English    Türkçe    فارسی   

6
540-564

  • At the time when the Devil was waylaying (you), at that time you ought to have recited (the Súra entitled) Yásín. 540
  • آن زمان که دیو می‌شد راه‌زن  ** آن زمان بایست یاسین خواندن 

  • O watchman, use your rattle before the caravan is ruined (by the robbers).
  • پیش از آنک اشکسته گردد کاروان  ** آن زمان چوبک بزن ای پاسبان 

  • Story of the watchman who kept silence till the robbers had carried off the entire stock of the merchants, but afterwards made an outcry and did the duty of a watchman.
  • حکایت پاسبان کی خاموش کرد تا دزدان رخت تاجران بردند به کلی بعد از آن هیهای و پاسبانی می‌کرد 

  • A certain watchman fell asleep. The robbers carried off the goods and secreted the (various) articles under any piece of earth.
  • پاسبانی خفت و دزد اسباب برد  ** رختها را زیر هر خاکی فشرد 

  • (When) it was day, the caravaneers awoke: they saw that stock and money and camels were gone.
  • روز شد بیدار شد آن کاروان  ** دید رفته رخت و سیم و اشتران 

  • Then they said to him, “O watchman, tell (us) what has happened. Where are this stock and these goods?”
  • پس بدو گفتند ای حارس بگو  ** که چه شد این رخت و این اسباب کو 

  • He replied, “The robbers came unexpectedly, and hastily carried off the stock from before me.” 545
  • گفت دزدان آمدند اندر نقاب  ** رختها بردند از پیشم شتاب 

  • The party (of merchants) said to him, “O man (weak) as a sandhill, what were you doing, then? Who are you, O recreant?”
  • قوم گفتندش که ای چو تل ریگ  ** پس چه می‌کردی کیی ای مردریگ 

  • “I was (only one,” said he, “and they were a band, armed and brave and formidable.”
  • گفت من یک کس بدم ایشان گروه  ** با سلاح و با شجاعت با شکوه 

  • He (the spokesman of the merchants) said, “If you had no hope (of overcoming them) in battle, (why didn't you) shout, ‘Gentlemen, spring up (from your beds)?’”
  • گفت اگر در جنگ کم بودت امید  ** نعره‌ای زن کای کریمان برجهید 

  • He replied, “At that moment they produced knives and swords, crying, ‘Silence! or we will kill you ruthlessly.’
  • گفت آن دم کارد بنمودند و تیغ  ** که خمش ورنه کشیمت بی‌دریغ 

  • At that time I shut my mouth in terror; at this time (I can utter) screams and calls for help and cries of distress. 550
  • آن زمان از ترس بستم من دهان  ** این زمان هیهای و فریاد و فغان 

  • At that time my breath was stopped from breathing a word: at this time I will scream as much as you please.”
  • آن زمان بست آن دمم که دم زنم  ** این زمان چندانک خواهی هی کنم 

  • After the Devil who exposes (sinners) to disgrace has carried off your life, it is foolish (to cry) “I take refuge (with God)” and (to recite) the Fátiha;
  • چونک عمرت برد دیو فاضحه  ** بی‌نمک باشد اعوذ و فاتحه 

  • (But) though ’tis foolish to moan now, (yet) assuredly heedlessness is (even) more foolish than that (tardy supplication).
  • گرچه باشد بی‌نمک اکنون حنین  ** هست غفلت بی‌نمک‌تر زان یقین 

  • Continue to sob thus, even foolishly, crying, “Regard the base (sinners), O Almighty One!
  • هم‌چنین هم بی‌نمک می‌نال نیز  ** که ذلیلان را نظر کن ای عزیز 

  • Whether it be late or early, Thou art omnipotent: when did anything escape Thee, O God?” 555
  • قادری بی‌گاه باشد یا به گاه  ** از تو چیزی فوت کی شد ای اله 

  • The King of (that ye) may not grieve for what hath escaped you —how should the object of (your) desire vanish from (the range of) His power?
  • شاه لا تاسوا علی ما فاتکم  ** کی شود از قدرتش مطلوب گم 

  • How the bird attributed its being caught in the trap to the artifice and cunning and hypocrisy of the ascetic; and how the ascetic answered the bird.
  • حواله کردن مرغ گرفتاری خود را در دام به فعل و مکر و زرق زاهد و جواب زاهد مرغ را 

  • The bird said, “This is a fit punishment for one who listens to the beguiling talk of ascetics.”
  • گفت آن مرغ این سزای او بود  ** که فسون زاهدان را بشنود 

  • “Nay,” said the ascetic; “it is a fit punishment for the greedy wretch who incontinently devours the property of orphans.”
  • گفت زاهد نه سزای آن نشاف  ** کو خورد مال یتیمان از گزاف 

  • Afterwards it (the bird) began to lament in such wise that the trap and the fowler trembled at the grief (which it displayed),
  • بعد از آن نوحه‌گری آغاز کرد  ** که فخ و صیاد لرزان شد ز درد 

  • Crying, “My back is broken by the contradictions (conflicting motives) in my heart: come, O Beloved, rub Thy hand on my head. 560
  • کز تناقضهای دل پشتم شکست  ** بر سرم جانا بیا می‌مال دست 

  • Under Thy hand my head hath a (great) relief (from pain): Thy hand is a miracle in bestowing favour.
  • زیر دست تو سرم را راحتیست  ** دست تو در شکربخشی آیتیست 

  • Do not take away Thy shadow (protection) from my head: I am restless, restless, restless.
  • سایه‌ی خود از سر من برمدار  ** بی‌قرارم بی‌قرارم بی‌قرار 

  • (All) sorts of sleep have quitted mine eye in my passion for Thee, O Thou who art envied by the cypress and the jasmine.
  • خوابها بیزار شد از چشم من  ** در غمت ای رشک سرو و یاسمن 

  • Though I am not deserving (of Thy favour), what matter if for a moment Thou ask after an unworthy one (who is) in a (great) anguish?”
  • گر نیم لایق چه باشد گر دمی  ** ناسزایی را بپرسی در غمی