English    Türkçe    فارسی   

4
3097-3146

  • Ten sevinci dünyaya mensup olana göre yücelik... fakat ahiret gününe göre noksan ve zeval!
  • شادی تن سوی دنیاوی کمال ** سوی روز عاقبت نقص و زوال

  • Düş yorucu rüyada gülmeyi ağlamaya, hayıflamaya, kederlenmeye yorar.
  • خنده را در خواب هم تعبیر خوان ** گریه گوید با دریغ و اندهان

  • Ağlamayı da sevince, feraha verir ey şen, esen kişi!
  • گریه را در خواب شادی و فرح ** هست در تعبیر ای صاحب مرح

  • Padişah, bu gam geçti gitti ama can, bu çeşit şeylerden kötü şüphelere düşer diye düşünceye daldı. 3100
  • شاه اندیشید کین غم خود گذشت ** لیک جان از جنس این بدظن گشت

  • Gül gider de dedi, ayağıma böyle bir diken batarsa hiç olmazsa ondan bana bir yadigâr kalmalı!
  • ور رسد خاری چنین اندر قدم ** که رود گل یادگاری بایدم

  • Yokluğa sayısız, sonsuz sebepler var... hangi yolu kapayalım ki?
  • چون فنا را شد سبب بی‌منتهی ** پس کدامین راه را بندیم ما

  • Isırıcı ölüme yüzlerce pencere var, yüzlerce kapı var... açılırken her biri cik cik etmekte!
  • صد دریچه و در سوی مرگ لدیغ ** می‌کند اندر گشادن ژیغ ژیغ

  • O ölüm kapılarının acı cik ciklerini haris kişinin kulağı, mal ve mülk hırsından duymaz.
  • ژیغ‌ژیغ تلخ آن درهای مرگ ** نشنود گوش حریص از حرص برگ

  • Bir taraftan bedenin dertleri, kapıların sesi... bir taraftan düşmanların cefası kapıların sesi. 3105
  • از سوی تن دردها بانگ درست ** وز سوی خصمان جفا بانگ درست

  • Canım efendim, hele bir tıp fihristini oku hastalıkların yalımlı ateşini gör!
  • جان سر بر خوان دمی فهرست طب ** نار علتها نظر کن ملتهب

  • Bütün o alillerden bu eve yol var... her iki adımda akreplerle dolu bir kuyu var!
  • زان همه غرها درین خانه رهست ** هر دو گامی پر ز کزدمها چهست

  • Rüzgâr şiddetli, ışığım sönmek üzere... çabuk davranayım da onun ışığından bir ışık daha uyandırayım.
  • باد تندست و چراغم ابتری ** زو بگیرانم چراغ دیگری

  • Bari bu ikisinden biri kalsın da yel, ışığın birini söndürürse onunla eğleneyim.
  • تا بود کز هر دو یک وافی شود ** گر به باد آن یک چراغ از جا رود

  • Ârifler gibi hani... ârif de bu noksan beden kendiliğinden kurtulmak için gönül kandilini yakar da 3110
  • هم‌چو عارف کن تن ناقص چراغ ** شمع دل افروخت از بهر فراغ

  • Günün birinde ansızın bu kandil sönerse onun yerine can kandilini koyayım der.
  • تا که روزی کین بمیرد ناگهان ** پیش چشم خود نهد او شمع جان

  • Padişah bu işi anlamadı da aldandı... fâni kandilin yerine başka bir fani kandile kapıldı!
  • او نکرد این فهم پس داد از غرر ** شمع فانی را بفانیی دگر

  • Padişahın,soyunun kesilmesinden korkarak oğluna bir kız alması
  • عروس آوردن پادشاه فرزند خود را از خوف انقطاع نسل

  • Padişah bunun üzerine, evlensin de soyu sopu üresin diye şehzadeye bir kız almak istedi.
  • پس عروسی خواست باید بهر او ** تا نماید زین تزوج نسل رو

