English    Türkçe    فارسی   

4
545-569

  • Bir zaman olur, onun lütuf dalgaları, sana kanat kesilir; bir an gelir, kahır ateşi seni taşır, götürür! 545
  • یک زمانی موج لطفش بال تست ** آتش قهرش دمی حمال تست
  • Kahrını, lütfunun zıddı sayma pek... Tesir bakımından ikisinin de birliğini gör!
  • قهر او را ضد لطفش کم شمر ** اتحاد هر دو بین اندر اثر
  • Bir zaman seni toprak gibi yeşertir... Bir zaman seni sevgilinin havasıyla doldurur, şişirir!
  • یک زمان چون خاک سبزت می‌کند ** یک زمان پر باد و گبزت می‌کند
  • Ârifin bedenine cemad vasfını verir de orada neşeli güller, nesrinler bitirir!
  • جسم عارف را دهد وصف جماد ** تا برو روید گل و نسرین شاد
  • Fakat bunları o görür, başkası değil... Temiz içten başka hiçbir şey cennetin kokusunu alamaz!
  • لیک او بیند نبیند غیر او ** جز به مغز پاک ندهد خلد بو
  • İçini, sevgiyi inkârdan arıt da orada onun gül bahçesindeki reyhanlar bitsin! 550
  • مغز را خالی کن از انکار یار ** تا که ریحان یابد از گلزار یار
  • İçini arıt da Muhammed’in Yemen ülkesinde Rahman kokusunu aldığı gibi sende benim sevgilimin ebedîlik kokusunu bul!
  • تا بیابی بوی خلد از یار من ** چون محمد بوی رحمن از یمن
  • Miraç edenlerin safında durursan yokluk, seni Burak gibi göklere yüceltir.
  • در صف معراجیان گر بیستی ** چون براقت بر کشاند نیستی
  • Yere mensup ve ancak aya kadar yüceltebilecek miraç değildir bu... Kamışı, şekere ulaştıran miraca benzer!
  • نه چو معراج زمینی تا قمر ** بلک چون معراج کلکی تا شکر
  • Bu miraç, buğunun göğe akması gibi bir miraç değildir... Ana karnındaki çocuğun bilgi ve irfan derecesine ulaşmasına benzer!
  • نه چو معراج بخاری تا سما ** بل چو معراج جنینی تا نهی
  • Yokluk küheylânı, ne de güzel bir buraktır... Yok olduysan seni varlık makamına götürür! 555
  • خوش براقی گشت خنگ نیستی ** سوی هستی آردت گر نیستی
  • Dağlar, denizler ancak tırnağına dokunabilir; o derece süratlidir... Duygu âlemini derhâl geride bırakıverir!
  • کوه و دریاها سمش مس می‌کند ** تا جهان حس را پس می‌کند
  • Ayağını gemiye çekte can sevgilisine giden can gibi oturduğun yerde yürüye dur!
  • پا بکش در کشتی و می‌رو روان ** چون سوی معشوق جان جان روان
  • Elsiz, ayaksız evveline evvel olmayan Allah’a kadar git... Canların, yoklukta elsiz ayaksız varlık âlemine koştukları gibi!
  • دست نه و پای نه رو تا قدم ** آن چنانک تاخت جانها از عدم
  • Duyan, gaflet uykusunda olmasaydı, can kulağı açık bulunsaydı sözde kıyas perdesini yırtardın ya!
  • بردریدی در سخن پرده‌ی قیاس ** گر نبودی سمع سامع را نعاس
  • Ey felek, onun sözlerine inciler saç... Ey cihan, onun cihanından utan! 560
  • ای فلک بر گفت او گوهر ببار ** از جهان او جهانا شرم دار
  • Eğer inciler saçarsan incilerin yüz kat fazlalaşır... câmid cismin görür, sevilir bir hâle gelir.
  • گر بباری گوهرت صد تا شود ** جامدت بیننده و گویا شود
  • O saçtığın incileri kendin için saçtın demektir... Çünkü her çeşit sermaye yüz misli artar!
  • پس نثاری کرده باشی بهر خود ** چونک هر سرمایه‌ی تو صد شود
  • Belkis’in Sebe şehrinden Süleyman aleyhisselâm’a hediye göndermesi
  • قصه‌ی هدیه فرستادن بلقیس از شهر سبا سوی سلیمان علیه‌السلام
  • Belkıs’ın hediyesi kırk katır yükü altın kerpiçti.
  • هدیه‌ی بلقیس چل استر بدست ** بار آنها جمله خشت زر بدست
  • Hediyeleri getirenler, Süleyman’ın saray meydanına girince bir de gördüler ki yer, tamamı ile halis altınla döşenmiş!
  • چون به صحرای سلیمانی رسید ** فرش آن را جمله زر پخته دید
  • Altın üstünde tam kırk konaklık yol aldılar... Artık altın gözlerine su gibi bile görünmüyordu, o kadar ehemmiyetsiz bir hale gelmişti. 565
  • بر سر زر تا چهل منزل براند ** تا که زر را در نظر آبی نماند
  • Defalarca bu altınları, getirdiğimiz yere götürelim... Biz ne olmayacak iş yapıyoruz;
  • بارها گفتند زر را وا بریم ** سوی مخزن ما چه بیگار اندریم
  • Toprağı bile halis altın olan bir yere hediye olarak altın götürmek aptallıktır dediler.
  • عرصه‌ای کش خاک زر ده دهیست ** زر به هدیه بردن آنجا ابلهیست
  • Ey Allah’a aklı hediye götüren, akıl, orada yoldaki topraktan da aşağıdır!
  • ای ببرده عقل هدیه تا اله ** عقل آنجا کمترست از خاک راه
  • Hediyenin makbule geçmeyeceğini anladıklarından utangaçlıkları, âdeta onları gerisin geriye itmekteydi!
  • چون کساد هدیه آنجا شد پدید ** شرمساریشان همی واپس کشید