-
گفت زن ای خواجه عیبی نیستت ** وهم و ظن لاش بی معنیستت 1570
- Kadın, “A hocam, senin bir şeyin yok. Bu endişen manasız ve saçma bir vehimden ibaret” dediyse de,
-
گفتش ای غر تو هنوزی در لجاج ** مینبینی این تغیر و ارتجاج
- “A kahpe inat mı ediyorsun? Halimde ki kırgınlığı, tir tir titrediğimi görmüyor musun?
-
گر تو کور و کر شدی ما را چه جرم ** ما درین رنجیم و در اندوه و گرم
- Körsen benim ne cürmüm var? Ben kendi derdime düştüm, bu gussadan perişan bir haldeyim zaten” dedi.
-
گفت ای خواجه بیارم آینه ** تا بدانی که ندارم من گنه
- Kadın “ Hocam, ayna getireyim de bak… Benim bir suçum var mı, yalan söylüyor muyum, anla” dediyse de hoca,
-
گفت رو مه تو رهی مه آینت ** دایما در بغض و کینی و عنت
- “Git, aynan da batsın, sen de bat. Zaten daima bana buğzetmede, daima bana kin gütmede, benimle inat edip durmadasın sen.
-
جامهی خواب مرا زو گستران ** تا بخسپم که سر من شد گران 1575
- Yatağı yay, yorganı getir… Ben yatayım hele… Başım ağırlaştı” dedi.
-
زن توقف کرد مردش بانگ زد ** کای عدو زوتر ترا این میسزد
- Kadın biraz duraklayınca “Hadi behey düşman senin lâyığın bu laf, durmasana” diye bağırmaya başladı.
-
در جامهی خواب افتادن استاد و نالیدن او از وهم رنجوری
- Hocanın, vehminden yatağa, yorgana düşmesi ve hastayım diye vehimlenerek inlemeye başlaması
-
جامه خواب آورد و گسترد آن عجوز ** گفت امکان نه و باطن پر ز سوز
- Kocakarı, yatak yorgan getirip döşedi. “İçi vehim ateşiyle dolu, imkân yok.
-
گر بگویم متهم دارد مرا ** ور نگویم جد شود این ماجرا
- Bir şey söylesem beni itham edecek. Fakat söylemesem de bu hastalık sahiden hastalık haline gelecek.
-
فال بد رنجور گرداند همی ** آدمی را که نبودستش غمی
- Kötüye yorma, vehimlenme, insanı hiçbir hastalığı yokken hasta eder.