Rumi's Masnavi - Ayrılığın derdi, niceye bir beni öldürecek? Kes başımı da aşk, bana bir baş bağışlasın.

Ayrılığın derdi, niceye bir beni öldürecek? Kes başımı da aşk, bana bir baş bağışlasın.

Dinim, aşkla yaşamaktır. Bu canla, bu başla diri kalmak, bunlarla yaşamak benim için ayıptır, ardır.

Kılıç aşıkın canından tozu, toprağı siler süpürür. Çünkü kılıç, suçları kökünden mahveder. 4060

Ey güzel ömürlerdir “Hayatım ölümümdedir” diye aşkının davulunu dövüp durmaktayım.

Beden tozu kalktı mı ayım parlar. Can ayım, saf bir hava bulur.

Can, su kuşu olduğunu dava etmede. Artık bela tufanından feryat eder mi hiç?

Gemi parçalanmış, kaza ne gam? Onun gemisi, suya ayak basıvermektir.

Canım ve bedenim, bu dava ile dirildi. Artık ben bu davadan nasıl vazgeçer, nasıl sukut edebilirim? 4065

Rüya görürüm ama uykuda değil. Dava edip duruyorum ama yalancı değilim.

Yüz kere kellemi kessen mum gibiyim ben, daha ziyade aydınlanır, etrafı daha aydınlık bir hale getiririm.

Ateş, önden, arttan bütün harmanı sarsa gece yolcularına ayın harmanı kafidir.

Yusuf’u, kardeşlerinin hilesi, Yakub peygamberden gizledi.

Onu hileyle gizlediler. Fakat gömlek, nihayet gammazlıkta bulundu. 4070

İki küçük kardeşi, büyük kardeşlerine öğütlerde bulundular. Dediler ki: Düşeceğin tehlikelerden bihaber olma.

Kendine gel, yaralarımıza tuz ekme. Babayiğitlik taslayıp, yahut şüpheye düşüp bu zehri içmeye kalkışma.

Her şeyden haberdar olan bir şeyhin tedbirine uymadıkça kalb gözün açık olmadığı halde nasıl yol gidebilirsin?

Vay o kuşa ki kanadı bitmeden yücelere uçmaya kalkışır da tehlikeye düşer!

İnsana kol kanat akıldır. Adamın aklı olmazsa kendisine başka bir aklı kılavuz etmesi gerektir. 4075

Ya üstün ol, ya üstünlüğü ara. Ya görüş sahibi ol, yahut bir görüş sahibi ara.

Akıl anahtarı olmaksızın bu kapıyı açmaya kalkışmak beyhudedir, doğru değildir. Açılmaz.

Heva ve heves yüzünden bütün bir alemi tuzağa tutulmuş gör. İlaç rengindeki yaralara karmış bil.

Yılan, ölüm gibi göğsünün üstüne dayanıp ayağa kalkmış, ağzına da kuş avlamak için büyük bir yaprak almıştır.

Otlar arasında o da bir ot gibi boy vermiştir. Kuş, onu bir dal sanır. 4080

Yemek için yaprağın üstüne oturdu mu yılanın ve ölümün ağzına düşer.

Bir timsah, ağzını açar. Dişlerinin çevresinde uzun, uzun kurtlar vardır.

Yediğinin artığından dişlerinin arasında kalanlar kurtlanır, dişlerinin çevresinde kurtlar peydahlanır.

Kuşcağızlar, kurtları, o rızkı görüp o tabutu otlak sanırlar.

Ağzı, ansızın kuşlarla doldu mu derhal nefesini çeker, ağzını kapar. 4085

Bu ekmeklerle, azıklarla dolu olan alemi, o timsahın açılmış ağzı bil.

Ey rızık kazanan! Kurt ve yeyim derdine düşüp zaman timsahının hilesinden emin olma.

Tilki, toprağın altına yayılır, toprağın üstünde de hileli tohumlar vardır.

Nihayet bir karga gaflette bulunur, oraya gelir konar. O hilebaz da derhal onun ayağını yakalayıverir.

Hayvanlar da yüz binlerce hile varken artık hayvanlardan daha üstün olanda ne hileler bulunur? 4090

Zeynel-abidin gibi elinde bir Kuran, fakat yeninde kahredici bir hançer!

Sana gelerek efendim der. Fakat gönlünde büyülerle, hilelerle dolu bir Babil var.

Öldürücü zehirin görünüşü baldır, süttür. Kendine gel de haberdar bir pirin sohbeti olmadıkça yürüme.

Heva ve heves lezzetlerinin hepsi hiledir, riyadır. Her lezzet , etrafı karanlıklarla çevrilmiş şimşek ışığına benzer.

Derhal gelip geçen şimşek nuru, yalan ve geçici bir şeydir. Çevresinde karanlıklar var, yolunsa uzaktır senin. 4095

Onun ışığıyla ne bir kitap okuyabilirsin, ne bir konağa at sürebilirsin.

Yalnız şimşek ışığına kapıldığının suçu olarak doğu nurları senden yüz çevirir.

Kılavuz olmadıkça şimşek ışığı, seni geceleyin mil, mil karanlık bir çukura çeker.

Gah, dağa düşersin, gah dereye. Gah bu yana düşersin, gah o yana.

Ey mevki arayan, zaten sen kılavuzu görmezsin. Hatta görsen bile ondan yüz çevirirsin. 4100

Ben bu yolda altmış mil yol yürüdüğüm halde bu kılavuz, hala bana sapık diyor.

Bu şaşılacak adamın sözüne kulak asarsam yola yeni baştan başlamam lazım.

Halbuki ben bu yolda ömrümü harcettim. Ne olursa olsun artık, git oradan dersin.

Evet, yol yürüdüm ama şimşeğe benzeyen zannınca. O aştığın yolun onda birini doğuya benzeyen vahyin izine uy da yürü.

“Zan, doğruyu bilmez” ayetini okuduğun halde öyle bir şimşeğe uydun da doğudan kaldın ha. 4105

A köhne adam, ya bizim gemimize gir, yahut o gemiyi bizim gemiye bağla.

Fakat bu söz söylenince duyan der ki: Bu ululuğu nasıl bırakayım, kör gibi sana uyup nasıl gideyim?