English    Türkçe    فارسی   

5
127-151

  • Ey akılsız kafa diye başına vuruyor, ey nursuz göğüs diye göğsünü dövüyordu.
  • می‌زد او بر سر کای بی‌عقل سر  ** می‌زد او بر سینه کای بی‌نور بر 

  • Ey yeryüzünün küllü, senden şu aşağılık cüz-ü, utanmaktadır diye secde ediyor;
  • سجده می‌کرد او کای کل زمین  ** شرمسارست از تو این جزو مهین 

  • Sen küllü olduğun halde O’nun emrine baş eğiyorsun da ben cüzü olduğum halde zulmediyor kötülükte bulunuyor, azıyorum;
  • تو که کلی خاضع امر ویی  ** من که جزوم ظالم و زشت و غوی 

  • Sen kül iken Allah’ya karşı hor hakir oluyor, O’ndan titriyorsun da ben cüzü iken O’na aykırı hareket ediyorum diyor: 130
  • تو که کلی خوار و لرزانی ز حق  ** من که جزوم در خلاف و در سبق 

  • Her an yüzünü göğe kaldırıp Ey cihanın kıblesi, yüzüm yok diye feryat ediyordu.
  • هر زمان می‌کرد رو بر آسمان  ** که ندارم روی ای قبله‌ی جهان 

  • Hadden artık titreyip çarpınınca Mustafa, onu kucakladı.
  • چون ز حد بیرون بلرزید و طپید  ** مصطفی‌اش در کنار خود کشید 

  • Yatıştırdı pek iltifat etti, gözlerini açtı, ona kendini tanıttı.
  • ساکنش کرد و بسی بنواختش  ** دیده‌اش بگشاد و داد اشناختش 

  • Bulut ağlamadıkça yeşillik nasıl güler? Çocuk ağlamadıkça süt nasıl coşar?
  • تا نگرید ابر کی خندد چمن  ** تا نگرید طفل کی جوشد لبن 

  • Bir günlük çocuk bile yolu bilir. Ağlayayım da esirgeyen dadı gelip yetişsin der. 135
  • طفل یک روزه همی‌داند طریق  ** که بگریم تا رسد دایه‌ی شفیق 

  • Sen bilmiyorsun; dadılar dadısı da sen ağlamadıkça bedavaca sütü az verir.
  • تو نمی‌دانی که دایه‌ی دایگان  ** کم دهد بی‌گریه شیر او رایگان 

  • Kulak ver, “Çok ağlayın” dedi. Ağlayın da yaratıcı Allah’nın ihsan sütü aksın.
  • گفت فلیبکوا کثیرا گوش دار  ** تا بریزد شیر فضل کردگار 

  • Dünyanın direği bulutun ağlamasıdır, güneşin yakması. Sen bu iki ipe iyi sarıl.
  • گریه‌ی ابرست و سوز آفتاب  ** استن دنیا همین دو رشته تاب 

  • Güneşin hararetiyle bulutun gözyaşı olmasaydı beden ve araz, nasıl olur da semirir, gelişirdi?
  • گر نبودی سوز مهر و اشک ابر  ** کی شدی جسم و عرض زفت و سطبر 

  • Bu hararetle bu ağlayış, temel olmasaydı şu dört mevsim nasıl mamur olurdu? 140
  • کی بدی معمور این هر چار فصل  ** گر نبودی این تف و این گریه اصل 

  • Güneşin hararetiyle alem bulutunun ağlaması, nasıl cihanın ağzının tadını getiriyor, nasıl alemi hoş bir hale sokuyorsa,
  • سوز مهر و گریه‌ی ابر جهان  ** چون همی دارد جهان را خوش‌دهان 

  • Sen de akıl güneşini yak, gözünü göz yaşları saçan bir bulut haline getir.
  • آفتاب عقل را در سوز دار  ** چشم را چون ابر اشک‌افروز دار 

  • Küçük çocuk gibi sana da ağlayan bir göz gerek. O ekmeği az ye ekmek senin şerefini giderdi.
  • چشم گریان بایدت چون طفل خرد  ** کم خور آن نان را که نان آب تو برد 

  • Ten, gece gündüz onunla gelişir, yapraklanırsa can dalı, yapraklarını döker, güz mevsimine düşer.
  • تن چو با برگست روز و شب از آن  ** شاخ جان در برگ‌ریزست و خزان 

  • Beden azığı, derhal canın azıksız kalmasıyla neticelenir. Bunu azaltmak onu çoğaltmak gerek. 145
  • برگ تن بی‌برگی جانست زود  ** این بباید کاستن آن را فزود 

  • “Allah’ya borç verin.” Sen de bu ten ağzından borç ver de karşılığında gönlünde yeşillikler bitsin.
  • اقرضوا الله قرض ده زین برگ تن  ** تا بروید در عوض در دل چمن 

  • Borç ver de bu ten lokmasını azalt, bu suretle de “Gözlerin görmediği” yüz görünsün.
  • قرض ده کم کن ازین لقمه‌ی تنت  ** تا نماید وجه لا عین رات 

  • Ten kendisini pislikten arıtırsa ululuk misk ve incileriyle dolar.
  • تن ز سرگین خویش چون خالی کند  ** پر ز مشک و در اجلالی کند 

  • Böyle adam şu pislikten kurtulur, temizliğe ulaşır, bedeni, “Allah sizi, kirlerden temizlemeyi diler” sırrına ulaşır.
  • زین پلیدی بدهد و پاکی برد  ** از یطهرکم تن او بر خورد 

  • Fakat Şeytan, “Sakın sakın bundan pişman olur hüzne düşersin. 150
  • دیو می‌ترساندت که هین و هین  ** زین پشیمان گردی و گردی حزین 

  • Bedeninden bu hevesleri giderir, bunları eritirsen çok pişman olur derde düşersin.
  • گر گدازی زین هوسها تو بدن  ** بس پشیمان و غمین خواهی شدن