بافتی
Thou hast made a way for thyself (to enter) amongst His servants; thou hast gone into Eden by the secret way.
در عبادش راه کردی خویش را ** رفتی اندر خلد از راه خفا
‘Guide us,’ thou saidst, ‘in the straight path’: He took thy hand and led thee to the abode of bliss.3420
اهدنا گفتی صراط مستقیم ** دست تو بگرفت و بردت تا نعیم
Thou wast fire: thou hast become light, O noble one; thou wast an unripe grape: thou hast become a (ripe) grape and raisin.
نار بودی نور گشتی ای عزیز ** غوره بودی گشتی انگور و مویز
Thou wast a star: thou hast become the Sun. Rejoice! God best knoweth the right.”
اختری بودی شدی تو آفتاب ** شاد باشد الله اعلم بالصواب
O Ziyá’u ’l-Haqq (Radiance of God) Husámu’ddín, take thy honey and cast it into the basin of milk,
ای ضیاء الحق حسام‌الدین بگیر ** شهد خویش اندر فکن در حوض شیر
To the end that that milk may escape from having its savour corrupted and may gain much increase of savour from the Sea of Deliciousness,
تا رهد آن شیر از تغییر طعم ** یابد از بحر مزه تکثیر طعم
(And) may be united with the Sea of Alast: when it becomes the Sea, it is delivered from every corruption;3425
متصل گردد بدان بحر الست ** چونک شد دریا ز هر تغییر رست
(If) it find a passage into that Sea of honey, no contamination will have an effect upon it.
منفذی یابد در آن بحر عسل ** آفتی را نبود اندر وی عمل
Roar like a lion, O Lion of God, in order that that roar may mount to the seventh tier (of Heaven)!
غره‌ای کن شیروار ای شیر حق ** تا رود آن غره بر هفتم طبق
(But) what knowledge (thereof) hath the weary surfeited soul? How should the mouse know the roar of the lion?
چه خبر جان ملول سیر را ** کی شناسد موش غره‌ی شیر را
(Therefore) write thy (spiritual) experiences with gold-water for the sake of every one of goodly substance whose heart is (deep) as the sea.
برنویس احولا خود با آب زر ** بهر هر دریادلی نیکوگهر
This spirit-augmenting discourse is (like) the water of the Nile: O Lord, let it seem blood to the eye of the Egyptian!3430
آب نیلست این حدیث جان‌فزا ** یا ربش در چشم قبطی خون نما
How the Egyptian entreated the Israelite, saying, "Of thine own intention fill a jug from the Nile and put it to my lips, that I may drink. (I beseech thee) by the right of friendship and brotherhood; for the jug which ye Israelites fill from the Nile for yourselves is pure water, while the jug which we Egyptians fill is pure blood."
لابه کردن قبطی سبطی را کی یک سبو بنیت خویش از نیل پر کن و بر لب من نه تا بخورم به حق دوستی و برادری کی سبو کی شما سبطیان بهر خود پر می‌کنید از نیل آب صاف است و سبوکی ما قبطیان پر می‌کنیم خون صاف است
I heard that an Egyptian, on account of thirst, came into the house of an Israelite.
من شنیدم که در آمد قبطیی ** از عطش اندر وثاق سبطیی
He said, “I am thy friend and kinsman: to-day I have become in need of thee,
گفت هستم یار و خویشاوند تو ** گشته‌ام امروز حاجتمند تو
Because Moses wrought sorcery and enchantments, so that he made the water of the Nile to be blood for us.
زانک موسی جادوی کرد و فسون ** تا که آب نیل ما را کرد خون
The Israelites drink pure water from it, (but) to the Egyptians the water has become blood from the spell laid on our eyes.
سبطیان زو آب صافی می‌خورند ** پیش قبطی خون شد آب از چشم‌بند