-
حس و فکر تو همه از آتش است ** حس شیخ و فکر او نور خوش است
- Senin duygun, fikrin hep ateşten. Şeyhin duygusu ve fikri ise o güzel nur.
-
آب نور او چو برآتش چکد ** چک چک از آتش بر آید بر جهد
- Onun nur suyu ateşe damladı mı ateşten cız, cız sesi çıkmaya başlar.
-
چون کند چک چک تو گویش مرگ و درد ** تا شود این دوزخ نفس تو سرد
- O cızladıkça sen ona “ Öl, bit” de ki, bu nefis cehennemin sönsün.
-
تا نسوزد او گلستان تو را ** تا نسوزد عدل و احسان تو را
- Sönsün ki senin gül bahçeni yakmasın; senin adalet ve ihsanını söndürmesin.
-
بعد از آن چیزی که کاری بردهد ** لاله و نسرین و سیسنبردهد 1260
- O söndükten sonra ne dikersen biter… Lâleler, ak güller, marsamalar çıkar.
-
باز پهنا میرویم از راه راست ** باز گرد ای خواجه راه ما کجاست
- Yine doğru yoldan alabildiğine gidiyoruz. Hocam, dön geri, yolumuz nerede?
-
اندر آن تقریر بودیم ای حسود ** که خرت لنگ است و منزل دور زود
- Şunu anlatıyorduk: Hasetçi adam, senin eşeğin topal, konak yeri de adamakıllı uzak.
-
سال بیگه گشت وقت کشت نی ** جز سیه رویی و فعل زشت نی
- Yıl geçti, ekin vakti değil. Yüz karalığından, kötü işten başka da mahsul yok.
-
کرم در بیخ درخت تن فتاد ** بایدش بر کند و در آتش نهاد
- Ten ağacına kurt düştü. Onu söküp ateşe atmak lâzım.
-
هین و هین ای راه رو بیگاه شد ** آفتاب عمر سوی چاه شد 1265
- Yolcu, kendine gel, kendine… Vakit geçti, ömür güneşi kuyuya doğruldu.