(O God), bestow forethought on this bewildered heart, and bestow the arrow (of resolution) on these bows bent double.
این دل سرگشته را تدبیر بخش ** وین کمانهای دوتو را تیر بخش
From that hidden goblet (of Thine) Thou hast poured out of the cup of the noble (prophets and saints) a draught over the dusty earth.
جرعه‌ای بر ریختی زان خفیه جام ** بر زمین خاک من کاس الکرام
From the draught thereof there is a trace on the locks and cheeks (of the fair): hence kings lick the earth (of which the bodies of the fair are made).
هست بر زلف و رخ از جرعه‌ش نشان ** خاک را شاهان همی‌لیسند از آن
’Tis the draught of (Divine) beauty—(mingled) in the lovely earth—that thou art kissing with a hundred hearts day and night.
جرعه حسنست اندر خاک گش ** که به صد دل روز و شب می‌بوسیش
Since the draught, when mingled with dust, makes thee mad, think how its pure essence would affect thee!375
جرعه خاک آمیز چون مجنون کند ** مر ترا تا صاف او خود چون کند
Every one is tattered (torn with emotion) in the presence of a clod that has received a draught of Beauty.
هر کسی پیش کلوخی جامه‌چاک ** که آن کلوخ از حسن آمد جرعه‌ناک
(There is) a draught (poured) on the moon and the sun and Aries; (there is) a draught (poured) on the Throne and the Footstool and Saturn.
جرعه‌ای بر ماه و خورشید و حمل ** جرعه‌ای بر عرش و کرسی و زحل
Oh, I wonder, wilt thou call it a draught or an elixir, since from contact with it so many splendours arise?
جرعه گوییش ای عجب یا کیمیا ** که ز اسیبش بود چندین بها
Earnestly seek contact with it, O accomplished man: none shall touch it except the purified.
جد طلب آسیب او ای ذوفنون ** لا یمس ذاک الا المطهرون
One draught (is poured) on gold and rubies and pearls; one draught (is poured) on wine and dessert and fruits;380
جرعه‌ای بر زر و بر لعل و درر ** جرعه‌ای بر خمر و بر نقل و ثمر
One draught on the faces of the charming fair: (consider, then,) how (marvellous) must be that pure wine!
جرعه‌ای بر روی خوبان لطاف ** تا چگونه باشد آن راواق صاف
Inasmuch as thou rubbest thy tongue (even) on this (earthly draught), how (enamoured of it) wilt thou be when thou seest (tastest) it without the clay!
چون همی مالی زبان را اندرین ** چون شوی چون بینی آن را بی ز طین
When at the hour of death that pure draught is separated from the bodily clod by dying,
چونک وقت مرگ آن جرعه‌ی صفا ** زین کلوخ تن به مردن شد جدا
Thou quickly buriest that which remains, since it had been made such an ugly thing by that (separation).
آنچ می‌ماند کنی دفنش تو زود ** این چنین زشتی بدان چون گشته بود
When the Spirit displays its beauty without this carcase, I cannot express the loveliness of that union.385
جان چو بی این جیفه بنماید جمال ** من نتانم گفت لطف آن وصال
When the Moon displays its radiance without this cloud, ’tis impossible to describe that glory and majesty.
مه چو بی‌این ابر بنماید ضیا ** شرح نتوان کرد زان کار و کیا
How delightful is that Kitchen full of honey and sugar, of which these (worldly) monarchs are (only) the lick-platters!
حبذا آن مطبخ پر نوش و قند ** کین سلاطین کاسه‌لیسان ویند
How delightful is that Stack in the spiritual field, of which every (other) stack is (only) the gleaner!
حبذا آن خرمن صحرای دین ** که بود هر خرمن آن را دانه‌چین
How delightful is the Sea of painless Life, of which the Seven Seas are (only) a dewdrop!
حبذا دریای عمر بی‌غمی ** که بود زو هفت دریا شب‌نمی
When the Cup-bearer of Alast poured a draught upon this nitrous abject earth,390
جرعه‌ای چون ریخت ساقی الست ** بر سر این شوره خاک زیردست
The earth seethed, and we are (the result) of that seething. (O God, pour) another draught, for we are very effortless (unaspiring).
جوش کرد آن خاک و ما زان جوششیم ** جرعه‌ی دیگر که بس بی‌کوششیم
If ’twas permitted, I sang of non-existence; and if ’twas not to be told, lo, I was silent.
گر روا بد ناله کردم از عدم ** ور نبود این گفتنی نک تن زدم
This is the account of the bent (grovelling) duck, which is greed: learn of Khalíl (Abraham) that the duck ought to be killed.
این بیان بط حرص منثنیست ** از خلیل آموز که آن بط کشتنیست
In the duck there is much good and evil besides this, (but) I am afraid of missing other (more important) topics of discourse.
هست در بط غیر این بس خیر و شر ** ترسم از فوت سخنهای دگر
Description of the Peacock and its nature, and the cause of its being killed by Abraham, on whom be peace.
صفت طاوس و طبع او و سبب کشتن ابراهیم علیه‌السلام او را
Now we come to the two-coloured (double-faced) peacock, who displays himself for the sake of name and fame.395
آمدیم اکنون به طاوس دورنگ ** کو کند جلوه برای نام و ننگ