ربنا إنا ظلمنا گفت و آه ** یعنی آمد ظلمت و گم گشت راه‌‌

پس قضا ابری بود خورشید پوش ** شیر و اژدرها شود زو همچو موش‌‌ 1255

من اگر دامی نبینم گاه حکم ** من نه تنها جاهلم در راه حکم‌‌

ای خنک آن کاو نکو کاری گرفت ** زور را بگذاشت او زاری گرفت‌‌

گر قضا پوشد سیه همچون شبت ** هم قضا دستت بگیرد عاقبت‌‌

گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

این قضا صد بار اگر راهت زند ** بر فراز چرخ خرگاهت زند 1260

از کرم دان این که می‌‌ترساندت ** تا به ملک ایمنی بنشاندت‌‌

این سخن پایان ندارد گشت دیر ** گوش کن تو قصه‌‌ی خرگوش و شیر

پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید