English    Türkçe    فارسی   

5
3626-3650

  • In order that the grace of a Benefactor may come (to thee) and that thy pale face may be reddened by a jewel.
  • تا که آید لطف بخشایش‌گری  ** سرخ گردد روی زرد از گوهری 

  • Yellowness (paleness) of face is the best of complexions, because it is in expectation of that meeting (with God);
  • زردی رو بهترین رنگهاست  ** زانک اندر انتظار آن لقاست 

  • But the redness on a face that is beaming appears (there) because his (its owner's) soul is content;
  • لیک سرخی بر رخی که آن لامعست  ** بهر آن آمد که جانش قانعست 

  • For (mere) hope makes him lean, pale, and wretched: he is not ill with bodily ailment.
  • که طمع لاغر کند زرد و ذلیل  ** نیست او از علت ابدان علیل 

  • The reason of even (a physician like) Galen becomes distraught when it sees a pale face without (unaccompanied by any symptom of) disease. 3630
  • چون ببیند روی زرد بی‌سقم  ** خیره گردد عقل جالینوس هم 

  • When thou hast fixed thy hope on the Light of Him (God), Mustafá (Mohammed) says (concerning such an one), “His carnal self is abased.”
  • چون طمع بستی تو در انوار هو  ** مصطفی گوید که ذلت نفسه 

  • The shadeless light is beautiful and lofty; the one enclosed in network is (only) the shadow of a sieve.
  • نور بی‌سایه لطیف و عالی است  ** آن مشبک سایه‌ی غربالی است 

  • Amatores corpus volunt nudum; enervatis nil interest vestisne sit an corpus. [Lovers want to be naked of body; to the impotent what (difference is there between) a (naked) body and (one covered by) a garment?]
  • عاشقان عریان همی‌خواهند تن  ** پیش عنینان چه جامه چه بدن 

  • The (delicious) bread and dishes of food are (reserved) for the fasters; for the horse-fly what difference is there between the soup and the trivet?
  • روزه‌داران را بود آن نان و خوان  ** خرمگس را چه ابا چه دیگدان 

  • How the King (Mahmud) requested Ayáz for the second time, saying, “Explain thy case and solve the difficulty felt by the incredulous and censorious; for it is not (like thy) generosity to leave them in perplexity.”
  • دگربار استدعاء شاه از ایاز کی تاویل کار خود بگو و مشکل منکران را و طاعنان را حل کن کی ایشان را در آن التباس رها کردن مروت نیست 

  • This topic is beyond limit and measure. “Now, O Ayáz, tell of thy ‘states.’ 3635
  • این سخن از حد و اندازه‌ست بیش  ** ای ایاز اکنون بگو احوال خویش 

  • Thy ‘states’ are from the mine of novelty: how shouldst thou be satisfied with thee vulgar ‘states’?
  • هست احوال تو از کان نوی  ** تو بدین احوال کی راضی شوی 

  • Hark, tell the story of those goodly ‘states’- dust (be thrown) upon the ‘states’ and lessons of the five (elements) and the six (directions)!”
  • هین حکایت کن از آن احوال خوش  ** خاک بر احوال و درس پنج و شش 

  • If the inward “state” is not to be told, (yet) I will tell thee the outward “state” in a word or two,
  • حال باطن گر نمی‌آید بگفت  ** حال ظاهر گویمت در طاق وجفت 

  • (Namely), that by grace of the Beloved the bitternesses of death were made sweeter than sugar-cane to the soul.
  • که ز لطف یار تلخیهای مات  ** گشت بر جان خوشتر از شکرنبات 

  • If the dust from that sugar-cane should enter the sea, all the bitterness of the sea would become sweet. 3640
  • زان نبات ار گرد در دریا رود  ** تلخی دریا همه شیرین شود 

  • Even so a hundred thousand “states” came (hither) and went back to the Unseen, O trusted one.
  • صدهزار احوال آمد هم‌چنین  ** باز سوی غیب رفتند ای امین 

  • Each day’s “state” is not like (that of) the day before: (they are passing) as a  rive that hath no obstacle in its course.
  • حال هر روزی بدی مانند نی  ** هم‌چو جو اندر روش کش بند نی 

  • Each day’s joy is of a different kind, each day’s thought makes a different impression.
  • شادی هر روز از نوعی دگر  ** فکرت هر روز را دیگر اثر 

  • Comparison of the human body to a guest-house and of the diverse thoughts to the diverse guests. The gnostic, acquiescing in those thoughts of sorrow or joy, resembles a hospitable person who treats strangers with kindness., like Khalíl (Abraham); for Khalíl’s door was always open to receive his guest with honour— infidel and true believer and trusty and treacherous alike; and he would show a cheerful face to all his guests.
  • تمثیل تن آدمی به مهمان‌خانه و اندیشه‌های مختلف به مهمانان مختلف عارف در رضا بدان اندیشه‌های غم و شادی چون شخص مهمان‌دوست غریب‌نواز خلیل‌وار کی در خلیل باکرام ضیف پیوسته باز بود بر کافر و مومن و امین و خاین و با همه مهمانان روی تازه داشتی 

  • This body, O youth, is a guest house: every morning a new guest comes running (into it).
  • هست مهمان‌خانه این تن ای جوان  ** هر صباحی ضیف نو آید دوان 

  • Beware, do not say, “This (guest) is a burden to me,” for presently he will fly back into non-existence. 3645
  • هین مگو کین مانند اندر گردنم  ** که هم اکنون باز پرد در عدم 

  • Whatsoever comes into thy heart from the invisible world is they guest: entertain it well!
  • هرچه آید از جهان غیب‌وش  ** در دلت ضیفست او را دار خوش 

  • Story of the guest concerning whom the wife of the master of the house said, “The rain has set in, and our guest is left on our hands.”
  • حکایت آن مهمان کی زن خداوند خانه گفت کی باران فرو گرفت و مهمان در گردن ما ماند 

  • A guest came to a certain man at a late hour: he (the master of the house) made him (at home) like a collar on the neck.
  • آن یکی را بیگهان آمد قنق  ** ساخت او را هم‌چو طوق اندر عنق 

  • He brought trays of food and showed him every courtesy; on that night there was a feast in their parish.
  • خوان کشید او را کرامتها نمود  ** آن شب اندر کوی ایشان سور بود 

  • The man spoke secretly to his wife, saying, “To-night, mistress, make two beds.”
  • مرد زن را گفت پنهانی سخن  ** که امشب ای خاتون دو جامه خواب کن 

  • Lay our bed towards the door, and lay a bed on the other side for the guest.” 3650
  • پستر ما را بگستر سوی در  ** بهر مهمان گستر آن سوی دگر