- From that (sowing) neither do glory and grandeur accrue to the earth, nor riches to the owner of the earth. 1185
- نه زمین را زان فروغ و لمتری ** نه خداوند زمین را توانگری
- (’Tis nothing) except an indication, as though to say, ‘I need this kind (of produce), the origin whereof Thou didst create from non-existence.
- جز اشارت که ازین می‌بایدم ** که تو دادی اصل این را از عدم
- I ate, and (now) I bring the seed as a token, begging Thee to send to us such bounty (as before).’
- خوردم و دانه بیاوردم نشان ** که ازین نعمت به سوی ما کشان
- Abandon, then, the dry (verbal) prayer, O fortunate one; for the tree demands (presupposes) the scattering of seed.
- پس دعای خشک هل ای نیک‌بخت ** که فشاند دانه می‌خواهد درخت
- (But) if you have no seed, on account of that prayer God will bestow on you a palm-tree, saying, ‘How well did he labour!’
- گر نداری دانه ایزد زان دعا ** بخشدت نخلی که نعم ما سعی
- Like Mary: she had (heartfelt) pain, but no seed: an artful One made green that (withered) palm-tree (for her sake). 1190
- هم‌چو مریم درد بودش دانه نی ** سبز کرد آن نخل را صاحب‌فنی
- Because that noble Lady was loyal (to God), God gave unto her a hundred desires without desire on her part.
- زانک وافی بود آن خاتون راد ** بی‌مرادش داد یزدان صد مراد
- The company who have been loyal are given superiority over all (other) sorts (of men).
- آن جماعت را که وافی بوده‌اند ** بر همه اصنافشان افزوده‌اند
- Seas and mountains are made subject to them; the four elements also are the slaves of that class.
- گشت دریاها مسخرشان و کوه ** چار عنصر نیز بنده‌ی آن گروه
- This (miraculous power) is only a favour (conferred on them) for a sign, to the end that the disbelievers may see it plainly.
- این خود اکرامیست از بهر نشان ** تا ببینند اهل انکار آن عیان
- Those hidden graces of theirs, which come not into (the perception of) the senses or into description— 1195
- آن کرامتهای پنهانشان که آن ** در نیاید در حواس و در بیان
- Those are the (real) matter: those are enduring for ever, they are neither cut off nor reclaimed.
- کار آن دارد خود آن باشد ابد ** دایما نه منقطع نه مسترد
- O Giver of (spiritual) nutriment and steadfastness and stability, give Thy creatures deliverance from this instability.
- ای دهنده‌ی قوت و تمکین و ثبات ** خلق را زین بی‌ثباتی ده نجات
- Grant unto the soul—for it is bent (crooked)—to stand upright (to persevere with rectitude) in the work wherein it ought to be stable.
- اندر آن کاری که ثابت بودنیست ** قایمی ده نفس را که منثنیست
- Bestow patience upon them and heavy balance-scales: deliver them from the guile of impostors;
- صبرشان بخش و کفه‌ی میزان گران ** وا رهانشان از فن صورتگران
- And redeem them from envy, O Gracious One, lest from envy they be devils accursed. 1200
- وز حسودی بازشان خر ای کریم ** تا نباشند از حسد دیو رجیم
- How do the vulgar burn with envy for the fleeting happiness of riches and (pleasures of) the body!
- در نعیم فانی مال و جسد ** چون همی‌سوزند عامه از حسد
- Behold the kings, how they lead armies (to battle) and slay their own kinsmen because of envy.
- پادشاهان بین که لشکر می‌کشند ** از حسد خویشان خود را می‌کشند
- The lovers of filthy dolls (darlings) have sought each other's blood and life.
- عاشقان لعبتان پر قذر ** کرده قصد خون و جان همدگر
- Read Wís and Rámín and Khusraw and Shírín: (you will see) what those fools did because of envy.
- ویس و رامین خسرو و شیرین بخوان ** که چه کردند از حسد آن ابلهان
- (You will see) that the lover perished and the beloved too: they are naught and their passion also is naught. 1205
- که فنا شد عاشق و معشوق نیز ** هم نه چیزند و هواشان هم نه چیز
- Holy is the God who brings non-existence into collision with itself and makes non-existence to be in love with non-existence.
- پاک الهی که عدم بر هم زند ** مر عدم را بر عدم عاشق کند
- Envies arise in the heart that is no (real) heart: thus doth Being subject not being to compulsion.
- در دل نه‌دل حسدها سر کند ** نیست را هست این چنین مضطر کند
- These women, who are kinder than all (other creatures)—(even amongst them) two fellow-wives devour each other from envy,
- این زنانی کز همه مشفق‌تراند ** از حسد دو ضره خود را می‌خورند
- So that (you may judge) in what degree of envy are the men who indeed are stony-hearted.
- تا که مردانی که خود سنگین‌دلند ** از حسد تا در کدامین منزلند