Rumi's Masnavi - Ey Tanrıya sığınan, sabah küçük mahşerdir. Büyük mahşeri de var ondan kıyas et.

Ey Tanrıya sığınan, sabah küçük mahşerdir. Büyük mahşeri de var ondan kıyas et. 1780

Can, nasıl toprağa uçarsa amel defteri de sağa, sola öyle uçar.

İyiliğe kötülüğe dair dün ne yaptıysa onların yazılı olduğu nekeslik ve cömertlik defterini, insanın avucuna koyarlar.

Seher çağı uykudan uyandı mı o hayır ve şer, ona gelip çatar.

Riyazatı huy edinmişse uyandığı zaman yanına o gelir.

Dün, hamlık etmiş, kötülükte, azgınlıkta bulunmuşsa sol yanından verilen defteri, yas mektubuna döner. 1785

Dün, temiz, kötülükten çekingen ve dindar olarak yaşamışsa uyanınca değerli inciyi elde eder.

Bizim uykumuz ve uyanmamız, ölümle mahşere iki tanıktır.

Küçük haşir büyük hasrı gösterir; küçük ölüm, büyük ölümü aydınlatır.

Fakat bu defter, hayalidir, gizlidir. Büyük haşirde o defter meydana çıkar.

Bu hayal, burada gizlidir, eseri görünür. Fakat bu hayal, orada suretlere bürünür. 1790

Mühendise bak yere tohum eker gibi gönlüne bir ev yapma hayali kor.

O hayal, dışarıda zahir olur, adeta yerden tohum biter gibi.

Gönülde yurt tutan her hayal, mahşer gününde bir surete bürünecektir.

Mühendisin gönlünde kurduğu hayali, tohum bitirme kabiliyetindeki bir yere ekilmiş, orada bitmiş mahsul tut.

Bu iki mahşeri hulâsa etmeden maksadım bir kısastır, inananların bundan hisse almasıdır. 1795

Kıyamet gününün güneşi doğdu mu çirkin, güzel herkes yerden derhal kalkar.

Herkes kaza ve kader divanına koşar, geçer para da potaya girer, kalp para da.

Geçer para neşelenerek, nazlana,nazlana kalp para, yanıp eriyerek.

Anbean sınamalar gelmede, bedende gönül sırları görünmede.

Kandil nasıl suyla yağla görünür, aydınlanıp meydana çıkarsa, yahut toprak, nasıl mahsul verir, sırlarını meydana korsa öyle. 1800

Baharın eli, soğanı, safranı, haşhaşı çıkarır, kışın sırrını nasıl meydana korsa öyle.

Biri “Biz Tanrıdan çekinenleriz” diye yemyeşil, öbürü menekşe gibi başı aşağıda. Tehlikeye uğrama korkusu, gönle yerleşmiş, bu yüzden kaynaklat kaynama da, on tane dere olmada.

Tehlikeye uğrama korkusu, gönle yerleşmiş, bu yüzden kaynaklat kaynama da, on tane dere olmada.

Gözler, defterler sol yandan gelmesin diye açılmış, bekleyip durmada.

Amel defterinin sağdan verilmesi kolay iş değil. Bunun için gözler sağı solu gözlemede. 1805

Derken bir kulun eline kapkara, suçlarla kötülüklerle dolu bir defter verilir.

İçinde ne bir hayır var, ne bir iyi işte bulunma. Ancak doğru özlülerin gönlünü incitme var.

Baştan ayağa kadar kötülükle, suçla, yol ehline çaldığı ıslıklarla, onlarla ettiği alaylarla dopdolu.

Hileleri, hırsızlıkları, Firavunlar gibi ben, biz demeleri, defteri kaplamış.

O kötü amelli kul, defterini okudu mu analar ki zindandan başka göçecek yer yok. 1810

Suç meydanda özür yolu bağlı. Artık hırsızlar gibi darağacına yürümeye baslar.

O binlerce delili, o binlerce kötü sözü, pis bir çivi gibi ağzını kapatmış.

Üstünde, evinde, çaldığı şeyler çıkmış, okuduğu masal dinlenmez olmuş.

Cehennem zindanına doğru yürümeye koyulur. Çünkü ateşten kaçmasına imkan yok.

Melekler de memurlar gibi önüne ardına düşerler. Evvelce gizliydiler şimdi asesler gibi meydana çıkarlar. 1815

Onu, yürü ey köpek, samanlığına gir diye sürerler, ellerindeki mızraklarla dürterler.

O, her yol basında ayağını sürür, belki o kuyudan kurtulurum ümidine düşer.

Bekleyerek durur, susar, bir ümide kapılıp yüzünü geriye çevirir.

Güz yağmurları gibi gözyaşı döker, ümidi kurumuştur, ondan başka elinden ne gelir?

Her an yüzünü geriye çevirir, Tanrı’nın mukaddes tapısına yönelir. 1820

Derken Tanrı’dan “Ey nur ülkesinin melekleri, ona ey iyi huylardan çırılçıplak tembel” deyin.

Ey şer madeni, ne bekliyorsun? A şaşkın neden yüzünü geriye çeviriyorsun?

İşte defterin, eline gelen defter a Tanrı inciten a Şeytana tapan!

Yaptığın şeylerin yazılı olduğu defteri gördün ya. Ne bakıyorsun Artık, yaptığının cezasını gör.

Beyhude yere emekleyip duruyorsun? Böyle bir kuyuda aydınlık ümidi nerede? 1825

Ne görünüşte bir ibadetin var, ne içinde gizli bir iyilik niyeti.

Ne geceleri münacatta bulundun, namaz kıldın; ne gündüzleri haramdan çekindin oruç tuttun!

Ne kimseyi incitmemek için dilini tuttun, ne ibretle önüne ardına baktın.

Önünde ölüm anlayışı ile can çekişmeden, ardında dostlarının ölümünden başka ne var ki?