English    Türkçe    فارسی   

2
2246-2295

  • Never since God made the Ka‘ba hath He gone into it, and none but the Living (God) hath ever gone into this House (of mine).
  • تا بکرد آن کعبه را در وی نرفت ** و اندر این خانه بجز آن حی نرفت‏
  • When thou hast seen me, thou hast seen God: thou hast circled round the Ka‘ba of Sincerity.
  • چون مرا دیدی خدا را دیده‏ای ** گرد کعبه‏ی صدق بر گردیده‏ای‏
  • To serve me is to obey and glorify God: beware thou think not that God is separate from me.
  • خدمت من طاعت و حمد خداست ** تا نپنداری که حق از من جداست‏
  • Open thine eyes well and look on me, that thou mayst behold the Light of God in man.”
  • چشم نیکو باز کن در من نگر ** تا ببینی نور حق اندر بشر
  • Báyazíd gave heed to those mystic sayings, and put them in his ear as a golden ring. 2250
  • بایزید آن نکته‏ها را هوش داشت ** همچو زرین حلقه‏اش در گوش داشت‏
  • Through him (the old man), Báyazíd came into an increase (of spiritual endowment): the adept at last attained unto the end.
  • آمد از وی بایزید اندر مزید ** منتهی در منتها آخر رسید
  • How the Prophet-God bless and save him! –– perceived that the cause of that person’s sickness was irreverence in prayer.
  • دانستن پیغامبر صلی الله علیه و آله که سبب رنجوری آن شخص گستاخی بوده است در دعا
  • When the Prophet saw the sick man, he dealt sweetly and tenderly with that familiar friend.
  • چون پیمبر دید آن بیمار را ** خوش نوازش کرد یار غار را
  • He became alive when he saw the Prophet: you might say, that moment created him.
  • زنده شد او چون پیمبر را بدید ** گوییا آن دم مر او را آفرید
  • He said, “Sickness has given me this good fortune, that this Sultan has come to my side at morn,
  • گفت بیماری مرا این بخت داد ** کامد این سلطان بر من بامداد
  • So that health and well-being have accrued to me from the arrival of this King who is without retinue. 2255
  • تا مرا صحت رسید و عاقبت ** از قدوم این شه بی‏حاشیت‏
  • O happy pain and sickness and fever! O blessed anguish and wakefulness in the night!
  • ای خجسته رنج و بیماری و تب ** ای مبارک درد و بیداری شب‏
  • Lo, in (my) old age God of His grace and bounty hath bestowed on me such a sickness and malady!
  • نک مرا در پیری از لطف و کرم ** حق چنین رنجوریی داد و سقم‏
  • He too hath given me pain in the back, so that every midnight I cannot help springing up quickly from sleep.
  • درد پشتم داد هم تا من ز خواب ** بر جهم هر نیم شب لا بد شتاب‏
  • In order that I may not slumber all night like a buffalo, God of His grace hath given me pains.
  • تا نخسبم جمله شب چون گاومیش ** دردها بخشید حق از لطف خویش‏
  • Through this infirmity the mercy of Kings has been aroused, and Hell’s threatening of me has been silenced.” 2260
  • زین شکست آن رحم شاهان جوش کرد ** دوزخ از تهدید من خاموش کرد
  • Pain is a treasure, for there are mercies in it: the kernel becomes fresh when you scrape off the rind.
  • رنج گنج آمد که رحمتها در اوست ** مغز تازه شد چو بخراشید پوست‏
  • O brother, (to dwell in) a dark and cold place, to endure patiently sorrow and weakness and pain,
  • ای برادر موضع تاریک و سرد ** صبر کردن بر غم و سستی و درد
  • Is the Fountain of Life and the cup of (spiritual) intoxication, for those heights are all in lowliness.
  • چشمه‏ی حیوان و جام مستی است ** کان بلندیها همه در پستی است‏
  • That Spring is implied in autumn, and that autumn is (fulfilled) in the Spring: do not flee from it.
  • آن بهاران مضمر است اندر خزان ** در بهار است آن خزان مگریز از آن‏
  • Be a fellow-traveller with grief, agree with desolation, seek long (lasting) life in thy death (to self). 2265
  • همره غم باش و با وحشت بساز ** می‏طلب در مرگ خود عمر دراز
  • Do not listen to what thy fleshly soul says, that this place (of self-mortification) is bad, inasmuch as her doings are contrary (to thy spiritual advancement).
  • آن چه گوید نفس تو کاینجا بد است ** مشنوش چون کار او ضد آمده ست‏
  • Do thou oppose her, for such (is the) injunction (that) has come from the prophets in the world.
  • تو خلافش کن که از پیغمبران ** این چنین آمد وصیت در جهان‏
  • It becomes necessary to take counsel concerning things to be done, so that there may not be repentance in the end.
  • مشورت در کارها واجب شود ** تا پشیمانی در آخر کم بود
  • The community said, “With whom shall we take counsel?” The prophets answered, “With intellect, (which is) the Imám (leader).”
  • گفت امت مشورت با کی کنیم ** انبیا گفتند با عقل امیم‏
  • He (the questioner) said, “(But) if a child should come in, or a woman who has no clear understanding or judgement.” 2270
  • گفت گر کودک در آید یا زنی ** کاو ندارد عقل و رای روشنی‏
  • “Take counsel with her,” said he (the prophet), “and do the contrary of what she bids (thee), and go thy way.”
