چون قضا آید نبینی غیر پوست ** دشمنان را باز نشناسی ز دوست
When the (Divine) destiny comes to pass, you see naught but the skin (outward appearance): you do not distinguish enemies from friends.
چون چنین شد ابتهال آغاز کن ** ناله و تسبیح و روزه ساز کن1195
Since the case is thus, begin humble supplication; set about lamenting and glorifying (God) and fasting.
ناله می‌‌کن کای تو علام الغیوب ** زیر سنگ مکر بد ما را مکوب
Lament continually, crying, “O Thou who well knowest the hidden things, do not crush us beneath the stone of evil contrivance.
گر سگی کردیم ای شیر آفرین ** شیر را مگمار بر ما زین کمین
O Creator of the lion, if we have wrought currishness, do not set the lion (to spring) on us from this covert.
آب خوش را صورت آتش مده ** اندر آتش صورت آبی منه
Do not give to sweet water the form of fire, do not put upon fire the form of water.
از شراب قهر چون مستی دهی ** نیستها را صورت هستی دهی
When Thou makest (us) drunken with the wine of Thy wrath, Thou givest to things non-existent the form of existence.”
چیست مستی بند چشم از دید چشم ** تا نماید سنگ گوهر پشم یشم1200
What is (this) drunkenness? That which binds (prevents) the eye from (true) eyesight, so that a (common) stone appears a jewel, and wool (pashm) a jasper (yashm).
چیست مستی حسها مبدل شدن ** چوب گز اندر نظر صندل شدن
What is (this) drunkenness? The perversion of the senses, the change of tamarisk-wood into sandal-wood in the (perverted) sight.
قصه‌‌ی هدهد و سلیمان در بیان آن که چون قضا آید چشمهای روشن بسته شود
Story of the hoopoe and Solomon, showing that when the Divine destiny comes to pass, clear eyes are sealed.
چون سلیمان را سراپرده زدند ** جمله مرغانش به خدمت آمدند
When the tent-pavilion was pitched for Solomon, all the birds came to pay him obeisance.
هم زبان و محرم خود یافتند ** پیش او یک یک به جان بشتافتند
They found (him) speaking the same tongue (as themselves) and familiar with them: one by one they sped with (eager) soul into his presence.