English    Türkçe    فارسی   

5
541-565

  • What ingratitude and what recklessness is this! Dost not thou know who is their decorator?
  • این چه ناشکری و چه بی‌باکیست  ** تو نمی‌دانی که نقاشش کیست 

  • Or dost thou know (that) and art thou showing disdain and purposely tearing out (such) a (fine) broidery?
  • یا همی‌دانی و نازی می‌کنی  ** قاصدا قلع طرازی می‌کنی 

  • Oh, there is many a disdain that becomes a sin and causes the servant to fall from favour with the King (God).
  • ای بسا نازا که گردد آن گناه  ** افکند مر بنده را از چشم شاه 

  • To show disdain is sweeter than sugar; but chew it not, for it hath a hundred perils.
  • ناز کردن خوشتر آید از شکر  ** لیک کم خایش که دارد صد خطر 

  • The place of safety is the way of want (lowliness): abandon disdain and make up with (be satisfied with) that way. 545
  • ایمن آبادست آن راه نیاز  ** ترک نازش گیر و با آن ره بساز 

  • Oh, many a disdainfulness flapped its wings and plumes, (but) in the end it became a bane to that (arrogant) person.
  • ای بسا نازآوری زد پر و بال  ** آخر الامر آن بر آن کس شد وبال 

  • If the sweetness of disdain exalts thee for a moment, (yet) its latent fear and dread consumes thee;
  • خوشی ناز ار دمی بفرازدت  ** بیم و ترس مضمرش بگدازدت 

  • (While) this want (lowliness), though it make (thee) lean, will make thy breast (heart) like the brilliant full-moon.
  • وین نیاز ار چه که لاغر می‌کند  ** صدر را چون بدر انور می‌کند 

  • Since He (God) draws forth the living from the dead, he that has become dead (to this world) keeps the right course;
  • چون ز مرده زنده بیرون می‌کشد  ** هر که مرده گشت او دارد رشد 

  • (And) since He brings forth the dead from the living, the living (carnal) soul moves towards a state of death (self-mortification). 550
  • چون ز زنده مرده بیرون می‌کند  ** نفس زنده سوی مرگی می‌تند 

  • Become dead, that the Lord who brings forth the living may bring forth a (spiritually) living one from this dead one.
  • مرده شو تا مخرج الحی الصمد  ** زنده‌ای زین مرده بیرون آورد 

  • (If) thou become December (Winter), thou wilt experience the bringing forth of Spring; (if) thou become night, thou wilt experience the advent of day.
  • دی شوی بینی تو اخراج بهار  ** لیل گردی بینی ایلاج نهار 

  • Do not tear out thy feathers, for ’tis irreparable: do not rend thy face in grief, O beauteous one.
  • بر مکن آن پر که نپذیرد رفو  ** روی مخراش از عزا ای خوب‌رو 

  • Such a face that resembles the morning sun—’tis sinful to rend a countenance like that.
  • آنچنان رویی که چون شمس ضحاست  ** آنچنان رخ را خراشیدن خطاست 

  • ’Tis (an act of) infidelity (to inflict) scratches upon a countenance (of) such (beauty) that the moon's countenance wept at parting from it. 555
  • زخم ناخن بر چنان رخ کافریست  ** که رخ مه در فراق او گریست 

  • Or dost not thou see (the beauty of) thy face? Abandon that contumacious disposition (which prevents thee from seeing it).”
  • یا نمی‌بینی تو روی خویش را  ** ترک کن خوی لجاج اندیش را 

  • Explaining that the purity and simplicity of the tranquil soul are disturbed by thoughts, just as (when) you write or depict anything on the surface of a mirror, though you may (afterwards) obliterate it entirely, (yet) a mark and blemish will remain (on the mirror).
  • در بیان آنک صفا و سادگی نفس مطمنه از فکرتها مشوش شود چنانک بر روی آینه چیزی نویسی یا نقش کنی اگر چه پاک کنی داغی بماند و نقصانی 

  • The face of the tranquil soul in the body suffers wounds inflicted by the nails of thought.
  • روی نفس مطمنه در جسد  ** زخم ناخنهای فکرت می‌کشد 

  • Know that evil thought is a poisonous nail: in (the case of) deep reflection it rends the face of the soul.
  • فکرت بد ناخن پر زهر دان  ** می‌خراشد در تعمق روی جان 

  • In order that he (the thinker) may loose the knot of a difficulty, he has put a golden spade into ordure.
  • تا گشاید عقده‌ی اشکال را  ** در حدث کردست زرین بیل را 

  • Suppose the knot is loosed, O adept (thinker): ’tis (like) a tight knot on an empty purse. 560
  • عقده را بگشاده گیر ای منتهی  ** عقده‌ی سختست بر کیسه‌ی تهی 

  • Thou hast grown old in (the occupation of) loosing knots: suppose a few more knots are loosed (by thee, what then?).
  • دز گشاد عقده‌ها گشتی تو پیر  ** عقده‌ی چندی دگر بگشاده گیر 

  • The knot that is (fastened) tight on our throat is that thou shouldst know whether thou art vile or fortunate.
  • عقده‌ای که آن بر گلوی ماست سخت  ** که بدانی که خسی یا نیک‌بخت 

  • Solve this problem, if thou art a man: spend thy breath (life) on this, if thou hast the breath (spirit) of Adam (within thee).
  • حل این اشکال کن گر آدمی  ** خرج این کن دم اگر آدم‌دمی 

  • Suppose thou knowest the definitions of (all) substances and accidents, (how shall it profit thee?): know the (true) definition of thyself, for this is indispensable.
  • حد اعیان و عرض دانسته گیر  ** حد خود را دان که نبود زین گزیر 

  • When thou knowest the definition of thyself, flee from this definition, that thou mayst attain to Him who hath no definition, O sifter of dust. 565
  • چون بدانی حد خود زین حدگریز  ** تا به بی‌حد در رسی ای خاک‌بیز