English    Türkçe    فارسی   

6
3756-3780

  • But some have set their face towards the tail and have lost the Head, although the Head is the principal;
  • لیک بعضی رو سوی دم کرده‌اند  ** گرچه سر اصلست سر گم کرده‌اند 

  • But (nevertheless) that Head is bestowing on these lost and erring ones the bounty proper to Headship by way of the tail.
  • لیک آن سر پیش این ضالان گم  ** می‌دهد داد سری از راه دم 

  • That one obtains the bounty from the Head, this one from the tail; another company (of mystics) have lost (both) foot and head.
  • آن ز سر می‌یابد آن داد این ز دم  ** قوم دیگر پا و سر کردند گم 

  • Since all has been lost, they have gained all: through dwindling away (to naught) they have sped towards the Whole.
  • چونک گم شد جمله جمله یافتند  ** از کم آمد سوی کل بشتافتند 

  • How in the pavilion of the fortress adorned with pictures they (the princes) saw a portrait of the daughter of the King of China and how all three lost their senses and fell into distraction and made inquiries, asking, “Whose portrait is this?”
  • دیدن ایشان در قصر این قلعه‌ی ذات الصور نقش روی دختر شاه چین را و بیهوش شدن هر سه و در فتنه افتادن و تفحص کردن کی این صورت کیست 

  • This topic is endless. The company (of three) espied a beauteous and majestic portrait. 3760
  • این سخن پایان ندارد آن گروه  ** صورتی دیدند با حسن و شکوه 

  • The (travelling) party had seen (pictures) more beautiful than that, but at (the sight of) this one they were plunged in the deep sea,
  • خوب‌تر زان دیده بودند آن فریق  ** لیک زین رفتند در بحر عمیق 

  • Because opium came to them in this cup: the cups are visible, but the opium is unseen.
  • زانک افیونشان درین کاسه رسید  ** کاسه‌ها محسوس و افیون ناپدید 

  • The fortress, (named) the destroyer of reason, wrought its work: it cast them, all three, into the pit of tribulation.
  • کرد فعل خویش قلعه‌ی هش‌ربا  ** هر سه را انداخت در چاه بلا 

  • Without a bow the arrow-like glances (of Love) pierce the heart—mercy, mercy, O merciless one!
  • تیر غمزه دوخت دل را بی‌کمان  ** الامان و الامان ای بی‌امان 

  • (Adoration of) a stone image consumed the (past) generations and kindled a fire (of love for it) in their religion and their hearts. 3765
  • قرنها را صورت سنگین بسوخت  ** آتشی در دین و دلشان بر فروخت 

  • When it (the image) is spiritual, how (ravishing) must it be! Its fascination changes at every moment.
  • چونک روحانی بود خود چون بود  ** فتنه‌اش هر لحظه دیگرگون بود 

  • Since love of the pictured form was stabbing the hearts of the princes like a spear-point,
  • عشق صورت در دل شه‌زادگان  ** چون خلش می‌کرد مانند سنان 

  • Each (of them) was shedding tears, like a cloud, and gnawing his hands and crying, “Oh, alas!
  • اشک می‌بارید هر یک هم‌چو میغ  ** دست می‌خایید و می‌گفت ای دریغ 

  • Now we see (what) the King saw at the beginning. How often did that peerless one adjure us!”
  • ما کنون دیدیم شه ز آغاز دید  ** چندمان سوگند داد آن بی‌ندید 

  • The prophets have conferred a great obligation (on us) because they have made us aware of the end, 3770
  • انبیا را حق بسیارست از آن  ** که خبر کردند از پایانمان 

  • Saying, “That which thou art sowing will produce naught but thorns; and (if) thou fly in this (worldly) direction thou wilt find there no room to fly (beyond).
  • کاینچ می‌کاری نروید جز که خار  ** وین طرف پری نیابی زو مطار 

  • Get the seed from me, that it may yield a (good) crop; fly with my wings, that the arrow may speed Yonder.
  • تخم از من بر که تا ریعی دهد  ** با پر من پر که تیر آن سو جهد 

  • (If) thou dost not recognise the necessity and (real) existence of that (flight to God), yet in the end thou wilt confess that it was necessary.”
  • تو ندانی واجبی آن و هست  ** هم تو گویی آخر آن واجب بدست 

  • He (the prophet) is thou, but not this (unreal) “thou”: (he is) that “thou” which in the end is conscious of escape (from the world of illusion).
  • او توست اما نه این تو آن توست  ** که در آخر واقف بیرون‌شوست 

  • Thy last (unreal) “thou” has come to thy first (real) “thou” to receive admonition and gifts. 3775
  • توی آخر سوی توی اولت  ** آمدست از بهر تنبیه و صلت 

  • Thy (real) “thou” is buried in another (unreal “thou”): I am the (devoted) slave of a man who thus (truly) sees himself.
  • توی تو در دیگری آمد دفین  ** من غلام مرد خودبینی چنین 

  • That which the youth sees in the mirror the Elder sees beforehand in the (crude iron) brick.
  • آنچ در آیینه می‌بیند جوان  ** پیر اندر خشت بیند بیش از آن 

  • (The princes said), “We have transgressed the command of our King, we have rebelled against the favours of our father.
  • ز امر شاه خویش بیرون آمدیم  ** با عنایات پدر یاغی شدیم 

  • We have lightly esteemed the King's word and those incomparable favours.
  • سهل دانستیم قول شاه را  ** وان عنایت‌های بی اشباه را 

  • Lo, we all are fallen into the moat, killed and wounded by affliction without combat. 3780
  • نک در افتادیم در خندق همه  ** کشته و خسته‌ی بلا بی ملحمه