  • Bu doğan, tekrar yokluk âlemine yüz tutarsa o doğanın yerini yine bir doğan tutsun...
  • گر رود سوی فنا این باز باز ** فرخ او گردد ز بعد باز باز

  • Bu doğanın sureti, eğer şu âlemden giderse mânası, oğlunda baki kalsın dedi. 3115
  • صورت او باز گر زینجا رود ** معنی او در ولد باقی بود

  • Onun için o uyanık padişah, Mustafa “Çocuk, babanın sırrıdır” buyurdu.
  • بهر این فرمود آن شاه نبیه ** مصطفی که الولد سر ابیه

  • İşte bu yüzden bütün halk, sevgilerden çocuklarına sanat öğretirler de,
  • بهر این معنی همه خلق از شغف ** می‌بیاموزند طفلان را حرف

  • Onların kalıpları gözden gizlenince o mânalar âlemde bâki kalsın derler.
  • تا بماند آن معانی در جهان ** چون شود آن قالب ایشان نهان

  • Tanrı, hikmetiyle istidat sahibi olan her küçük çocuğun doğru yolu bulması için onların hırsına bir ciddiyet vermiştir.
  • حق به حکمت حرصشان دادست جد ** بهر رشد هر صغیر مستعد

  • Ben de kendi soyumun devamı için oğluma mezhebi meşrebi iyi bir kız alacağım. 3120
  • من هم از بهر دوام نسل خویش ** جفت خواهم پور خود را خوب کیش

  • Fakat alacağım kızın kötü bir padişahın soyundan değil, temiz bir kişinin soyundan bir kız olmasını isterim.
  • دختری خواهم ز نسل صالحی ** نی ز نسل پادشاهی کالحی

  • Padişah, zaten bu temiz kişidir... hür olan da odur... ne şehvetin esiridir, ne boğazının.
  • شاه خود این صالحست آزاد اوست ** نی اسیر حرص فرجست و گلوست

  • Fakat halk, aksine olarak esirlere padişah adını taktılar... Zenciye Kâfur adı takıldığı gibi hani!
  • مر اسیران را لقب کردند شاه ** عکس چون کافور نام آن سیاه

  • Kanlar içen çöle kurtuluş yeri, bayağı, nekes ve kutsuz kişiye kutlu adını verirler ya!
  • شد مفازه بادیه‌ی خون‌خوار نام ** نیکبخت آن پیس را کردند عام

  • Şehvet, kızgınlık ve istek esirine bey, yahut “Sadr ecel – en ulu vezir” dediler. 3125
  • بر اسیر شهوت و حرص و امل ** بر نوشته میر یا صدر اجل

  • O ecel esirlerine halk, şehirlerde beyler ve “Emîrani ecel – Ulu beyler” adını taktılar.
  • آن اسیران اجل را عام داد ** نام امیران اجل اندر بلاد

  • Canı, pabuççuların safında alçalmış, yani mevkiye mala kapılıp kalmış olma “Sadr – Ulu ve baş köşeye geçen vezir” derler.
  • صدر خوانندش که در صف نعال ** جان او پستست یعنی جاه و مال

  • Padişah bir zâhidi seçince bu haber, kadınların kulağına vardı!
  • شاه چون با زاهدی خویشی گزید ** این خبر در گوش خاتونان رسید

  • Padişahın,oğlu için bir yoksul zâhidin kızını seçip almasına harem ehlinin itirazı ve onların bu akrabalıktan utanmaları
  • اختیار کردن پادشاه دختر درویش زاهدی را از جهت پسر و اعتراض کردن اهل حرم و ننگ داشتن ایشان از پیوندی درویش

  • Şehzadenin anası, aklının noksan oluşundan itiraz ederek dedi ki: Evlenmede gerek akıl, gerek nakil, eşit olmayı şart koşmuştur.
  • مادر شه‌زاده گفت از نقص عقل ** شرط کفویت بود در عقل نقل

