من که گاوان را ز هم بدریده‌‌ام ** من که گوش پیل نر مالیده‌‌ام‌‌

نیم خرگوشی که باشد که چنین ** امر ما را افکند او بر زمین‌‌ 1155

ترک خواب غفلت خرگوش کن ** غره‌‌ی این شیر ای خر گوش کن‌‌

عذر گفتن خرگوش‌‌

گفت خرگوش الامان عذریم هست ** گر دهد عفو خداوندیت دست‌‌

گفت چه عذر ای قصور ابلهان ** این زمان آیند در پیش شهان‌‌

مرغ بی‌‌وقتی سرت باید برید ** عذر احمق را نمی شاید شنید

عذر احمق بدتر از جرمش بود ** عذر نادان زهر هر دانش بود 1160

عذرت ای خرگوش از دانش تهی ** من چه خرگوشم که در گوشم نهی‌‌

گفت ای شه ناکسی را کس شمار ** عذر استم دیده‌‌ای را گوش دار

خاص از بهر زکات جاه خود ** گمرهی را تو مران از راه خود