-
اشتر از چستی که با او شد روان ** موش غره شد که هستم پهلوان
- Deve, tabiatındaki mülayimlik yüzünden onunla beraber yürümeye koyuldu. Fare “Ben, ne de pehlivan, ne de yiğit ermişim” diye gurura düştü.
-
بر شتر زد پرتو اندیشهاش ** گفت بنمایم ترا تو باش خوش
- Düşüncesinin ışığı deveye aksetti. “Hele hoşindi. Ben sana gösteririm!” dedi.
-
تا بیامد بر لب جوی بزرگ ** کاندر او گشتی زبون پیل سترگ
- Gide, gide bir büyük ırmak kenarına geldiler. Öyle büyük, öyle derindi ki ulu bir fil bile o ırmakta zebun olurdu.
-
موش آن جا ایستاد و خشک گشت ** گفت اشتر ای رفیق کوه و دشت 3440
- Fare orada duru, kaskatı kesildi. Deve “Ey dağda, ovada bana arkadaş olan,
-
این توقف چیست حیرانی چرا ** پا بنه مردانه اندر جو در آ
- Bu duraklama ne, niye şaşırdın? Irmağa ercesine ayak bas, gir suya!
-
تو قلاووزی و پیش آهنگ من ** در میان ره مباش و تن مزن
- Sen kılavuzsun, benim öncümsün. Yol ortasında durup susma” dedi.
-
گفت این آب شگرف است و عمیق ** من همیترسم ز غرقاب ای رفیق
- Fare dedi ki: “Bu su, pek büyük, pek derin bir su. Arkadaş, ben boğulmaktan korkuyorum.”
-
گفت اشتر تا ببینم حد آب ** پا در او بنهاد آن اشتر شتاب
- Deve “Hele bir göreyim, ne kadarmış bu su?” deyip hemen ayağını attı.
-
گفت تا زانوست آب ای کور موش ** از چه حیران گشتی و رفتی ز هوش 3445
- Dedi ki: “A kör sıçan, su diz boyuymuş. A hayvanların kusuru, neden şaşırdın?”
-
گفت مور تست و ما را اژدهاست ** که ز زانو تا به زانو فرقهاست
- Fare, “Sana karınca ama bize ejderha! Dizden dize fark var.