English    Türkçe    فارسی   

5
1085-1109

  • Every thorn-root draws the water of thy consciousness (towards itself): how should the water of thy consciousness reach the fruit? 1085
  • آب هش را می‌کشد هر بیخ خار  ** آب هوشت چون رسد سوی ثمار 

  • Hark, smite that evil bough, lop it off: water this goodly bough, refresh it.
  • هین بزن آن شاخ بد را خو کنش  ** آب ده این شاخ خوش را نو کنش 

  • Both are green at this (present) time, (but) look to the end (and see) that this one will come to naught, (while) fruit will grow from that one.
  • هر دو سبزند این زمان آخر نگر  ** کین شود باطل از آن روید ثمر 

  • To this one the water in the orchard is lawful, to that one (it is) unlawful. In the end thou wilt see the difference, and (so) farewell.
  • آب باغ این را حلال آن را حرام  ** فرق را آخر ببینی والسلام 

  • What is justice? Giving water to trees. What is injustice? To give water to thorns.
  • عدل چه بود آب ده اشجار را  ** ظلم چه بود آب دادن خار را 

  • Justice is (consists in) bestowing a bounty in its proper place, not on every root that will absorb water. 1090
  • عدل وضع نعمتی در موضعش  ** نه بهر بیخی که باشد آبکش 

  • What is injustice? To bestow (it) in an improper place that can only be a source of calamity.
  • ظلم چه بود وضع در ناموضعی  ** که نباشد جز بلا را منبعی 

  • Bestow the bounty of God on the spirit and reason, not on the (carnal) nature full of disease and complications.
  • نعمت حق را به جان و عقل ده  ** نه به طبع پر زحیر پر گره 

  • Load the conflict of (worldly) cares upon thy body: do not lay thy anxiety upon the heart and spirit.
  • بار کن بیگار غم را بر تنت  ** بر دل و جان کم نه آن جان کندنت 

  • The pack is laid upon the head of Jesus, (while) the ass is frisking in the meadow.
  • بر سر عیسی نهاده تنگ بار  ** خر سکیزه می‌زند در مرغزار 

  • ’Tis not right to put collyrium in the ear: ’tis not right to demand from the body the work of the heart (spirit). 1095
  • سرمه را در گوش کردن شرط نیست  ** کار دل را جستن از تن شرط نیست 

  • If thou art a (devotee of the) heart, go, scorn (the world), do not suffer contumely (from it); and if thou art a (devotee of the) body, do not eat sugar but taste poison.
  • گر دلی رو ناز کن خواری مکش  ** ور تنی شکر منوش و زهر چش 

  • Poison is beneficial to the body, and sugar noxious: ’tis better that the body should be deprived of supplies.
  • زهر تن را نافعست و قند بد  ** تن همان بهتر که باشد بی‌مدد 

  • The body is fuel for Hell, do thou weaken it; and if it produce a (new) growth of fuel, go, destroy it.
  • هیزم دوزخ تنست و کم کنش  ** ور بروید هیزمی رو بر کنش 

  • Else, O (thou who art) firewood, thou wilt be a carrier of firewood in both worlds, like the wife of Bú Lahab.
  • ورنه حمال حطب باشی حطب  ** در دو عالم هم‌چو جفت بولهب 

  • Know (discriminate) the bough of the Sidra from the firewood, though both are green, O youth. 1100
  • از حطب بشناس شاخ سدره را  ** گرچه هر دو سبز باشند ای فتی 

  • The origin of that bough is the Seventh Heaven, the origin of this bough is from fire and smoke.
  • اصل آن شاخست هفتم آسمان  ** اصل این شاخست از نار و دخان 

  • To sense-perception they are similar in appearance, for the eye and habit of sense-perception is seeing falsely;
  • هست مانندا به صورت پیش حس  ** که غلط‌بینست چشم و کیش حس 

  • (But) that (difference) is manifest to the eye of the heart (spirit): exert thyself, advance towards the heart (spirit) with the exertion of one whose means are small.
  • هست آن پیدا به پیش چشم دل  ** جهد کن سوی دل آ جهد المقل 

  • And if thou hast no foot (means), (yet) bestir thyself that thou mayst behold every less and more.
  • ور نداری پا بجنبان خویش را  ** تا ببینی هر کم و هر بیش را 

  • On the meaning of this verse: “If thou fare on the Way, the Way will be revealed to thee; and if thou become nonexistent, (real) existence will be conferred on thee.”
  • در معنی این بیت «گر راه روی راه برت بگشایند ور نیست شوی بهستیت بگرایند» 

  • Though Zalíkhá shut the doors on every side, still Joseph gained return (to safety) by bestirring himself. 1105
  • گر زلیخا بست درها هر طرف  ** یافت یوسف هم ز جنبش منصرف 

  • Lock and door opened, and the way (out) appeared: when Joseph put trust in God, he escaped.
  • باز شد قفل و در و شد ره پدید  ** چون توکل کرد یوسف برجهید 

  • Though the world hath no visible crevice (means of exit), (yet) one must run (to and fro) recklessly, like Joseph,
  • گر چه رخنه نیست عالم را پدید  ** خیره یوسف‌وار می‌باید دوید 

  • In order that the lock may open and the doorway become clear, and the region of non-spatiality become your dwelling-place.
  • تا گشاید قفل و در پیدا شود  ** سوی بی‌جایی شما را جا شود 

  • Thou camest into the world, O afflicted one: dost thou ever see the way of thy coming?
  • آمدی اندر جهان ای ممتحن  ** هیچ می‌بینی طریق آمدن