بردران ای دل تو ایشان را مه‌‌ایست ** پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست‌‌

بردران ای دل تو ایشان را مه‌‌ایست ** پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست‌‌ 1095

O my heart, tear them to pieces, do not lag; rend their skins, for they have naught but skin.”

پوست چه بود گفتهای رنگ رنگ ** چون زره بر آب کش نبود درنگ‌‌

What is skin? Specious words, like ripples on water which have no continuance.

این سخن چون پوست و معنی مغز دان ** این سخن چون نقش و معنی همچو جان‌‌

Know that these words are as the skin (rind), and the meaning is (as) the kernel; these words are as the form, and the meaning is like the spirit.

پوست باشد مغز بد را عیب پوش ** مغز نیکو را ز غیرت غیب پوش‌‌

The skin hides the defect of the bad kernel; it (also) hides jealously the secrets of the good kernel.

چون قلم از باد بد دفتر ز آب ** هر چه بنویسی فنا گردد شتاب‌‌

When the pen is of wind and the scroll of water, whatever you write perishes speedily;

نقش آب است ار وفا جویی از آن ** باز گردی دستهای خود گزان‌‌ 1100

It is written on water: if you seek constancy from it, you will return biting your hands (in disappointment).

باد در مردم هوا و آرزوست ** چون هوا بگذاشتی پیغام هوست‌‌

The wind in men is vanity and desire; when you have abandoned vanity, (then) is (the time for) the message from Him (God).

خوش بود پیغامهای کردگار ** کاو ز سر تا پای باشد پایدار

Sweet are the messages of the Maker, for it (that message) from head to foot (from first to last) is enduring.

خطبه‌‌ی شاهان بگردد و آن کیا ** جز کیا و خطبه‌‌های انبیا

The khutbas for kings change (and pass), and their empire; (all will pass) except the empire and khutbas (insignia) of the prophets,

ز آن که بوش پادشاهان از هواست ** بار نامه‌‌ی انبیا از کبریاست‌‌

Because the pomp of kings is from (earthly) vanity, (while) the glorious privilege of the prophets is from (Divine) Majesty.