When any king says of him something of this sort, he weds his (traducer's) neck to the cutting scimitar.
هر که از شاهان ازین نوعش بگفت ** گردنش با تیغ بران کرد جفت
The King says (to such an one), “Since thou hast spoken these words, either prove that I have a wife and family—
شاه گوید چونک گفتی این مقال ** یا بکن ثابت که دارم من عیال
And if thou prove that I have a daughter, thou art safe from my keen sword—
مر مرا دختر اگر ثابت کنی ** یافتی از تیغ تیزم آمنی
Or else without any doubt I will cut thy throat: I will tear the mantle (thy body) off the Súfí, thy spirit.4150
ورنه بی شک من ببرم حلق تو ** بر کشم از صوفی جان دلق تو
Thou wilt never save thy head from the sword, O thou that hast spoken vain and lying words!
سر نخواهی برد هیچ از تیغ تو ** ای بگفته لاف کذب آمیغ تو
O thou that hast foolishly spoken an untruth, behold a moat full of severed heads!—
بنگر ای از جهل گفته ناحقی ** پر ز سرهای بریده خندقی
A moat filled from its bottom to its mouth with heads severed on account of this enormity.
خندقی از قعر خندق تا گلو ** پر ز سرهای بریده زین غلو
All have been sacrificed to this (false) assertion: they have beheaded themselves with this assertion.
جمله اندر کار این دعوی شدند ** گردن خود را بدین دعوی زدند
Beware! Regard this with a heedful eye: do not conceive or utter such an assertion!”4155
هان ببین این را به چشم اعتبار ** این چنین دعوی میندیش و میار
(The two princes said), “Thou wilt make our lives bitter to us: who is inducing thee to (act like) this, O brother?
تلخ خواهی کرد بر ما عمر ما ** کی برین میدارد ای دادر ترا
If one who is ignorant should journey a hundred years in blindness, that is not reckoned as a journey.
گر رود صد سال آنک آگاه نیست ** بر عما آن از حساب راه نیست
Do not go into battle unarmed, do not go recklessly into destruction.”
بیسلاحی در مرو در معرکه ** همچو بیباکان مرو در تهلکه
They said all this (to him), but the impatient (prince) replied, “These words (of warning) inspire me with repugnance.
این همه گفتند و گفت آن ناصبور ** که مرا زین گفتهها آید نفور
My bosom is full of fire, like a brazier: the crop is ripe, ’tis time for the sickle.4160
سینه پر آتش مرا چون منقل است ** کشت کامل گشت وقت منجل است
There was a (great) fortitude in my breast, (but) now it is no more: Love has set fire to the dwelling-place of fortitude.
صدر را صبری بد اکنون آن نماد ** بر مقام صبر عشق آتش نشاند
My fortitude died on the night when Love was born: it has passed away—long live those who are present!
صبر من مرد آن شبی که عشق زاد ** درگذشت او حاضران را عمر باد
O thou that tellest (me) of (a stern) rebuke (from the King) and (terrible) punishments, I have passed beyond (all) that: do not beat a piece of cold iron!
ای محدث از خطاب و از خطوب ** زان گذشتم آهن سردی مکوب
I am (rushing) headlong: hey, let go my feet! Where in all my limbs is (any) understanding?
سرنگونم هی رها کن پای من ** فهم کو در جملهی اجزای من
I am (like) a camel: I carry (my load) as long as I can, (but) when I fall down exhausted, I am glad to be killed.4165
اشترم من تا توانم میکشم ** چون فتادم زار با کشتن خوشم
If there are a hundred moats full of severed heads, ’tis an absolute pleasantry in comparison with my anguish.
پر سر مقطوع اگر صد خندق است ** پیش درد من مزاج مطلق است
Nevermore in fear and dread will I beat such a drum of passion under a blanket.
من نخواهم زد دگر از خوف و بیم ** این چنین طبل هوا زیر گلیم
Now I will plant my banner in the open plain: (let my fate be) either to lose my head or (to behold) the face of my adored one!
من علم اکنون به صحرا میزنم ** یا سراندازی و یا روی صنم
The throat that is not worthy of that wine—’tis best it should be cut by blows of the sword;
حلق کو نبود سزای آن شراب ** آن بریده به به شمشیر و ضراب
The eye that is not (rejoiced) in abundance by union with her—such an eye is best white (with disease) and blind;4170
دیده کو نبود ز وصلش در فره ** آن چنان دیده سپید کور به
The ear that is not worthy of (hearing) her secret—tear it off, for it is no good on the head;
گوش کان نبود سزای راز او ** بر کنش که نبود آن بر سر نکو