حال آن کاو قول دشمن را شنود ** بین جزای آن که شد یار حسود

حال آن کاو قول دشمن را شنود ** بین جزای آن که شد یار حسود 1190

Behold the state of him who hearkened to the words of his enemy, and the retribution of him who became the friend of the envious one—

حال فرعونی که هامان را شنود ** حال نمرودی که شیطان را شنود

The state of a Pharaoh who hearkened to Haman, and the state of a Nimrod who hearkened to Satan.

دشمن ار چه دوستانه گویدت ** دام دان گر چه ز دانه گویدت‌‌

Albeit the enemy speak to thee in friendly wise, know (his words to be) the snare, though he speak to thee of the grain (bait).

گر ترا قندی دهد آن زهر دان ** گر به تن لطفی کند آن قهر دان‌‌

If he give thee some candy, regard it as poison; if he do a kindness to thy body, regard it as cruelty.

چون قضا آید نبینی غیر پوست ** دشمنان را باز نشناسی ز دوست‌‌

When the (Divine) destiny comes to pass, you see naught but the skin (outward appearance): you do not distinguish enemies from friends.

چون چنین شد ابتهال آغاز کن ** ناله و تسبیح و روزه ساز کن‌‌ 1195

Since the case is thus, begin humble supplication; set about lamenting and glorifying (God) and fasting.

ناله می‌‌کن کای تو علام الغیوب ** زیر سنگ مکر بد ما را مکوب‌‌

Lament continually, crying, “O Thou who well knowest the hidden things, do not crush us beneath the stone of evil contrivance.

گر سگی کردیم ای شیر آفرین ** شیر را مگمار بر ما زین کمین‌‌

O Creator of the lion, if we have wrought currishness, do not set the lion (to spring) on us from this covert.

آب خوش را صورت آتش مده ** اندر آتش صورت آبی منه‌‌

Do not give to sweet water the form of fire, do not put upon fire the form of water.

از شراب قهر چون مستی دهی ** نیستها را صورت هستی دهی‌‌

When Thou makest (us) drunken with the wine of Thy wrath, Thou givest to things non-existent the form of existence.”