God said, “He who perceives the origin (does not regard the derivative): how, then, should he be conscious of thy intervention?1710
گفت یزدان آنک باشد اصل دان ** پس ترا کی بیند او اندر میان
Although thou hast concealed thyself (thy real nature) from the vulgar, still to the clear-eyed (mystics) thou art (no more than) a veil (instrument).”
گرچه خویش را عامه پنهان کردهای ** پیش روشندیدگان هم پردهای
And (indeed) those to whom death is (sweet) as sugar—how should their sight be intoxicated (dazzled) with the fortunes (of this world)?
وانک ایشان را شکر باشد اجل ** چون نظرشان مست باشد در دول
Bodily death is not bitter to them, since they go from a dungeon and prison into a garden.
تلخ نبود پیش ایشان مرگ تن ** چون روند از چاه و زندان در چمن
They have been delivered from the world of torment: none weeps for the loss of (what amounts to) nothing, nothing.
وا رهیدند از جهان پیچپیچ ** کس نگرید بر فوات هیچ هیچ
(If) an elemental spirit breaks the bastion of a prison, will the heart of any prisoner be angry with him?1715
برج زندان را شکست ارکانیی ** هیچ ازو رنجد دل زندانیی
(Will they say?) “Alas, he has broken this marble stone, so that our spirits and souls have escaped from confinement.
کای دریغ این سنگ مرمر را شکست ** تا روان و جان ما از حبس رست
The beautiful marble and the noble stone of the prison-bastion were pleasing and agreeable (to us).
آن رخام خوب و آن سنگ شریف ** برج زندان را بهی بود و الیف
Why did he break them, so that the prisoners escaped? His hand must be broken (cut off) as a penalty for this (crime).”
چون شکستش تا که زندانی برست ** دست او در جرم این باید شکست
No prisoner will talk such nonsense except that one who is brought from prison to the gallows.
هیچ زندانی نگوید این فشار ** جز کسی کز حبس آرندش به دار
How should it (death) be bitter to one whom they take from amidst snake-poison towards sugar?1720
تلخ کی باشد کسی را کش برند ** از میان زهر ماران سوی قند
The soul, freed from the turmoil of the body, is soaring on the wings of the heart (spirit) without bodily feet (means of movement),
جان مجرد گشته از غوغای تن ** میپرد با پر دل بیپای تن
Like the prisoner in a dungeon who falls asleep at night and dreams of a rosegarden,
همچو زندانی چه که اندر شبان ** خسپد و بیند به خواب او گلستان
And says, “O God, do not bring me (back) to my body, (but let me alone) in order that I may walk as a prince in this garden.”
گوید ای یزدان مرا در تن مبر ** تا درین گلشن کنم من کر و فر
God says to him, “Thy prayer is granted: go not back”—and God best knoweth the right course.
گویدش یزدان دعا شد مستجاب ** وا مرو والله اعلم بالصواب
Consider how delightful is such a dream! Without having seen death, he (the dreamer) goes into Paradise.1725
این چنین خوابی ببین چون خوش بود ** مرگ نادیده به جنت در رود
Does he feel any regret for (his former) wakefulness and for the body (which he has left) in chains at the bottom of the dungeon?
هیچ او حسرت خورد بر انتباه ** بر تن با سلسله در قعر چاه
(If) thou art a true believer, come now, enter the ranks of battle, for a feast has been (prepared) for thee in Heaven.
مومنی آخر در آ در صف رزم ** که ترا بر آسمان بودست بزم
In the hope of journeying upwards, (arise and) take thy stand before the mihráb, (to pray and weep) like a candle, O youth!
بر امید راه بالا کن قیام ** همچو شمعی پیش محراب ای غلام
Let thy tears fall like rain, and burn (be ardent) in search (aspiration) all night long, like the candle beheaded (by the flame).
اشک میبار و همیسوز از طلب ** همچو شمع سر بریده جمله شب
Close thy lips against food and drink: hasten towards the Heavenly table.1730
لب فرو بند از طعام و از شراب ** سوی خوان آسمانی کن شتاب
Continually keep thy hope (fixed) on Heaven, dancing (quivering) like the willow in desire for Heaven.
دم به دم بر آسمان میدار امید ** در هوای آسمان رقصان چو بید
Continually from Heaven (spiritual) water and fire will be coming to thee and increasing thy provision.
دم به دم از آسمان میآیدت ** آب و آتش رزق میافزایدت
If it (thy aspiration) bear thee thither, ’tis no wonder: do not regard thy weakness, regard thy search (aspiration);
گر ترا آنجا برد نبود عجب ** منگر اندر عجز و بنگر در طلب
For this search is God's pledge (deposited) within thee, because every seeker deserves something sought (by him).
کین طلب در تو گروگان خداست ** زانک هر طالب به مطلوبی سزاست