Bu sırada Türkün gülmesinden meydanı boş bulup kumaştan bir parça daha çaldı.
پس سوم بار از قبا دزدید شاخ ** که ز خنده‌ش یافت میدان فراخ
Hıta’lı Türk, ustadan dördüncü defa olarak yine gülünç bir şey isteyince,1705
چون چهارم بار آن ترک خطا ** لاغ از آن استا همی‌کرد اقتضا
Herif rahme geldi, hilesini,düzenini başkalarına yapmaya niyetlenip,
رحم آمد بر وی آن استاد را ** کرد در باقی فن و بیداد را
Amma da gülünecek şeye harîs ha dedi, zararından, ziyanından haberi bile yok.
گفت مولع گشت این مفتون درین ** بی‌خبر کین چه خسارست و غبین
Türk, ustayı öperek; Allah aşkına bir hikâye daha söyle diye yalvarıyordu.
بوسه‌افشان کرد بر استاد او ** که بمن بهر خدا افسانه گو
Ey masal, hikâye olmuş, varlıktan geçmiş adam, masalı ne zamana kadar deneyeceksin?
ای فسانه گشته و محو از وجود ** چند افسانه بخواهی آزمود
Senden daha ziyade gülünecek masal yok. Yıkık kabrinin başına git de bir güzelce dur.1710
خندمین‌تر از تو هیچ افسانه نیست ** بر لب گور خراب خویش ایست
Ey bilgisizlik ve şüphe mezarına düşmüş kişi, feleğin lâtifesini, masalını niceye bir arayacaksın?
ای فرو رفته به گور جهل و شک ** چند جویی لاغ و دستان فلک
Ne vaktedek şu cihanın işvesini tadacaksın? Ne aklın düzenin de kaldı, ne canın.
تا بکی نوشی تو عشوه‌ی این جهان ** که نه عقلت ماند بر قانون نه جان
Hor ve zalim bir arkadaş olan şu felek, senin gibi yüz binlerce kişinin yüz suyunu döktü.
لاغ این چرخ ندیم کرد و مرد ** آب روی صد هزاران چون تو برد
Herkesin terzisi olan felek, yüz yaşındaki ham bebeklerin elbiselerini yırtar, diker!
می‌درد می‌دوزد این درزی عام ** جامه‌ی صدسالگان طفل خام
Lâtifesi, bahçelere bir letafet verir ama kış gelince verdiğin şeylerin hepsini yele verir!1715
لاغ او گر باغها را داد داد ** چون دی آمد داده را بر باد داد
Halbuki ihtiyar oğlancıklar, ihtiyaçları yüzünden onun kutlu, kutsuz devriyle alay etmek, eğlenmek için önüne oturmuşlardır!
پیره‌طفلان شسته پیشش بهر کد ** تا به سعد و نحس او لاغی کند
Terzinin,kendine gel,sus,yoksa bir gülünecek şey daha söylersem kaftanın dar gelir demesi.
گفتن درزی ترک را هی خاموش کی اگر مضاحک دگر گویم قبات تنگ آید
Terzi dedi ki: A hadım ağası, vazgeç. Bir lâtife daha söylersem vay haline.
گفت درزی ای طواشی بر گذر ** وای بر تو گر کنم لاغی دگر
Sonra kaftanın dapdaracık olur. Hiç kimse kendi kendine böyle iş işler mi?
پس قبایت تنگ آید باز پس ** این کند با خویشتن خود هیچ کس
Gülüyorsun ama gülmenin yeri mi?Eğer bilseydin güleceğin yerde kan ağlardın.
خنده‌ی چه رمزی ار دانستیی ** تو به جای خنده خون بگرستیی
İşsizlerle masal arayanlar, o Türk’e benzerler, gaddar ve aldatıcı âlem de o terziye benzer. Şehvetler ve kadınlar,bu dünyanın gülünç şey söylemesidir .Ömür, ebedilik kaftanı ve takva elbisesi dikilmek üzere o terzinin önüne verilmiş atlas kumaştır.
بیان آنک بی‌کاران و افسانه‌جویان مثل آن ترک‌اند و عالم غرار غدار هم‌چو آن درزی و شهوات و زبان مضاحک گفتن این دنیاست و عمر هم‌چون آن اطلس پیش این درزی جهت قبای بقا و لباس تقوی ساختن
Ömrünün atlasını, ay makasıyla gurur terzisi kesip parça parça ediyor.1720
اطلس عمرت به مقراض شهور ** برد پاره‌پاره خیاط غرور
Sense yıldızım, hep beni güldürseydi, hep kutlu olsaydı der, bunu istersin.
تو تمنا می‌بری که اختر مدام ** لاغ کردی سعد بودی بر دوام
Onun terbilerine pek kızar, cilvesinden, kininden, aletlerinden hiddetlenirsin.
سخت می‌تولی ز تربیعات او ** وز دلال و کینه و آفات او