Rumi's Masnavi - Yoksulların, muhtaçların seslerini içesiye duy da hilebaz kişinin sesi, kulağını tutup çekmesin!

Yoksulların, muhtaçların seslerini içesiye duy da hilebaz kişinin sesi, kulağını tutup çekmesin!

Yoksullar, tamahkâr ve kötü huylu adamlarsa bile sen yine gönül sahibini onların içinde ara! 865

Denizin dibinde inciler, taşlarla karışık olarak bulunur. Övülecek şeyler, ayıplar, kusurlar arasında olur.

İsrailoğulları coşarak erkenden meydana doğru koştular.

Firavun bu hileyle onları meydana götürünce güzelim yüzünü onlara gösterdi.

Gönüllerini aldı, ihsanlarda bulundu, vaatler etti.

Ondan sonrada “ Canınız için ne olur. Bu akşam hepiniz bu meydan da kalın, burada yatın uyuyun” dedi. 870

Cevap vererek dediler ki, “Sana kulluk eder, sözünü dinler hatta dilersen burada bir ay otururuz”

Firavunun, doğum gecesi, İsrailoğullarını karılarından ayırdığına sevinerek meydandan şehre dönmesi

Firavunun, geceleyin “Bu gece doğum gecesi, fakat hepside karılarından ayrı” diye sevinerek geri döndü.

Haznedarı İmran da yanındaydı. Onunla konuşa konuşa şehre geldi.

Ona, “İmran, bu gece sen de burada yat, karının yanına gitme onunla buluşma” dedi.

İmran, “Peki, burada yatarım, senin gönlünün istediği şeyden başka bir şey düşünmem bile” dedi. 875

İmran da İsrail oğullarındandı. Fakat Firavuna âdeta gönüllü, candı.

Firavun, onun isyan edeceğini, gönlünü korktuğu şeyi yapacağını nereden aklına getirecekti?

İmran’ın, Musa’nın anasıyla buluşması ve kadının Musa’ya gebe kalması

Firavun gitti, İmran da orada yatıp uyudu. Gece yarısından sonra karısı, onu görmeye geldi.

Üstüne kapanıp dudaklarından öpmeye koyuldu. Gece yarısı, onu uykudan uyandırdı.

İmran uyanıp karısını gördü. Kadın, hoşuna gitti, dudak dudağa öpüşmeye başladılar. 880

İmran, “Bu zamanda nasıl geldin?” dedi. Kadın “Sana iştiyakımdan. Allah’ın kaza ve kaderi bu” diye cevap verdi.

İmran, karısını sevgiyle kucakladı kendini tutamadı.

Onunla buluştu ve emaneti ona verdi. Sonrada dedi ki: “Kadın, bu küçük bir iş değil!”

Demir taşa çalındı, bir ateştir sıçradı. Hem de öyle bir ateş ki padişahtan da saltanatından öç alıcı, padişaha da, saltanatına da kin güdücü bir ateş.

Ben buluta benziyorum sen yersin Musa’da nebat. Allah, satranç oyununda şahı sürüyor, bir yutulduk mu yutulduk! 885

Hanım, yutulmayı da hakikî padişah olan Allah’tan bil, yutmayı da. O işi bizden bilip bize hayıflanma!

Firavunun korktuğu şey yok mu? Seninle buluştum, meydana geldi işte!

İmran’ın karısıyla buluştuktan sonra “Beni görmemiş ol” diye nasihat etmesi

Sakın bunu kimseye söyleme, gizle de bana da yüzlerce türlü gam, gussa gelmesin, sana da.

Sonucu, bunun eserlerini meydana çıkar çünkü nazeninin, alâmetleri belirdi!”

Tam o sırada meydandaki halktan naralar duyulmaya, yer, gök naralarla dolmaya başladı. 890

Firavun, bu naralardan korkup sıçradı, gürültünün ne olduğunu anlamak için yalınayak koştu.

Meydandan gelen ve dehşetinden cinleri, perileri bile korkutan bu nâralar, bu gürültüler nedir anlamak istiyordu.

İmran, “ Padişahımızın ömrü uzun olsun… İsrailoğulları, lütfundan neşeleniyorlar.

İhsanlarına seviniyorlar, oynuyorlar, ellerini çırpıyorlar “dedi.

Firavun dedi ki” Olabilir. Fakat beni adamakıllı bir vehim, bir endişedir kapladı. 895

Firavunun o sesten korkması

Bu gürültü, asabımı bozdu. Bu acı dertle, kederle âdeta beni kocattı.”

Padişah, bütün gece ağrısı tutmuş gebe kadın gibi bir yandan bir yana gidip geliyor.

Her an “İmran, bu nâralar, beni dehşetle yerimden sıçrattı” diyordu.

Zavallı İmran’ın kudreti yoktu ki karısıyla buluştuğunu söylesin.

Karısı gebe kalınca gökte Musa’nın yıldızının belirdiğini anlatsın. 900

Her peygamber, ana rahmine düşünce yıldızı da gökte zuhur eder, parlamaya başlar.

Gökte Musa aleyhisselâm’ın yıldızının belirmesi ve meydanda müneccimlerin feryadı

Kör Firavunun hilelerine, tedbirlerine rağmen gökyüzünde Musa’nın yıldızı belirdi.

Sabah olunca İmran’a “Git de o gürültünün, o patırtının ne olduğunu anla” dedi.

İmran, meydana koşup “Bu ne gürültüydü? Padişahlar padişahı uyuyamadı” deyince,

Her müneccim, yaslılar gibi başı açık, yeni yakası yırtık bir halde toprağı öptü. 905

Yaslılar gibi sesleri ses veriyor, feryatları ortalığı dolduruyordu.

Saçlarını, sakallarını yolup, yüzlerine vuruyorlar, gözleri kanlı yaşlarla doluyordu.

İmran “Hayrola. Bu ne feryat, bu ne hâl? Bu yomsuz yıl, kötü alâmetler mi gösteriyor yoksa?” dedi.

Özürler serdederek dediler ki: “Emîr Allah’ın kaza ve kaderi bizi esir etti.

Her çareye başvurduk, fakat padişahın devleti karardı, düşmanı dünyaya geldi, galip oldu. 910

Geceleyin gökyüzünde o çocuğun yıldızı göründü, bizi kör etti.

O Peygamber’in yıldızı gökte yüceldi, biz de ağlamaya, yıldızlar gibi gözyaşları dökmeye başladık.”

İmran, içinden sevindi, fakat zahiren “Eyvahlar olsun!” diye elini başına vurup,