  • Halbuki sen nekesliğinden, cimriliğinden kurnazlık ederek oğlumuzu bir yoksulla akraba yapıyorsun? 3130
  • تو ز شح و بخل خواهی وز دها ** تا ببندی پور ما را بر گدا

  • Padişah dedi ki: Temiz bir kişiye yoksul demek hatadır... çünkü onun kalbi ganidir ve bu da Tanrı vergisidir.
  • گفت صالح را گدا گفتن خطاست ** کو غنی القلب از داد خداست

  • Böyle adam, takvasında kanaat bucağına kaçar, yoksul gibi nekesliğinden, tembelliğinden değil!
  • در قناعت می‌گریزد از تقی ** نه از لیمی و کسل هم‌چون گدا

  • Kanaattan meydana gelen darlık, takvadandır... bu, aşağılık kişilerin yokluğundan, darlığından apayrı bir şeydir.
  • قلتی کان از قناعت وز تقاست ** آن ز فقر و قلت دونان جداست

  • Nekes, bir habbe bulsa başını bile verir... halbuki temiz kişi, himmetiyle altın hazinesine bile bakmaz, terk edip gider!
  • حبه‌ای آن گر بیابد سر نهد ** وین ز گنج زر به همت می‌جهد

  • Hırsından, her çeşit harama kasten padişaha ulu kişiler, yoksul derler. 3135
  • شه که او از حرص قصد هر حرام ** می‌کند او را گدا گوید همام

  • Kadın dedi ki: Nerede onda çeyiz olarak verecek şehir ve kaleler... yahut saçı olarak saçacak inciler, paralar pullar?
  • گفت کو شهر و قلاع او را جهاز ** یا نثار گوهر و دینار ریز

  • Padişah, yürü yahu dedi... kim, din gamına düşerse Tanrı, öbür dertleri artık ondan alır.
  • گفت رو هر که غم دین برگزید ** باقی غمها خدا از وی برید

  • Nihayet padişah üstün geldi, ona yaradılışı güzel ve bir temiz kişinin soyundan bir kız aldı.
  • غالب آمد شاه و دادش دختری ** از نژاد صالحی خوش جوهری

  • Kızın güzellikte eşi yoktu... yüzü, kuşluk güneşinden daha parlaktı!
  • در ملاحت خود نظیر خود نداشت ** چهره‌اش تابان‌تر از خورشید چاشت

  • Kızın güzelliği buydu, huyu da güzelliği gibiydi... hasılı ahlâkı o kadar iyiydi ki anlatmaya imkân yok! 3140
  • حسن دختر این خصالش آنچنان ** کز نکویی می‌نگنجد در بیان

  • Dini avlamaya bak ki onunla beraber güzellik, mal, mevki ve sana fayda veren baht da senin olsun!
  • صید دین کن تا رسد اندر تبع ** حسن و مال و جاه و بخت منتفع

  • Ahiret, bil ki deve katarıdır; dünya malı devenin yükü ve tüyü.Katara sahip oldun mu yünü, tüyü de onunla beraber gelir.
  • آخرت قطار اشتر دان به ملک ** در تبع دنیاش هم‌چون پشم و پشک

  • Fakat yünü alırsan deve senin olmaz ki... deve senin olursa yünün ne değeri kalır?
  • پشم بگزینی شتر نبود ترا ** ور بود اشتر چه قیمت پشم را

  • Padişah temiz ve riyasız soydan gelen o kızı nikâhla oğluna aldı.
  • چون بر آمد این نکاح آن شاه را ** با نژاد صالحان بی مرا

  • Fakat kaza ve kader bu ya... o güzelim şehzadeye bir ihtiyar büyücü de âşık olmuştu. 3145
  • از قضا کمپیرکی جادو که بود ** عاشق شه‌زاده‌ی با حسن و جود

  • O Kâbil’li kocakarı, şehzadeye öyle bir büyü yaptı ki Babil büyücüleri bile bu büyüye haset ederler.
  • جادوی کردش عجوزه‌ی کابلی ** کی برد زان رشک سحر بابلی