آن که در هر چه در آید بشکند ** هر درخت از بیخ و بن او بر کند

That which shatters every thing it comes upon, tears up every tree from root and bottom;

در من آمد آن که از وی گشت مات ** آدمی و جانور جامد نبات‌‌ 1275

There has come upon me that by which man and animal, mineral and plant have been checkmated.

این خود اجزایند کلیات از او ** زرد کرده رنگ و فاسد کرده بو

These indeed are (only) parts, (but) wholes (too) are by him (Doom) made yellow in hue and corrupt in odour,

تا جهان گه صابر است و گه شکور ** بوستان گه حله پوشد گاه عور

So that the world is now patient, now thankful; the garden now puts on a robe (of verdure) and again is bare.

آفتابی کاو بر آید نارگون ** ساعتی دیگر شود او سر نگون‌‌

The sun, which rises fire-coloured, at another hour sinks headlong.

اختران تافته بر چار طاق ** لحظه لحظه مبتلای احتراق‌‌

Stars shining in the four quarters (of the sky) are, from time to time, afflicted with (consumed by) burning.

ماه کاو افزود ز اختر در جمال ** شد ز رنج دق او همچون خیال‌‌ 1280

The moon, which excels the stars in beauty, becomes like a phantom from the malady of a phthisis.

این زمین با سکون با ادب ** اندر آرد زلزله‌‌ش در لرز تب‌‌

This earth, quiet and controlled, is thrown by earthquakes into feverish tremors.

ای بسا که زین بلای مرده‌‌ریگ ** گشته است اندر جهان او خرد و ریگ‌‌

Oh, from this inherited woe many a mountain in the world has become tiny fragments and (grains of) sand.

این هوا با روح آمد مقترن ** چون قضا آید وبا گشت و عفن‌‌

This air is conjoined with the (vital) spirit, (but) when the Divine destiny comes, it turns pestilential and stinking.