اژدهایی خرس را در میکشید ** شیر مردی رفت و فریادش رسید
A dragon was pulling a bear (into its jaws); a valiant man went and succoured it.
شیر مردانند در عالم مدد ** آن زمان کافغان مظلومان رسد
The valiant (holy) men are a help in the world when the wail of the oppressed reaches (them).
بانگ مظلومان ز هر جا بشنوند ** آن طرف چون رحمت حق میدوند
From every quarter they hear the cry of the oppressed and run in that direction, like the mercy of God.
آن ستونهای خللهای جهان ** آن طبیبان مرضهای نهان1935
Those buttresses for the breaches of the world, those physicians for hidden maladies,
محض مهر و داوری و رحمتند ** همچو حق بیعلت و بیرشوتند
Are pure love and justice and mercy; even as God, they are flawless (incorruptible) and unbribed.
این چه یاری میکنی یک بارگیش ** گوید از بهر غم و بیچارگیش
(If you ask one of them), “Why dost thou give him this aid all at once?” he says, “On account of his grief and helplessness.”
مهربانی شد شکار شیر مرد ** در جهان دارو نجوید غیر درد
Lovingkindness is fallen a prey to the valiant (holy) man, (for) medicine seeks naught in the world but the pain (which it should cure).
هر کجا دردی دوا آن جا رود ** هر کجا پستی است آب آن جا دود
Wherever a pain is, the remedy goes there: wherever a lowland is, the water runs there.
آب رحمت بایدت رو پست شو ** و آن گهان خور خمر رحمت مست شو1940
If thou want the water of mercy, go, become lowly, and then drink the wine of mercy and become drunken.
رحمت اندر رحمت آمد تا به سر ** بر یکی رحمت فرومای ای پسر
Mercy upon mercy comes (and rises like a flood) up to the head; do not thou come down to (and dwell upon) a single mercy, O son!
چرخ را در زیر پا آر ای شجاع ** بشنو از فوق فلک بانگ سماع
Bring the sky under thy feet, O brave one! Hear from above the firmament the noise of the (celestial) music!
پنبهی وسواس بیرون کن ز گوش ** تا به گوشت آید از گردون خروش
Put out of thine ear the cotton of evil suggestion, that the cries from heaven may come into thine ear.
پاک کن دو چشم را از موی عیب ** تا ببینی باغ و سروستان غیب
Purge thy two eyes from the hair of defect, that thou mayst behold the garden and cypress-plot of the world unseen.
دفع کن از مغز و از بینی زکام ** تا که ریح الله در آید در مشام1945
Eject the phlegm from thy brain and nose, that the wind of God may come into the centres of thy (spiritual) sense of smell.
هیچ مگذار از تب و صفرا اثر ** تا بیابی از جهان طعم شکر
Do not leave (in thyself) any trace of fever and bile, that thou mayst get from the world the taste of sugar.
داروی مردی کن و عنین مپوی ** تا برون آیند صد گون خوب روی
Remedium virilitatis adhibe neu virilitate carens cucurreris, that a hundred kinds of fair ones may come forth. [Cure (your) manhood and don’t run around impotently, that a hundred kinds of fair ones may come forth.]
کندهی تن را ز پای جان بکن ** تا کند جولان به گرد آن چمن
Tear the fetter, which is the body, from the foot of thy soul, so that it may race round the arena.
غل بخل از دست و گردن دور کن ** بخت نو دریاب در چرخ کهن
Take off the shackle of avarice from thy hands and neck: seize (and enjoy) a new fortune in the old heaven.
ور نمیتانی به کعبهی لطف پر ** عرضه کن بیچارگی بر چارهگر1950
And if thou art unable (to do that), fly to the Ka‘ba of (Divine) grace: lay thy helplessness before the Helper.
زاری و گریه قوی سرمایهای است ** رحمت کلی قویتر دایهای است
Lamentation and weeping are a mighty stock-in-trade (resource); the Universal Mercy is the mightiest nurse (to comfort and cherish).
دایه و مادر بهانه جو بود ** تا که کی آن طفل او گریان شود
The nurse and mother seeks a pretext (for giving relief): (she waits to see) when her child will begin to weep.
طفل حاجات شما را آفرید ** تا بنالید و شود شیرش پدید
He (God) created the child, (namely) your wants, in order that it might moan and that milk might (then) be produced for it.
گفت ادعوا الله بیزاری مباش ** تا بجوشد شیرهای مهرهاش
He said, “Call ye upon God!” Refrain not thou from lamentation, in order that the milk of His loving kindnesses may flow.
هوی هوی باد و شیر افشان ابر ** در غم مااند یک ساعت تو صبر1955
The howling of the wind and the pouring forth of (rain like) milk from the cloud are for care of us: (have) patience one moment!
فی السماء رزقکم بشنیدهای ** اندر این پستی چه بر چفسیدهای
Thou hast heard (the text) “in the sky is your daily bread”. Wherefore hast thou stuck to this low place?