English    Türkçe    فارسی   

5
1243-1267

  • Senin için şunları yaptım, bunları ettim. Şu savaş meydanında oklara nişan oldum.

  • Mal gitti kuvvet gitti, namus gitti. Aşkından nice muratsızlıklara uğradım.

  • Hiçbir sabah, beni uyur, yahut güler bir halde görmedi. Hiçbir akşam, beni düzgün bir halde bulmadı. 1245

  • Acı ve tortulu neler içmişse etraflıca ve bir bir saymaktaydı.

  • Sevgilisine minnet olsun diye değil de aşkına yüzlerce tanık olmak üzere bunları sayıp döküyordu.

  • Aklı olanlara bir işaret yeter. Aşıkların sevgiliye karşı duydukları susuzluk, ne vakti gider, biter ki,

  • Usanmadan sözünü tekrarlar durur. Hiç balık bir işaretle duru suya kanar mı?

  • Bir söz bile söylemedim diye şikayet ederek o eski derde ait yüzlerce söz söylüyordu. 1250

  • Onda bir ateş vardı fakat neydi, bilmiyordu. Yalnız mum gibi, onun hararetiyle ağlayıp duruyordu.

  • Sevgili dedi ki: Doğru bütün bunları yaptın ama kulağını iyi aç ve dinle,

  • Aşkın ve sevginin aslının aslı olan bir şey var ki onu yapmadın. Bu yaptıklarının hepsi feridir.

  • Aşık söyle dedi, o asıl nedir? Sevgili dedi ki: Ölmek ve yok olmaktır.

  • Hepsini yaptın fakat ölmedin hala dirisin. Canınla oynayan aşıksan hemen öl. 1255

  • Aşık o anda uzanıp can verdi. Gül gibi başı ile oynadı, gülerek sevinçli bir halde ölüp gitti.

  • O gülüş onda ebedi olarak kaldı, arif kişinin zahmete uğrayan canı, aklı gibi.

  • Ayın nuru her iyiye kötüye vursa bile hiç kirlenir mi?

  • O yine tamamı ile tertemiz aya dönüp gelir, akıl ve can nurunun Tanrıya dönüp ulaşması gibi.

  • Işığı yoldaki pisliklere vursa bile ayın nuru daima temizdir. 1260

  • O yoldaki pisliklerden, o bulaşıklardan nur, pislenmez.

  • Güneşin nuru “Geri dön” emrini duymuş, acele aslına dönmüştür.

  • Ne külhanlarda pislenmiştir, ne gül bahçelerinin kokusunu almıştır.

  • Göz nuru ve nur görmüş zat, aslına dönmüştür; sevdası ovalarda, çöllerde kalmıştır.

  • Birisi, arif bir alime “Biri, namazda sesle ağlar, ah ederse namazı batıl olur mu?” diye sordu. Arif alim “O yaşın adı, gözyaşıdır. Fakat ağlıyan ne görmüş, ona dikkat etmek gerek. Eğer Tanrı iştiyakına düşmüş de bu yüzden ağlamış, yahut günahlarından pişman olmuş da ondan dolayı feryadetmişse namazı bozulmaz, daha kamil olur. Çünkü “Kalb huzuru olmadıkça namaz, namaz değildir” denmiştir. Yok, bedeni bir hastalıktan, yahut oğlunun ayrılığından ağladıysa namazı bozulur. Çünkü namazın aslı, bedeni, oğlu terketmek ve İbrahim gibi oğlunu kurban edip Nemrud’un ateşine atılmaktır, namazın kemali için bu lazımdır. Bu huylara bürünmek için Mustafa aleyhisselam’a da “İbrahim’de sizin için uyulacak huylar, sıfatlar vardır” diye emir gelmiştir.

  • Birisi, müftüden gizlice sordu: Bir adam namazda feryat ederek ağlarsa, 1265

  • Acaba namazı bozulur mu, bozulmaz mı, namaz da ağlamak caiz midir?

  • Müftü dedi ki: Gözyaşı denilen o yaş niçin aktı? O, ne gördü, neden ağladı? Önce buna dikkat etmek gerek.