-
هیچ کس با خویش زر غبا نمود ** هیچ کس با خود به نوبت یار بود
- Hiç kimse,kendisine “Beni az ziyaret et” der mi? Hiç kimse kendisine nöbetle zamanla dost olur mu?
-
آن یکیی نه که عقلش فهم کرد ** فهم این موقوف شد بر مرگ مرد
- Bu birlik aklın alacağı şey değildir. Bunu anlamak, insanın ölümüne bağlıdır.
-
ور به عقل ادراک این ممکن بدی ** قهر نفس از بهر چه واجب شدی
- Eğer bu, akılla anlaşılsaydı, insanın nefsini öldürmesi neden vacip olurdu ki?
-
با چنان رحمت که دارد شاه هش ** بی‌ضرورت چون بگوید نفس کش 2685
- Akıllar padişahı, bu kadar merhametliyken nasıl olur da zaruretsiz olarak insana “Kendini öldür” der?
-
مبالغه کردن موش در لابه و زاری و وصلت جستن از چغز آبی
- Farenin, kurbağaya pek çok yalvarması ve arada bir vasıta bulmak için sızlanması
-
گفت کای یار عزیز مهرکار ** من ندارم بی‌رخت یک‌دم قرار
- Fare dedi ki: Ey merhametli, sevgili dost, ben seni görmedikçe bir an bile karar edemiyorum.
-
روز نور و مکسب و تابم توی ** شب قرار و سلوت و خوابم توی
- Gündüzün nurum, kazancım, ışığım sensin; geceleyin kararım, neşem, uykum sen.
-
از مروت باشد ار شادم کنی ** وقت و بی‌وقت از کرم یادم کنی
- Beni sevindir, vakitli vakitsiz kerem eder anarsın lûtfedersin.
-
در شبان‌روزی وظیفه‌ی چاشتگاه ** راتبه کردی وصال ای نیک‌خواه
- Ey iyiliğimi isteyen, buluşmak için yirmi dört saatte bir kuşluk çağını tâyin ettin.
-
پانصد استسقاستم اندر جگر ** با هر استسقا قرین جوع البقر 2690
- Fakat ciğerim yanıyor, beş yüz kere susuzum, her susuzluğumda bir öküz açlığı var âdeta.
-
بی‌نیازی از غم من ای امیر ** ده زکات جاه و بنگر در فقیر
- Benim derdimden haberin bile yok. Mevkiinin zekâtını ver de bu yoksula bir bak.