پس قضا ابری بود خورشید پوش ** شیر و اژدرها شود زو همچو موش‌‌

پس قضا ابری بود خورشید پوش ** شیر و اژدرها شود زو همچو موش‌‌ 1255

Divine destiny, then, is a cloud that covers the sun: thereby lions and dragons become as mice.

من اگر دامی نبینم گاه حکم ** من نه تنها جاهلم در راه حکم‌‌

If I (the hoopoe) do not see a snare in the hour of Divine ordainment, ’tis not I alone who am ignorant in the course of Divine ordainment.”

ای خنک آن کاو نکو کاری گرفت ** زور را بگذاشت او زاری گرفت‌‌

Oh, happy he that clave to righteousness, he (that) let (his own) strength go and took to supplication!

گر قضا پوشد سیه همچون شبت ** هم قضا دستت بگیرد عاقبت‌‌

If the Divine destiny shrouds thee in black like night, yet the Divine destiny will take thy hand (and guide thee) at the last.

گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

If the Divine destiny a hundred times attempts thy life, yet the Divine destiny gives thee life and heals thee.

این قضا صد بار اگر راهت زند ** بر فراز چرخ خرگاهت زند 1260

This Divine destiny, if a hundred times it waylays thee, (nevertheless) pitches thy tent on the top of Heaven.

از کرم دان این که می‌‌ترساندت ** تا به ملک ایمنی بنشاندت‌‌

Know that this is from the loving kindness (of God), that He terrifies thee in order that He may establish thee in the kingdom of security.

این سخن پایان ندارد گشت دیر ** گوش کن تو قصه‌‌ی خرگوش و شیر

This subject hath no end. ’Tis late. Hearken (now) to the story of the hare and the lion.

پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

How the hare drew back from the lion when he approached the well.

چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید

When the lion came near the well, he saw that the hare lagged on the way and stepped back.

گفت پا واپس کشیدی تو چرا ** پای را واپس مکش پیش اندر آ

He said, “Why have you stepped back? Do not step back, come on!”