Even so, O Khwája who art reviling on account of affliction and poverty and distress and tribulations,
همچنان ای خواجهی تشنیع زن ** از بلا و فقر و از رنج و محن
No doubt this renunciation of sensuality gives bitter pain, but ’tis better than the bitterness of being far from God.
لا شک این ترک هوا تلخیدهست ** لیک از تلخی بعد حق بهست
If fighting (against the flesh) and fasting are hard and rough, yet these are better than being far from Him who inflicts tribulation.
گر جهاد و صوم سختست و خشن ** لیک این بهتر ز بعد ممتحن
How should pain endure for a single moment when the Giver of favours says to thee, “How art thou, O My sick one?”1770
رنج کی ماند دمی که ذوالمنن ** گویدت چونی تو ای رنجور من
And (even) if He say (it) not, because thou hast not the understanding and knowledge (needed) for it, yet thy inward feeling (of supplication) is (equivalent to His) inquiring (after thee).
ور نگوید کت نه آن فهم و فن است ** لیک آن ذوق تو پرسش کردنست
Those beauteous ones who are spiritual physicians turn towards the sick to inquire (after them);
آن ملیحان که طبیبان دلاند ** سوی رنجوران به پرسش مایلاند
And if they be afraid of (incurring) disgrace and (loss of) reputation, they devise some means and send a message;
وز حذر از ننگ و از نامی کنند ** چارهای سازند و پیغامی کنند
Or if not, that (care for the sick) is pondered in their hearts: no beloved is unaware (forgetful) of his lover.
ورنه در دلشان بود آن مفتکر ** نیست معشوقی ز عاشق بیخبر
O thou who desirest (to hear) a wondrous tale, read the story of them that play the game of love.1775
ای تو جویای نوادر داستان ** هم فسانهی عشقبازان را بخوان
Thou hast been boiling mightily during (all) this long time, (and yet), O dried meat, thou hast not even become half-cooked.
بس بجوشیدی درین عهد مدید ** ترکجوشی هم نگشتی ای قدید
During a (whole) life-time thou hast seen the justice and jurisdiction (of God), and then (after all) thou art more ignorant than the blind.
دیدهای عمری تو داد و داوری ** وانگه از نادیدگان ناشیتری
Whoever serves Him as a pupil becomes a master, (but) thou hast gone backwards, O blind fool!
هر که شاگردیش کرد استاد شد ** تو سپستر رفتهای ای کور لد
Verily thou hast learned nothing from thy parents, nor hast thou taken a lesson from night and day.
خود نبود از والدینت اختبار ** هم نبودت عبرت از لیل و نهار
Parable.
مثل
A (Súfí) gnostic asked an old Christian priest, “Sire, art thou the more advanced in age, or thy beard?”1780
عارفی پرسید از آن پیر کشیش ** که توی خواجه مسنتر یا که ریش
He replied, “Nay; I was born before it: I have seen much of the world without a beard.”
گفت نه من پیش ازو زاییدهام ** بی ز ریشی بس جهان را دیدهام
He (the Súfí) said, “Thy beard has turned white, it has changed, (but) thy evil disposition has not become good.”
گفت ریشت شد سپید از حال گشت ** خوی زشت تو نگردیدست وشت
It (thy beard) was born after thee and (yet) it has surpassed thee: thou art so dry (vain and unprofitable) because of thy passion for tharíd.
او پس از تو زاد و از تو بگذرید ** تو چنین خشکی ز سودای ثرید
Thou art (still) of the same complexion with which thou wast born: thou hast not taken one step forward.
تو بر آن رنگی که اول زادهای ** یک قدم زان پیشتر ننهادهای
Still thou art (as) sour buttermilk in the churn: in sooth thou hast not extracted any oil (butter) from it.1785
همچنان دوغی ترش در معدنی ** خود نگردی زو مخلص روغنی
Still thou art (as) dough in the jar of clay, though thou hast been a (whole) lifetime in the fiery oven.
هم خمیری خمر طینه دری ** گرچه عمری در تنور آذری
Thou art like a herb on a hillock: (thy) foot (is fixed immovably) in the earth, though thy head is tossed (to and fro) by the wind of passion.
چون حشیشی پا به گل بر پشتهای ** گرچه از باد هوس سرگشتهای
Like the people of Moses in the heat of the Desert, thou hast remained forty years in (the same) place, O foolish man.
همچو قوم موسی اندر حر تیه ** ماندهای بر جای چل سال ای سفیه
Daily thou marchest rapidly till nightfall and findest thyself (still) in the first stage of thy journey.
میروی هر روز تا شب هروله ** خویش میبینی در اول مرحله
Thou wilt never traverse this three hundred years' distance so long as thou hast love for the calf.1790
نگذری زین بعد سیصد ساله تو ** تا که داری عشق آن گوساله تو
Until the fancy (illusion) of the calf went out of their hearts, the Desert was to them like a blazing whirlpool.
تا خیال عجل از جانشان نرفت ** بد بریشان تیه چون گرداب زفت