  • گفت با او مشورت کن و انچه گفت ** تو خلاف آن کن و در راه افت‏
  • Know that your fleshly soul is woman and worse than woman, because woman is a part (of evil), but your fleshly soul is evil entire.
  • نفس خود را زن شناس از زن بتر ** ز انکه زن جزوی است نفست کل شر
  • If you take counsel with your fleshly soul, oppose that vile one (in) whatsoever she may say.
  • مشورت با نفس خود گر می‏کنی ** هر چه گوید کن خلاف آن دنی‏
  • If she bid you pray and fast-the fleshly soul is a great plotter, she will bring some plot against you to birth.
  • گر نماز و روزه می‏فرمایدت ** نفس مکار است مکری زایدت‏
  • (When you take) counsel with your fleshly soul concerning (your) actions––whatsoever she tells (you to do), the reverse of that is perfectly right. 2275
  • مشورت با نفس خویش اندر فعال ** هر چه گوید عکس آن باشد کمال‏
  • (If) you cannot cope with her and her contumacy, go to a friend and mix with him.
  • بر نیایی با وی و استیز او ** رو بر یاری بگیر آمیز او
  • Mind gains strength from another mind: the sugar-cane is made perfect by the sugar-cane.
  • عقل قوت گیرد از عقل دگر ** نی شکر کامل شود از نیشکر
  • I have seen (wondrous) things (arising) from the deceitfulness of the fleshly soul, for by her magic she takes away the faculties of discernment.
  • من ز مکر نفس دیدم چیزها ** کاو برد از سحر خود تمییزها
  • She will proffer afresh to you promises that she has broken thousands of times.
  • وعده‏ها بدهد ترا تازه به دست ** که هزاران بار آنها را شکست‏
  • If your life be prolonged even for a hundred years, she will lay before you a new pretext every day. 2280
  • عمر اگر صد سال خود مهلت دهد ** اوت هر روزی بهانه‏ی نو نهد
  • She utters cold (vain) promises (as though) warm (from the heart); (she is) a witch, she ties up the manhood of a man.
  • گرم گوید وعده‏های سرد را ** جادویی مردی ببندد مرد را
  • O (thou who art the) radiance of God, Husámu’ddín, come! for without thee no herbs will grow from the brackish soil.
  • ای ضیاء الحق حسام الدین بیا ** که نروید بی‏تو از شوره گیا
  • A curtain has been let down from heaven because of the curse of one whose heart is sorely vexed.
  • از فلک آویخته شد پرده‏ای ** از پی نفرین دل آزرده‏ای‏
  • This destiny only the (Divine) destiny can cure: the understanding of His creatures is stunned at His destiny, stunned.
  • این قضا را هم قضا داند علاج ** عقل خلقان در قضا گیج است گیج‏
  • The lack serpent that was (as) a worm fallen on the road has become a dragon; 2285
  • اژدها گشته ست آن مار سیاه ** آن که کرمی بود افتاده به راه‏
  • (But) in thy hand, O thou with (love for) whom the soul of Moses is intoxicated, the dragon or serpent became (as) the rod (in the hand of Moses).
  • اژدها و مار اندر دست تو ** شد عصا ای جان موسی مست تو
  • God gave thee command, saying, “Take it; fear not, so that the dragon may become a rod in thy hand.”
  • حکم خذها لا تخف دادت خدا ** تا به دستت اژدها گردد عصا
  • Hark, show the white hand, O King: out of the black nights reveal a new dawn!
  • هین ید بیضا نما ای پادشاه ** صبح نو بگشا ز شبهای سیاه‏
  • A hell hath blazed forth; breathe (thy) enchantment over it, O thou whose breath is more (excellent) than the breath of the sea.
  • دوزخی افروخت در وی دم فسون ** ای دم تو از دم دریا فزون‏
  • She (the fleshly soul) is the guileful sea that shows (but) a (little) foam; she is the hell that from guile shows (but) a (little) heat. 2290
  • بحر مکار است بنموده کفی ** دوزخ است از مکر بنموده تفی‏
  • She appears exiguous in your eyes, to the end that you may regard her as feeble and that your wrath may be stirred (against her);
  • ز آن نماید مختصر در چشم تو ** تا زبون بینیش جنبد خشم تو
  • Even as there was a dense host (of infidels), (but) to the Prophet’s eye it seemed small,
  • همچنان که لشکر انبوه بود ** مر پیمبر را به چشم اندک نمود
  • So that the Prophet set upon them without (fear of) the danger; but if he had deemed (them) more (in number), he would have acted cautiously in that (affair).
  • تا بر ایشان زد پیمبر بی‏خطر ** ور فزون دیدی از آن کردی حذر
  • That was the Divine favour, and thou wert worthy of it, O Ahmad (Mohammed); else, thou wouldst have become faint-hearted.
  • آن عنایت بود و اهل آن بدی ** احمدا ور نه تو بد دل می‏شدی‏
  • God caused the outward and inward warfare to seem little to him and his Companions, 2295
  • کم نمود او را و اصحاب و را ** آن جهاد ظاهر وباطن خدا