-
قطره‌ای از باده‌های آسمان ** بر کند جان را ز می وز ساقیان
- Gökyüzü şaraplarının bir katrası bile insanı şaraptan da vazgeçirir, sâkilerden de!
-
تا چه مستیها بود املاک را ** وز جلالت روحهای پاک را
- Artık düşün sen, meleklerin ne sarhoşlukları olur, tertemiz ruhlar, ululuktan ne mestîliklere düşer!
-
که به بوی دل در آن می بسته‌اند ** خم باده‌ی این جهان بشکسته‌اند 825
- Onlar, bu şaraptan bir koku alarak gönüllerini vermişler, bu âlem şarabının küpünü kırmışlardır.
-
جز مگر آنها که نومیدند و دور ** همچو کفاری نهفته در قبور
- Ancak, ümitsiz ve o âlemden uzak olanlar, kâfirler gibi kabirlerinde gizlenmişler,
-
ناامید از هر دو عالم گشته‌اند ** خارهای بی‌نهایت کشته‌اند
- İki âlemden de ümitlerini kesmişler, hadde hesaba gelmez dikenler ekmişlerdir!
-
پس ز مستیها بگفتند ای دریغ ** بر زمین باران بدادیمی چو میغ
- Hârût la Mârût, sarhoşluklarından “Ah ne olurdu, bulut gibi biz de yeryüzüne rahmet yağdırsak,
-
گستریدیمی درین بی‌داد جا ** عدل و انصاف و عبادات و وفا
- Bu zulüm yurduna adalet, insaf, ibadet ve vefayı yaysaydık” dediler.
-
این بگفتند و قضا می‌گفت بیست ** پیش پاتان دام ناپیدا بسیست 830
- Onlar bunu dedi ama kaza ve kader de “Durun ayaklarınızın önünde gizli tuzaklar pek çok.
-
هین مدو گستاخ در دشت بلا ** هین مران کورانه اندر کربلا
- Kendinize gelin de belâ çölüne küstahça gitmeyin… Kendinize gelin de körcesine Kerbelâ’ya at sürmeyin!
-
که ز موی و استخوان هالکان ** می‌نیابد راه پای سالکان
- Çünkü o çölde helâk olanların kıllarından, kemiklerinden yolcu, ayak basacak yer bulamaz.