Snap this cord, which is greed and envy: remember (the text) on her neck a cord of palm-fibres.”
بسکل این حبلی که حرص است و حسد ** یاد کن فی جیدها حبل مسد
The reason why Khalíl (Abraham), on whom be peace, killed the crow, indicating (thereby) the subjugation of certain blameworthy and pernicious qualities in the disciple.
صفت کشتن خلیل علیه‌السلام زاغ را کی آن اشارت به قمع کدام صفت بود از صفات مذمومه‌ی مهلکه در مرید
There is no end and completion to this discourse. O Friend of God, why didst thou kill the crow?765
این سخن را نیست پایان و فراغ ** ای خلیل حق چرا کشتی تو زاغ
Because of the (Divine) command. What was the wisdom of the (Divine) command? A small part of the mysteries thereof must (now) be shown.
بهر فرمان حکمت فرمان چه بود ** اندکی ز اسرار آن باید نمود
The cawing and noisy cry of the black crow is ever asking for (long) life in this world.
کاغ کاغ و نعره‌ی زاغ سیاه ** دایما باشد به دنیا عمرخواه
Like Iblís, it (the crow) besought the holy and incomparable God for bodily life till the Resurrection.
هم‌چو ابلیس از خدای پاک فرد ** تا قیامت عمر تن درخواست کرد
He (Iblís) said, “Grant me a respite till the Day of Retribution.” Would that he had said, “We repent, O our Lord.”
O Thou who hast transmuted one clod of earth into gold, and another clod into the Father of mankind,780
ای مبدل کرده خاکی را به زر ** خاک دیگر را بکرده بوالبشر
Thy work is the transmutation of essences and (the showing of) munificence; my work is mistake and forgetfulness and error.
کار تو تبدیل اعیان و عطا ** کار من سهوست و نسیان و خطا
Transmute mistake and forgetfulness into knowledge: I am all choler, make me patience and forbearance.
سهو و نسیان را مبدل کن به علم ** من همه خلمم مرا کن صبر و حلم
O Thou who makest nitrous earth to be bread, and O Thou who makest dead bread to be life,
ای که خاک شوره را تو نان کنی ** وی که نان مرده را تو جان کنی
O Thou who makest the distracted soul to be a Guide, and O Thou who makest the wayless wanderer to be a Prophet,
ای که جان خیره را رهبر کنی ** وی که بی‌ره را تو پیغمبر کنی
Thou makest a piece of earth to be heaven, Thou givest increase in the earth from the stars.785
می‌کنی جزو زمین را آسمان ** می‌فزایی در زمین از اختران
Whosoever makes the Water of Life to consist of (the pleasures of) this world, death comes to him sooner than to the others.
هر که سازد زین جهان آب حیات ** زوترش از دیگران آید ممات
The eye of the heart (the inward eye) that contemplated the (spiritual) firmament perceived that here (in the sensible world) is a continual alchemy.
دیده‌ی دل کو به گردون بنگریست ** دید که اینجا هر دمی میناگریست
The harmonious cohesion of the patched garment, (which is) the body, without being stitched (together), is (owing to) the transmutation of essences and (to) an all-embracing elixir.
قلب اعیانست و اکسیری محیط ** ایتلاف خرقه‌ی تن بی‌مخیط