-
پس فکندش صاحب اندر انتظار ** شد زمستان و دی و آمد بهار
- Vezir, şairi bekletti durdu... Kış geldi geçti de bahar geldi!
-
شاعر اندر انتظارش پیر شد ** پس زبون این غم و تدبیر شد
- Şair bekleye bekleye ihtiyarladı... Bu dertle, bu tedbirle âdeta zebun oldu.
-
گفت اگر زر نه که دشنامم دهی ** تا رهد جانم ترا باشم رهی
- Dedi ki: Altın yoksa bari bana söv de canımı kurtar, kölen olayım!
-
انتظارم کشت باری گو برو ** تا رهد این جان مسکین از گرو 1225
- Bekleme beni öldürdü, bari git de, yoksul canım rehinden kurtulsun!
-
بعد از آنش داد ربع عشر آن ** ماند شاعر اندر اندیشهی گران
- Nihayet vezir, şaire o bin altının onda birinin tam dörtte birini, yani yirmi beş altın verdi... Şair derin bir düşünceye daldı.
-
کانچنان نقد و چنان بسیار بود ** این که دیر اشکفت دستهی خار بود
- Kendi kendisine önce verilen ihsan, hem peşindi, hem de o kadar çoktu. Bu ise hem geç açıldı, hem de açılınca gördüm ki bir deste diken, dedi.
-
پس بگفتندش که آن دستور راد ** رفت از دنیا خدا مزدت دهاد
- Şaire dediler ki: O cömert vezir dünyadan gitti, Allah rahmet etsin!
-
که مضاعف زو همیشد آن عطا ** کم همیافتاد بخشش را خطا
- O ihsan, onun yüzünden kat kat artmıştı... Onun zamanında ihsanlarda yanlışlık pek az olurdu.
-
این زمان او رفت و احسان را ببرد ** او نمرد الحق بلی احسان بمرد 1230
- Şimdi o gitti, ihsanı da beraber götürdü... O ölmedi, doğrucası kerem ve ihsan öldü!
-
رفت از ما صاحب راد و رشید ** صاحب سلاخ درویشان رسید
- O cömert, o akıllı vezir geçip gitti. Yoksulların derisini yüzen bu vezir gelip çattı.