-
گل نماند خارها ماند سیاه ** زرد و بی‌مغز آمده چون تل کاه
- Gülü kalmaz, kara,kara dikenleri kalır. Saman yığını gibi sararır, mahsulsüz bir hale gelir.
-
تا چه زلت کرد آن باغ ای خدا ** که ازو این حله‌ها گردد جدا
- Tanrım o bağ ne kusurda bulundu ki o güzelim elbiselerden ayrıldı?
-
خویشتن را دید و دید خویشتن ** زهر قتالست هین ای ممتحن 980
- Kendisini gördü. Kendisini görmek, öldürücü bir zehirdir ey sınanan kişi kendine gel!
-
شاهدی کز عشق او عالم گریست ** عالمش می‌راند از خود جرم چیست
- Aşkından alemin ağlayıp inlediği güzeli, ne suçu var ki herkes kendinden uzaklaştırır.
-
جرم آنک زیور عاریه بست ** کرد دعوی کین حلل ملک منست
- Suçu şu: Süsü, püsü iğretidir. Öyle olduğu halde bu elbiseler benimdir diye davaya kalkışır.
-
واستانیم آن که تا داند یقین ** خرمن آن ماست خوبان دانه‌چین
- Onu alalım da yakinen bilsin, harman bizimdir, güzellerse tanesini toplarlar.
-
تا بداند کان حلل عاریه بود ** پرتوی بود آن ز خورشید وجود
- Bilsin ki o süs, püs iğretidir. O varlık güneşinin bir ışığıdır.
-
آن جمال و قدرت و فضل و هنر ** ز آفتاب حسن کرد این سو سفر 985
- O güzellik, kudret, fazilet ve hüner, güzellik güneşindendir, bu tarafa gelmiş vurmuştur.
-
باز می‌گردند چون استارها ** نور آن خورشید ازین دیوارها
- O güneşin ışığı, yıldızlar gibi yine şu vurduğu duvarlardan çekilir gider.
-
پرتو خورشید شد وا جایگاه ** ماند هر دیوار تاریک و سیاه
- Güneşin ışığı gitti mi her duvar, kapkara, karanlık bir halde kala kalır.