English    Türkçe    فارسی   

2
486-495

  • گر سخن گوید ز مو باریکتر ** آن سرش را ز آن سخن نبود خبر
  • Kıldan ince söz söylese bile gönlünün, o sözden haberi olmaz.
  • مستیی دارد ز گفت خود و لیک ** از بر وی تا به می راهی است نیک‏
  • Kendi sözüyle sarhoş olur ama onunla şarap arasında ne kadar yol var!
  • همچو جوی است او نه او آبی خورد ** آب از او بر آب خواران بگذرد
  • Irmağa benzer, su içemez ki. Su, arktan su içecekler için akıp gider.
  • آب در جو ز آن نمی‏گیرد قرار ** ز آن که آن جو نیست تشنه و آب خوار
  • Onun içindir ki su, arkta durmaz; su susamış değildir ki, su içemez ki!
  • همچو نایی ناله‏ی زاری کند ** لیک بیگار خریداری کند 490
  • Taklide düşen ney gibi feryat eder ama ancak o feryadı dinlemek isteyen için.
  • نوحه‏گر باشد مقلد در حدیث ** جز طمع نبود مراد آن خبیث‏
  • Mukallit, söz söylerken ağlasa bile habîsin maksadı, ancak tamahtır.
  • نوحه‏گر گوید حدیث سوزناک ** لیک کو سوز دل و دامان چاک‏
  • Ağlar da yanık sözler söyler. Fakat kendisinde yanan yürek nerde, yırtılan etek nerde?
  • از محقق تا مقلد فرق‏هاست ** کاین چو داود است و آن دیگر صداست‏
  • Muhakkikle mukallit arasında çok fark vardır. Bu Davut gibidir, öbürü ses gibi!
  • منبع گفتار این سوزی بود ** و آن مقلد کهنه آموزی بود
  • Bunun sözleri yanıklıktan doğar, öbürüyse söylenmiş köhne sözleri belleyip nakleder.
  • هین مشو غره بدان گفت حزین ** بار بر گاو است و بر گردون حنین‏ 495
  • Kendine gel, kendine! O hüzünlü sözlere kapılma. Öküzün üstünde yük var, kağnı da feryat edip ağlıyor!